چطوری داداشم مهدوی تربیت کنم؟

08:47 - 1402/07/22

سلام

من از سه یا چهار سالگی یا پنج سالگی شروع کردم به تربیت و میگفتم این کار بده یا از خوبیای خدا و اینا میگفتم .... در حالی که فهمیدم بعد از سن هفت سالگی باید امر کنم به بچه ها 

خیلی بهش محبت میکردم و با محبت پیش میرفتم 

الان هفت سالشه دوست دارم کاری کنم نماز خون بشه ...

انجمن‌ها: 
http://btid.org/node/261296
تصویر روئین تن مهدی

سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر گرامی

ضمن تشکر از اعتماد شما به مجموعه اندیشه برتر

  اهمیتی که به تربیت دینی فرزندتون میدید، ستودنی است. بعضی از خانواده ها متاسفانه صاحب فرزند می شوند اما به هر بهانه ای مثل بروز بودن و واقع شدن در عصر تکنولوژی هیچ اهتمامی به تربیت دینی فرزندشون ندارند. از این بابت قدر خودتون رو بدونید چرا که اهتمام شما برای تربیت یک فرزند صالح، ذخیره آخرتی برای شما خواهد بود.

 چند نکته عرض می شود.
اصولا باید تربیت دینی فرزند دختر رو از سنین 7 سالگی شروع کرد و پسر را از سن 9 سالگی که فرض رو بر این می ذاریم که فرزند شما دختر هستش و این هم به نوبه خود یک امتیازی است.

فرمودید که در دوران 7 ساله به دخترتون محبت می کردید و بهش توجه می کردید و نیازهای عاطفی و مادیش رو تامین می کردید، این هم یک نکته خوبی است که اگر درست عمل کرده باشید زمینه رو برای حرف شنوی ایشون در 7 سال دوم فراهم کردید. اینکه فرمودید شنیدید که در دوره 7 سال دوم باید امر و  نهی کنید به این معنی نیست که دیگه دست از محبت ورزی و تامین عاطفی دخترتون دست بردارید، بحث عاطفی یک نیاز مستمر هستش که در هر مقطعی حالت خاص خودش رو خواهد داشت حتی در سن نوجوانی و جوانی.

و این امر و نهی هم به معنای تحکم و سلطه گری بر فرزند نیست. که اگر اینگونه باشه این امر و نهی چون با اون حس استقلالی که کودک شما در آستانه تشکیل اون هست تعارض داره، این تحکّم و در منگنه قرار دادن کودک، ارمغانی جز فاصله گرفتن از شما نخواهد داشت.
امر و نهی شما باید به همراه ملالطفت و مخصوصا با اقناع ذهنی بر حسب سطح شناختی کودک انجام بشه. بخصوص در این سن که جنبه های شناختی کودک شما در حال رشد هستش.

خیلی خوبه که در مقطع اول سنی ایشون، ایشون رو با خدا آشنا کردید. اینکه چه خوبیهایی داره و چه نعمتهایی برای ما فرستاده و نعمتهاش رو بدون منت به ما مرحمت کرده.
از این آموزه ای که نسبت به فرزند خودتون روا داشتید می تونید یک حلقه اتصالی برای توصیه به نمازشون در نظر بگیرید.
کودک شما وقتی فهمید که هر چه هست و نیست از خداست و این خداست که این دنیای زیبا رو به طور دقیق اما پیچیده افریده، و این خداست که به ما دست و گوش و بینی و نعمت پدر و مادر داده، ازشون بپرسید که ایا نباید از چنین خدایی تشکر کرد؟ سعی کنید که اجازه بدهید خودش با یک پردازش ذهنی جواب سوالات شما رو بده، نه اینکه جوابی رو بهش تحمیل کنید.

ازش بپرسید که وقتی چنین خدای خوبی داریم که این همه زیبایی آفریده، به نظرت بهتر نیست که با چنین خدایی دوست بشیم و هر از گاهی باهاش حرف بزنیم همونطور که خودش گفته؟

می تونید در قالب یک مثال ساده این رو براش ملموس کنید و براش توضیح بدید که اگر مثلا همکلاسیش هدیه مورد علاقه اش رو بهت بده تو در قبالش چکار می کنی؟ تشکر. بعد بهش بگید که اگر تشکر نکنی دوست تو چه ذهنیتی نسبت به تو خواهد داشت؟ ذهنیت منفی.  ایا بازم بهت هدیه می ده؟ نه.  آیا دوست داری نسبت به کسی که به طور مکرر بهت هدیه های جورواجور میده دوست بشی؟ بله.  آیا اگر تشکر کردی باز توقع داری که دوستت در قبال این تشکر بازم خدمت بزرگتری بهت بکنه یا نه همین اندازه که بهت هدیه می ده نشونه دوستیه و تو راضی هستی و خودت رو طلبکارش نمی دونی؟ بله، این بی ادبیه که خودم رو در قبال تشکری که باید می کردم طلبکار بدونم.
بعد قضیه رو روی خدا و رابطه اش با بنده منطبق کنید. که اما خدای ما اینطوریه

خدا میگه وقتی در قبال نعمتهایی که بهت دادم، ازم تشکر کن (در قالب نماز)، منم متقابلا نعمتهام رو برای تو همیشگی می کنم و تو رو به بهشت می برم که در بهشت نعمتهایی وجود داره که نه چشمی دیده و نه گوشی شنیده.
به کودکتون یاد بدید که کسی که با خدا باشه (همانطور که خودش گفته مثلا در قالب نماز) به خوشبختی واقعی میرسه و پیروز همیشگی خواهد بود. اما شیطون چون حسادت داره، دوست نداره ما آدما به خوشبختی و به بهشت خدا برسیم.  (قضیه شیطان رو سر بسته بفرمایید که فقط دشمنیش رو نسبت به ما لمس کنه)

با این گفتگو، ذهن کودکتون رو آماده نماز می کنید.

اما به لحاظ بصری و دیداری هم شما بهمراه شوهرتون می تونید نماز رو با جماعت (یا حداقل با هم) بخونید به نحوی که محل نگاه کودکتون باشه. همینکه دو نفری جلوی نگاه کودکتون ظاهر میشید اثر زیادی داره که حالت تک نفره چنین شدتی رو نخواهد داشت.

کودک شما بعد از مدتی وقتی این صحنه رو می بینه از آنجایی که دوست داره تقلید بزرگسالان رو در بیاره ، به تدریج این میل در اون ایجاد میشه که مثل شما عمل کنه، اینجا می تونید این میل و علاقه اش رو پاسخ بدید و بهش بگید که اگر دوست داره می تونه کنار شما نماز بخونه و از شما تقلید کنه.

در زمینه تربیت دینی کودک به نماز موارد و نکات دیگری هم هست که می تونید در لینک زیر دنبال کنید.

تلاش شما مورد اجر الهی خواهد بود و ان شاء الله خدا به شما در امر تربیت فرزندتون توفیق عنایت کند

http://btid.org/node/201419

موفق باشید، همیشه