Friends Comments روئین تن مهدی

با سلام خدمت شما و تشکر از سوالتون. ببینید این مساله یک حکم شرعی و فقهی نیست تا بشه بوسیله اون به تشیع اشکال کرد، بیشتر یه مساله سلیقه ای هست. اما در پاسخ به سوالتون باید عرض کنم: نکته اول اینکه: شهادت امام حسن عسگری(علیه السلام) مظلومانه بوده و شیعه در این مصیبت ناراحت و غمگین است و جای شکی در این باره وجود ندارد، و در این روز و شب قبل آن، که شب شهادت است، در غالب شهرهای ایران اسلامی مجالس روضه و عزاداری برگزار میشه، لذا هرگز وجود نازنین امام حسن عسگری(علیه السلام) تحت الشعاع قرار نخواهد گرفت. و اگر هم جشنی برگزار شود و خوشحالی باشد، روز بعد از شهادت است نه همان روز.نکته دوم اینکه: این خوشحالی و شادی به خاطر وجود نازنین حضرت بقیه الله الاعظم(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است که منجی بشریت بوده و امامت ایشان از آن زمان شروع شده است، یعنی خوشحالیم که وعده الهی در آمدن مردی که دنیا را فتح خواهد کرد و عدالت جهانی را محقق خواهد کرد، تحقق پیدا کرد و او امام المسلمین شد. او آخرین سفیر الهی و جامع صفات نیک تمام انبیاء و اولیا است؛ هر چه خوبی است یک جا در او جمع شده است.اگر به احادیث معصومین دقت کنیم خود آن بزرگواران هم از آمدن و امامت ایشان بسیار اظهار خوشحالی و شادی کرده‌اند و شیعیان خود را هم به این امر تشویق کرده‌اند، حتی تعابیری در روایات هست که انسان رو متعجب میکنه. امام صادق(علیه‌السلام) در حدیثی فرمودند: اگر من او را درک کنم، به او خدمت خواهم کرد. اما رضا(علیهالسلام) نیز شبیه همین تعابیر رو دارد.نکته سوم اینکه: وجود نازنین حضرت بقیه الله الاعظم(عجل الله تعالی فرجه الشریف) آخرین سفیر الهی است و قرار است دنیا را فتح و پر از عدل و داد خواهد کرد؛ لذا با آمدن و امامت ایشان مثل این است که این وعده محقق شده است، یعنی روزی خواهد آمد که این وعده محقق خواهد شد، مهم این است که آن شخص آمد و خدا هم وعده داده، پس اینچنین خواهد شد، قرآن هم که میفرماید «جاءالحق» یعنی حق آمد یعنی امام بر حق که همه چیز را درست خواهد کرد آمد و این مطلب خوشحال دارد، هیچ کدام از ائمه این خصوصیت را نداشتند که دنیا به وسیله آنها فتح شود تمام ظلم ها و ظالمان عالم نابود گردن، لذا جای خوشحالی دارد.پس خوشحالی برخی از علما نه بخاطر شهادت امام است، بلکه به خاطر این است که امام دیگری مسئولیتی پیدا کرد که تمام عالم را تحت الشعاع قرار خواهد داد و دنیا را فتح خواهد کرد؛ بنابراین واقعا جای خوشخالی دارد، آن کسی که نور چشم تمام انبیا و اولیاست و به فرموده پیامبر(صلی الله عله و آله) طاووس بهشت است، پا به عرصه وجود نهاد و مسئولیت را بر عهده گرفت و آمد و دنیا را فتح خواهد کرد و وعده الهی بدون شک محقق خواهد شد. و این خصلت تنها مختص به وجد نازنین حضرت ولی عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) می‌باشد. 

با سلام خدمت شما. پاسخ به این سوال یه مقدار طولانی هست و باید همه جنبه های اون دیده بشه.حقیر در چند پست تو سایت به این مساله پرداختم؛ شما مطالعه بفرمایید باز اگر سوالی بود در خدمتم:http://www.jonbeshnet.ir/news/8802http://www.jonbeshnet.ir/news/8279http://www.jonbeshnet.ir/news/8278

با سلام خدمت همه دوستان این بحث، به خصوص خواهر بزرگوار «زری» خانم؛ حقیر همه کامنت ها رو خوندم و در پاسخ زری خانم عرض میکنم؛ اینجا دو بحث پیش اومد و چون بین اونا تفکیک نشد، بحث به هم گره خود.یه بحث اینکه که راه شناخت دین و خداوند متعال چیه؟ و با چه چیزی تشخیص بدیم خداوند متعال چه اوصافی داره؟و بحث دیگه اینه که اینجور احادیث درسته  یا نه؟ و در کل، در عمل چه بکنیم؟ ایا سختگیری‌های برخی مذهبی ها درسته یا نه؟این دو بحث نباید با هم مخلوط بشه.اگر اجازه بدید اول به بحث اول بپردازیم:خانم زری بزرگوار؛ حالا نمیدنم که چقدر مطالعات فلسفی و کلامی داشتید و رشته تحصیلیتون چی بوده، اگر بفرمایید خوبه. به اصطلاح کلامی، وحی بر عقل مقدم است ثبوتا و عقل بر وحی مقدم است اثباتا. یعنی در عالم بالا و آنجا که هیچ چیز مخفی نیست، وحی و کلام خدا بر همه چیز مقدم است. اما در اینجا و عالم ماده که همه چیز مخفی است، عقل بر وحی مقدم است و همانطور که شما فرمودید همه اعتقادات رو باید با عقل اثبات کرد.اما سوال مهم اینه که کدوم عقل، آیا هر چیزی که من فکر کنم با عقل من سازگار نیست، باطله، ممکنه من اشتباه کنم؛ این همه مردم حتی فلاسفه که در تشخیص موضوعی اشتباه کردن؛ نه، این ملاک درست نیست و شما با این ملاک نمیتونید حرکت کنید و همه چیز نسبی میشه؛ یکی میگه به نظر من خدا اینجوریه، اون یکی میگه نه اینجوریه، سومی حرف دیگری رو میزنه و... لذا دین و شناخت خدا و به طور کلی اصول دین نسبی میشه.پس چیکار باید کرد، باید از اصول منطقی کمک گرفت، در منطق گفته میشه برای شناخت یک چیز سه راه وجود داره: برهان، قیاس و استقراء؛ که تنها برهانه که مفید یقین هست؛ برهان هم اون چیزیه که بر مبنای بدیهیات باشه. یعنی ما دو مقدمه بدیهی رو کنا هم بذاریم و از اونا یم نتیجه یقینی بگیریم؛ که 6 تا بدیهی رو بیان کردن و همه قضایا باید به اونا برگرده.خیلی طول ندم. شناخت خداوند متعال با عقله ولی عقلی که با برهان حرکت کنه، نه هر چیزی که دلم بگه، اینکه من بگم خدا خیلی مهربونه و کسی رو عذاب نمیکنه و.. که برخی میگن، درست نیست، باید ببینم این سخن برهانی هست یا نه.نکته دوم اینکه(خواهشا این رو بیشتر دقت بفرمایید): باید بین اصول دین و فروع دین فرق گذاشت؛ عقل تنها در اصول دین حجته و مقدم؛ باید محدوده عقل بشر و فهم اون رو مشخص کنیم، بعد در مورد اعمال عبادی بحث کنیم؛ محدود عقل بشر در رابطه با تجربیات و کلیات هستی است و در غیر اون راه نداره؛ تجربیان یعنی اموری که در آزمایشگاه به وسیله حواس پنچ گانه قابل حس هستن؛ و کلیات عالم که در واقع پاسخ اون سه تا سوال شاعره که از کجا آمده ام، آمدنم بهر چه بود، و به کجا میروم. این موارد که در شریعت به اصول دین معروف هستند، کاملا عقلی اند و تقلید در اونا معنا نداره، شما هم کاملا آزادید که هر گونه سوالی بپرسید، خدا هست یا نیست؟ کجاس؟ چگونه زندگی میکنه؟ نبوت چیه و کیه؟ امام کیه؟ معاد و قیامتی هست یا نیست و... .اما راجع به فروع دین، باید گفت: عقل در اونا راه نداره و اصلا قابل شناخت نیستند، شما تا صبح فکر کنید که ایا نماز واجب است یا نه، نمیدانیم؛ تا صبح فکر کنید که آیا وضو را باید چگونه گرفت، هرگز عقل بشری بدون وحی جواب نمیده. لذا گفتند در اونا باید تقلید کرد؛ شما با عقل خودتون میتونید تشخیص بدید چی حرامه و چی حلاله؟ نه میتوان تشخیص داد. حالا درسته بعضی چیزا رو میفهمه، اما هرگز حرامشون نمی دونه. اینهمه مردم تو غرب شراب میخورن، مگه نمیدونن که براشون ضرر داره.لذا ازتوت خواهش میکنم لجبازی رو کنار بذاریم و حرف حق رو قبول کنیم. مثلا اگر کسی از شما بپرسه چه چیزی توی اون اتاق هست، چی جداب میدید بدون اینکه اونجا رو ببینید؟ مطنئنا نمی دونید تا نرید و ببینید.اینجا هم دقیقا همین هست، ما با عقل خودمون نمیتونیم، بفهمیم عذاب الهی چطوریه، عقل میتونه تشخیص بده که چون خدا عادله و کار بیهوده انجام نمیده، باید عذابی باشه؛ ولی حالا اون عذاب چه شکلیه، چه جوری، هرگز تشخیص نمیده.برای امروزه کافیه زیاد خستتون نکنم. انشاء الله در پست دیگری به بحث دوم میپردازیم.

اما در رابطه با سوال دوم: زری خانم، بزرگوار، در فروع دین و اعمال فردی و اجتماعی، ما معتدیم و حرف درست هم همینه؛ که باید بندگی کرد، حرف باید حرف خدا باشه، و لو اینکه برای من سخت و طاقت فرسا باشه؛ مهم نیست، باید به سخن خدا گوش کرد؛ اگر گفته حجاب باید بگم چشم، اگر گفته خوانندگی بده باید بگم چشم، اینجا دیگه نمیتونم بگم نه، عقل من میگه اشکال نداره؛ چون در فروع دین اصلا عقل راه نداره، شما تا صبح فکر کنید که ایا نماز واجب هست یا نه، نمیدانیم؛ تا صبح فکر کنید که آیا وضو را باید چگونه گرفت، هرگز عقل بشری بدون وحی جواب نمیده. لذا گفتند در اونا باید تقلید کرد؛ شما با عقل خودتون میتونید تشخیص بدید چی حرامه و چی حلاله؟ نه میتوان تشخیص داد. حالا درسته بعضی چیزا رو میفهمه، اما هرگز حرامشون نمی دونه. اینهمه مردم تو غرب شراب میخورن، مگه نمیدونن که براشون ضرر داره.ما از کجا میدنیم که مثلا گوشت گرگ حرامه ولی گوشت شتر حلاله و... این موراد تنها از وحی گرفته میشن؛ دنبال فلسفه بافی هم نباید بود، چون ممکنه بعدا بفهمیم اشتباه کردیم. لذا آنچه را که یک مرجع دینی برای ما بیان میکنه رو باید عمل مرد و تابع بود و سمعا و طاعتا قبول کرد.این تقلید کورکورانه نیست، بلکه کاملا عقلی و برهانیه؛ شما اگه دلتون درد بگیره چیکار میکنید، میرید نونوایی و به شاطر میگین، یا به مامان، یا نه خودتون میرید داروخونه و همینجور بدون اطلاع یه قرصی رو که نمدونید چی هست رو میخورید؟ نه مطمئنا میرید دکتر، اون هم هر دکتری نه، بلکه پیش متخصصش میرید، بین اونا هم تحقیق میکنید که کی از همه تخصصش بیشتره، درسته؟ دین هم همینطوریه باید رفت پیش متخصصش باید تقلید کرد اما تقلیدی از روی فکر و تعقل؛ رجوع جاهل به عالم است.لذا خواهش میکنم مثل بعضی روشنفکرا نشین، تا دو روز میرن دانشگاه، اولین چیزی که کنار میزارن دینشونه؛ اون هم با این بهونه که کی گفته از یک پیرمرد لب گور باید نقلید کرد؟ من از اون بیشتر میفهمم؟ سوال اینه مگر الان امثال پروفسور سمیعی هم پیرمرد نیستن، چرا کسی به ایشون نمیگه پیر شده و چیزی نمیفهمه، چون تخصصش رو قبول دارن؛ مراجع هم همینه اونا 60 ساله که تو دین تخصص پیدا کردن.خیلی طولش ندم، حلال و حرام به عقل و فطرت من نیست، باید دید خدا چی میگه، الان سخن خدا حرف مراجع هستش، هر سوالی داشتی که خوانندگی خوبه بده، باید از مرجعت بپرسی؛ حجاب در چه حد باشه باید بپرسی و... .نکته پایانی اینکه این جور احادیث رو اگر سندش درست و صحیح باشه میپزیرم و روی چشم میذاریم و صرف اینکه به نظر من درست نیست، نشد جواب؛ اما اگر سندش قوی نیست و مجهول هست و ضعیف کنار میذاریم.ان شاء الله که موفق باشید. بخونید اگر نقدی داشتید بنویسید تا مجددا خدمت برسم.