سلام.....
ابهام و سوال این است:
عده زیادی روز نهم ربیع الاول را روز شادی و جشن می دانند. برخی آن را عید تاج گذاری امام زمان (روح های ما فدای خاک قدومش) و یا مودبانه تر روز آغاز امامت ایشان می دانند و این به جهت آن است که قول معروف درباره تاریخ شهادت امام حسن عسگری (ع) هشتم ربیع الاول است و از فردای آن روز امامت امام بعدی یعنی امام زمان (عج) شروع می شود. صدا و سیما اصلا محلی از اعراب ندارد ولی صرف یادآوری باید گفت که آنها هم تابع همین نظرند و با ارائه گل های بزرگ و گران در اخبارهای سراسری و احیانا نشست و بحث در خصوص امامت و ولایت و در بعضی موارد تبریک مستقیم آغاز امامت امام زمان به این دسته پایبندند.
کسان دیگری چون خود من این را قبول نداریم. استدلال ما این است که معنی ندارد فردای شهادت یک امام معصوم خوشحالی کنیم و جشن بگیریم به جهت امام شدن امام بعدی. ببخشید که شاید زبان اشاره ام به این مطلب کمی بد است. ولی من واقعا این را به همین اندازه سخیف می دانم. مگر نه اینکه همه بزرگواران و حضرات معصومین ما نور واحد هستند. پس رفتن یکی و آمدن دیگری حتی اگر امام زمان باشد چه فرقی دارد. اتفاقا این باعث اندوه است که یک امام و یک واسطه فیض و یک معصوم با خصوصیات آن چنانی که در جامعه کبیره می خوانیم را به دست خود کشته ایم (چه ما چه دشمنان ما، به هر حال ما انسان ها) و بعد خوشحالیم که بعدی آمد. بی معنی به نظر می رسد. شاید اتفاقا باید ناراحت باشیم که یکی از تعداد ثابت دوازده نفری وعده داده شده ایشان کمتر شد!
از طرف دیگر آیا نباید ما در هم هچیزمان نگاه به معصومین و پیشوایان خود کنیم؟!
قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى اطَّلَعَ إِلَى الْأَرْضِ فَاخْتَارَنَا وَ اخْتَارَ لَنَا شِیعَةً یَنْصُرُونَنَا وَ یَفْرَحُونَ لِفَرَحِنَا وَ یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنَا وَ یَبْذُلُونَ أَمْوَالَهُمْ وَ أَنْفُسَهُمْ فِینَا أُولَئِکَ مِنَّا وَ إِلَیْنَا. (بحارالانوار ج۴۴ ص۲۸۷)
مولا امیرالمومنین علیه السلام فرمودند: خداوند تبارک و تعالی مخلوقات زمین را مورد توجه و دقت قرار داد، سپس ما (اهل بیت) را اختیار فرمود و برای ما شیعیان را اختیار فرمود. شیعیانمان ما را یاری می کنند و در فرح و شادی ما اظهار خوشحالی می کنند و برای حزن ما اظهار حزن و اندوه می کنند. و آنها اموال و نفس های خودشان را برای ما بذل و بخشش می نمایند. آنها از ما و به سوی ما هستند.
کدامیک از معصومین چنین روالی را توصیه کرده اند؟ خود امام زمان (عج) فردای شهادت پدر بزرگوارشان خوشحال بودند یا ناراحت؟ مقام معظم رهبری توصیه به جشن می کنند و تبریک می گویند این روز را؟ امام خمینی در این روز خوشحال بود؟ حضرت آقای بهجت چطور؟ (من واقعا نمی دانم ها. اگر درباره سیره این بزرگان در این باره کسی چیزی می داند عنوان کند)
نکته دیگر اینکه ما از این جشن ها که می گیریم به کجا قرار است برسیم؟ اگر قرار است به بهانه آغاز ولایت و امامت امام زمان جشن بگیریم تا مردم یادشان نرود که منتظرند و امامی دارند و اینها … (برخی از دسته اول استدلال شان این است) نیازی به جشن گرفتن و عید گرفتن است؟ نیازی به گل و شیرینی است؟ خوب نیست در عین اینکه هنوز در مصیبت امام عسگری هستیم درباره امامت امام زمان و پایبندی به آن حضرت و خصوصیات واقعی انتظار به بحث و پخش سخنرانی ها و وعظ ها بپردازیم. از گل گذاشتن در اخبار سراسری چه چیزی عاید می شود؟؟؟
خود این بزرگواران می دانند که قصدم فقط بیشتر دانستن است و اینکه مطلب را خوب بفهمیم و به سهم خودمان امام شناسی کنیم و آسیب شناسی کنیم در این زمینه.
اللهم عجل لولیک الفرج....
اگر این طور که فرمودید به خاطر اهمیت موضوع باشد ان وقت اصل ولایت و امامت با رحلت پیامبر شروع می شود که امامت امام مهدی نیز در امتداد همین مسئله است و جدا گانه و مستقل نیست پس ان وقت به طریق اولی باید روز 29 صفر (روز بعد رحلت پیامبر) روز جشن و شکرگزاری باشد که آغاز فصل امامت است اما چنین نیست!!
با سلام خدمت شما. این بحث در واقع بحث غدیر هست که ما مفصل جشن میگیریم و به هم تبریک میگیم و بزرگترین عید شیعیان هم هست و با شور خاصی برپا میشه. در روایات هم روی غدیر و زنده نگه داشتنش بسیار تاکید شده و گفته شده این عبارت رو هم بگید: «الحمد لله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه الامیرالمومنین...».
با سلام خدمت همه. حالا کسی نگفت پاسخ ما قانع کننده بود یا نه؟ اقای «ید» دوست عزیز قانع شدید یا نه؟ دیگر دوستان هم نظر بدن.
عرض سلام و ادب خدمت همه دوستان خوبم
من هم بخاطر اینکه تو محیطهای مختلفی که به نوعی درش حضور دارم،برخوردهای متاسفانه بدی دیدم، واقعا دیدم مسئله ای هست که خیلی دارن روش مانور میدن، تو سایتا هم دیدم، به نظرم طرح مسئله و داشتن توجیه و دلیل منطقی نسبت به این پرسش، کمک می کنه بتونیم حداقل اطرافیان خودمون رو قانع کنیم، احساسی برخورد نکنین لطفا که یعنی چه و ازین حرفا....
ما باید تلاش کنیم به شبهات مختلفی که هر روز و هر لحظه به دین و اعتقاداتمون وارد میشه، پاسخ درخور و شایسته ای بدیم.
یاحق
سلام علیکم
خواهش میکنم تمامی عزیزان ن متنو تو تمام سایتهای اجتماعی و گروهها و فضا های مجازی،پخش کنید تا یک حرکت ملی و تبلیغ بزرگ برای ایرانیان عزیز ،شیعیان و عاشقای امام زمانمون صورت بگیره
روز چهار شنبه همین هفته جاری ۹۳/۱۰/۱۰ع سالروز شهادت امام حسن عسکری (ع) میباشد.و روز بعدشه یعنی پنج شنبه ۹۳/۱۰/۱۱ سالروز آغاز امامت حضرت مهدی(عج) اخرین ذخیره خداوند بر روی زمین و آخرین امام ما شیعیان و کسی که نامه اعمال ما به دست اون حجت امضا خواهد شد هست،و همچنین امام زنده و امام زمان حاضر ما میباشد،پس بیایم با هم به شکرانه آغاز این امامت و همچنین به کوری چشم تمام اونایی نمیتونن شیعیان امام زمان رو شاد ببینن و میگن شیعه ها همیشه عزادارن و گریه میکنن،روز پنج شنبه هر کسی میتونه به هر نوعی شادی خودشو بمناسبت آغاز امامت امام زمان نشون بده.
پیشنهادات این حقیر در روز پنج شنبه به شرح زیر میباشد:
۱_ پوشیدن لباسهای تمیز و زیبا و رنگی و استفاده از بهترین عطر هایتان برای کل خانواده
۲_پخش کردن شیرینی و شربت و یاحداقل یک بسته شکلات در محل کار یا محل زندگی.
این پیام تو اینترنت دست به دست میچرخه این درست یا غلط ؟؟؟
من که کاملا گیج شدم...
با سلام. اگر به نیت شکرانه باشه خیلی هم خوبه. مشکلش چیه؟ شادی برای آمدن منتقم، آمدن منجی، آمدن مصلح، آمدن آخرین ذخیره الهی، آمدن فاتح دنیا، آمدن ویران کننده ظلم و ظالم در عالم، آمدن احیا کننده کتاب و دین خدا و سنت نبوی و.... آیا شکر چنین چیزی بده؟
نمیدونم
امامت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بر حضرتش مبارک
سرود امامت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف
امــامت مهــدی موعــود است فاطمه شهیده خوشنود است
بعثــت دوم غدیـــر دوم
امامت حضرت مهدی است امامت حضرت مهدی است
ملک وسیع کبـریا گلشـن چشـم تمــام انبیا روشن
عید ولایت عید هدایت
امامت حضرت مهدی است امامت حضرت مهدی است
عید همه پیمبران این است نابودی مستکبران این است
عیـد محمد جشـن مؤیـد
امامت حضرت مهدی است امامت حضرت مهدی است
عیــد ائمــه هـدی ایـن است جشن شهیدان خدا این استی
اایها الناس شـادی عبـاس
امامت حضرت مهدی است امامت حضرت مهدی است
عید بزرگ محسن و زهراست عیـد سـرورِ زینـب کبراست
می زند اصغر خنـده مکـرر
امامت حضرت مهدی است امامت حضرت مهدی است
عید شهیدان سرافراز است شادی هفتادودو سرباز است
عیـد سکینـه جشـن مــدینه
امامت حضرت مهدی است امامت حضرت مهدی است
وعده ذات ازلی این است جشن شهیدان علی این است
مالک و عمـار میثم تمـار
امامت حضرت مهدی است امامت حضرت مهدی است
بهار امامت 2 - غلامرضا سازگار
ممنون از پست خوبتون منم همچین حسی دارم چه خوب شد یکی ازش حرف زد و اینو پرسید
ببین مثلا آیا ما فردای شهادت امام علی جشن میگیرم که امام حسن امام شد؟ یا همون عاشوار که من همیشه این تو ذهنم بود. اصلا کسی تو دلش به خودش جرات میده به خوشحالی فک کنه؟ اگر شادی ما از این جهت باشه که خدا ما رو رها نکرده و یه جانشین برای امام قبلی تعیین کرده و نوعی شکر گذاری باشه خب شاید این قابل توجیه باشه ولی بازم وقتی با جریان عاشورا مقایسه میکنی میبینی شکر گذاری برای وجودامام سجاد آیا میتونه توی دلت حالتی شبیه جشن داشته باشه!!؟اونم توی اون وضعیت!
حالا امامت امام زمان هم همینطور چه جوری جشن رو توجیه کنیم اونم وقتی میبینم امام به خاطر بی لیاقتی ما از نظرها غایبه و به نوعی جان ایشون از دست ما (بشریت)در امان نبوده و یه امامت در غیبت شروع شده!! (یعنی یه جورایی با شهادت امام عسگری(ع)ثابت کردیم ما لیاقت امامی که از نظرها غایب نباشه رو نداریم!)
سلام
ممنون از توجهتون
همونطور که عرض کردم، هدف از طرح این موضوع، ان شاءالله تقویت امام شناسی خودم و دوستای بزرگوارمه، چون می بینم که از این موضوع متاسفانه سوء برداشت های متعددی میشه....
و اما سوال دیگه ای که می توان مطرح کرد:
چرا برای دیگر امامان معصوم چنین کاری نمی کنیم. اگر این طور است باید فردای عاشورا عید امامت حضرت سجاد (ع) را بگیریم. ایشان کم کسی بوده اند؟ کم امامی بوده اند؟ کمتر از بقیه واسطه فیض بوده اند؟ کمتر از بقیه همه آن صفات اشاره شده در جامعه کبیره را دارند؟! هرگز. پس چرا برای ایشان چنین کاری نمی کنیم؟؟
با سلام مجدد خدمت شما دو دوست بزرگوار. حقیر عرض کردم که این جشن به معنای خوشحالی و پای کوبی و دست زدن نیست و همانطور که دوست عزیز «mahseta» نوشتن، این خوشحالی یک نوع شکرگذاری هست؛ و همانطور که توضیح دادم به خاطر جایگاه ویژه حضرت ولی عصر(عجل الله تعالی فرجه) این خوشحالی و شکرگذاری جا داره، زیرا ایشون امید و آرزوی همه مومنین و حتی خود ائمه اطهار(علیهم السلام) بوده‌اند. و امامت ایشان یعنی آمدن حق و پیروزی حق، حال در هر سالی خدا بخواهد، اما او آمد و مهم هم همین است که او آمد و اینک امام شده است.
حقیر دیگه حرفی ندارم، حال قانع می‌شوید یا نه نمی‌دانم. با یک مثال منظور خود را بیان میکنم: اگر مثلا پدر از دنیا رود و به سمت زن او بروند و بگویند، خدا رو شکر که پسری چنین وزین و عاقل و با شعور جای پدر را گرفته و به خاطر وجود چنین پسری به مادر او و زن آن مرحوم، تبریک بگویند، آیا بد است، فکر نمی‌کنم آن زن هم ناراحت شود، زیرا خوشحالی به خاطر وجود پسر اوست، نه مردن پدر.
با سلام خدمت شما و تشکر از سوالتون. ببینید این مساله یک حکم شرعی و فقهی نیست تا بشه بوسیله اون به تشیع اشکال کرد، بیشتر یه مساله سلیقه ای هست. اما در پاسخ به سوالتون باید عرض کنم: نکته اول اینکه: شهادت امام حسن عسگری(علیه السلام) مظلومانه بوده و شیعه در این مصیبت ناراحت و غمگین است و جای شکی در این باره وجود ندارد، و در این روز و شب قبل آن، که شب شهادت است، در غالب شهرهای ایران اسلامی مجالس روضه و عزاداری برگزار میشه، لذا هرگز وجود نازنین امام حسن عسگری(علیه السلام) تحت الشعاع قرار نخواهد گرفت. و اگر هم جشنی برگزار شود و خوشحالی باشد، روز بعد از شهادت است نه همان روز.
نکته دوم اینکه: این خوشحالی و شادی به خاطر وجود نازنین حضرت بقیه الله الاعظم(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است که منجی بشریت بوده و امامت ایشان از آن زمان شروع شده است، یعنی خوشحالیم که وعده الهی در آمدن مردی که دنیا را فتح خواهد کرد و عدالت جهانی را محقق خواهد کرد، تحقق پیدا کرد و او امام المسلمین شد. او آخرین سفیر الهی و جامع صفات نیک تمام انبیاء و اولیا است؛ هر چه خوبی است یک جا در او جمع شده است.
اگر به احادیث معصومین دقت کنیم خود آن بزرگواران هم از آمدن و امامت ایشان بسیار اظهار خوشحالی و شادی کرده‌اند و شیعیان خود را هم به این امر تشویق کرده‌اند، حتی تعابیری در روایات هست که انسان رو متعجب میکنه. امام صادق(علیهالسلام) در حدیثی فرمودند: اگر من او را درک کنم، به او خدمت خواهم کرد. اما رضا(علیهالسلام) نیز شبیه همین تعابیر رو دارد.
نکته سوم اینکه: وجود نازنین حضرت بقیه الله الاعظم(عجل الله تعالی فرجه الشریف) آخرین سفیر الهی است و قرار است دنیا را فتح و پر از عدل و داد خواهد کرد؛ لذا با آمدن و امامت ایشان مثل این است که این وعده محقق شده است، یعنی روزی خواهد آمد که این وعده محقق خواهد شد، مهم این است که آن شخص آمد و خدا هم وعده داده، پس اینچنین خواهد شد، قرآن هم که میفرماید «جاءالحق» یعنی حق آمد یعنی امام بر حق که همه چیز را درست خواهد کرد آمد و این مطلب خوشحال دارد، هیچ کدام از ائمه این خصوصیت را نداشتند که دنیا به وسیله آنها فتح شود تمام ظلم ها و ظالمان عالم نابود گردن، لذا جای خوشحالی دارد.
پس خوشحالی برخی از علما نه بخاطر شهادت امام است، بلکه به خاطر این است که امام دیگری مسئولیتی پیدا کرد که تمام عالم را تحت الشعاع قرار خواهد داد و دنیا را فتح خواهد کرد؛ بنابراین واقعا جای خوشخالی دارد، آن کسی که نور چشم تمام انبیا و اولیاست و به فرموده پیامبر(صلی الله عله و آله) طاووس بهشت است، پا به عرصه وجود نهاد و مسئولیت را بر عهده گرفت و آمد و دنیا را فتح خواهد کرد و وعده الهی بدون شک محقق خواهد شد. و این خصلت تنها مختص به وجد نازنین حضرت ولی عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) میباشد.