آزمونی دیگر فراروی ملّت
محمدحسن نبوی
اکنون که در آستانۀ انتخابات مجلس خبرگان رهبری و مجلس شورای اسلامی قرار داریم، هر کس حق دارد با هرگونه انگیزه ای به عنوان یک شهروند ایرانی در این انتخابات شرکت کند و به کاندیدای مورد نظر خود رأی دهد. افرادی که در این حماسۀ بزرگ شرکت می کنند، به چند دسته تقسیم می شوند:
دستۀ اول: عده ای که با انگیزۀ بهبود وضعیت کشور در این انتخابات شرکت می کنند؛ این افراد ممکن است هیچ گونه علاقه ای به ارزشهای دینی نداشته باشند، لیکن به کشور خود علاقه مند بوده و این حرکت را موجب ثبات، امنیت و حفظ کشور در برابر بیگانگان تلقّی می کنند.
دستۀ دوم: برخی در انتخابات شرکت می کنند تا در حد امکان، در مسیر نظام جمهوری اسلامی ایران خلل ایجاد کنند؛ این افراد شیفتۀ بیگانگانند و اهداف دشمنان را در کشور دنبال می کنند. فرماندهان داخلی این افراد از بیگانگان فرمان گرفته با دستور آنان و در زمین آنان و به اراده آنان بازی می کنند. همۀ ملتها چنین افرادی را خائن شناخته و به اشد مجازات می رسانند، لیکن در فضای باز سیاسی ایران، اینان همواره در نقش طلبکار از نظام اسلامی عمل کرده و از افراد نا آگاه به عنوان پیاده نظام خود بهره می جویند.
دستۀ سوم: افرادی هستند که در انتخابات شرکت می کنند تا از مواضع انقلابی کشور و ارزشهای ناب دینی حمایت کنند و در صف مدافعان ولایت و پاسداران حریم دین و اسلام باشند؛ این افراد که از ایمان و صلابتی ستودنی برخوردارند، از دوران دیکتاتوری شاهنشاهی تا پیروزی انقلاب و پس از آن، عمدۀ مشکلات را بر دوش داشته و سکانداران کشتی انقلاب بوده اند؛ آنان هشت سال دفاع مقدس را مردانه و به عشق امام حسین (ع) اداره کردند و همواره سنگ زیرین آسیاب انقلاب اسلامی ایران در سختی ها و بحرانها بودند و سعی دارند فعالیتهای خود را بر اساس ارزشهای دینی دنبال کنند.
هر کدام از گروه ها و احزابی که در کشور ایران فعالند، در یکی از دسته ها قرار می گیرند و نمایندگی طیفی از جامعه را برعهده دارند.
انسان و تعارض
تعارض و درگیری بین جریان حق و باطل همواره در تاریخ بشر با فراز فرودها و نوسانات بسیار وجود داشته و فرماندهی پارسایان را پیامبران الهی برعهده گرفته اند. آنان با کمک گرفتن از معارف الهی و دینی، سعی در هدایت انسانها و نجات بشر از فریبکاری ها و گمراهی ها داشته اند. در برابر این جریان پاک، طرفداران گمراهی هم بیکار نبوده، با دریافت دستور از جانب شیطان، فعالیتهای زیادی داشته و در هر زمان عده ای را به دنبال خود کشانده و گمراه کرده اند.
زمان ما نیز از این قاعده مستثنی نبوده؛ این دو جریان به اشکال مختلف در برابر هم صف آرائی نموده و هر زمان این جدال و درگیری به شکلی بروز کرده که در نهایت به رشد و تعالی پارسایان و ضلالت بیش تر گمراهان خواهد انجامید.
انقلابیون و ارزشها
مردم ما از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی ایران، ناچار در برابر گمراهان بین المللی از شیطان بزرگ و کوچک تا ناآگاهان داخلی، ایستادگی و مقاومت کردند و در این راه مشکلات فراوانی را تجربه نمودند. ملّت ایران با استعانت از امدادهای الهی، همواره پیروز معرکه ها بوده اند؛ گرچه در طول زمان و بر اثر مواجهه با این منازعات، خسارتهائی را تحمل کرده، اما در نهایت توانسته اند مقابل همۀ این توطئه ها بایستند.
مبلّغان دینی در طول دوران انقلاب اسلامی و پس از آن به عنوان امانتداران رسالت انبیاء(، سعی کرده اند مردم را به مسیر پیامبران الهی سوق دهند و در رویارویی ارزشها و ضدارزشها، آحاد جامعه را در ابعاد مختلف کمک و از افتادن در بیراهه ها حفظ کنند.
در طول انقلاب برای موضوعات مهمی مانند قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی، مجلس خبرگان رهبری، ریاست جمهوری، مجلس شورای اسلامی، شوراهای اسلامی شهر و روستا و... به طور مکرر انتخابات برگزار شده و در همۀ مراحل، مردم ما با هوشمندی و ظرفیّت بالای سیاسی، نتائج را پذیرفته و در موارد متعدد قدرت در بین احزاب و اشخاص مختلف در لایه های گوناگون جابجا شده است، و با کم‌ترین حادثه این جابجائی انجام می‌شد؛ اما در انتخابات سال 1388 پدیده جدیدی اتفاق افتاد که بسیار تأمل برانگیز و برای کشور خسارت بار بود. در این انتخابات، به خلاف رویه های پیشین، چند اتفاق عجیب، شکننده، برنامه ریزی شده و بی سابقه رخ داد که فهرست وار به مواردی اشاره می کنیم:
1. تبلیغات سوء اجانب و دشمنان در راستای کمرنگ کردن حضور مردم در عرصۀ انتخابات و استفاده از حربۀ تحریم جهت ممانعت از حضور آحاد ملّت؛
2. آموزش افراد و آماده سازی آنها در خارج از کشور جهت ایجاد آشوب در داخل به بهانۀ نتائج انتخابات و در پی نشر شایعۀ تقلّب؛
3. تمرکز دشمنان و ایادی آنان بر دفاع از یک کاندیدا و هماهنگ ساختن کلیۀ گروه های ضد انقلاب جهت یکپارچه ساختن حمایتها و هدایتها و فکر منسجم در کشور فرانسه؛
4. ایجاد هماهنگی در بین کلیۀ شبکه های ماهواره ای و رسانه های جمعی که همسو با اهداف آنان بودند در جهت خط دهی به عوامل داخلی و یکپارچه ساختن حمایتها و برنامه ریزی ها؛
5. مدیریت کردن همۀ جریانات و گروه های سیاسی داخل کشور (اعم از گروه های مخالف و معاند) از خارج مرزها و القاء اندیشه ها و افکار مخرّب بر بدنۀ جامعه از طریق این گروه ها؛
6. ورود به فاز دوم برنامه ها و پیگیری شکستن رأی و خواست ملّت و ایجاد اغتشاش در پی القاء شایعات با انسجام کامل و بی سابقه و استفاده از تمامی ظرفیتها و عناصری که در اختیار داشتند (همچون ماهواره ها و فضای مجازی)؛
7. همراه نمودن عده ای از نیروهای مردی که از توطئه آنان بی خبر بودند، جهت استفاده از ظرفیّتهای اجتماعی. هرچند در مسیر راه، اکثر افراد غیر مطّلع، از مسیر انحراف و فتنه فاصله گرفتند و بسیاری از توطئه های دشمنان نقش بر آب شد؛
8. نادیده گرفتن نقش بی بدیل ولایت فقیه و شخص مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العظمی خامنه ای> در مدیریت این بحران بزرگ بین المللی که نه تنها برای مخالفان و معاندان، بلکه برای برخی از مردم و خواص جامعه نیز پوشیده مانده بود؛
9. نادیده گرفتن نقش عده ای از سیاسیون مذهبی و روحانیون که از نیّت خائنانۀ گردانندگان این جریان با خبر شدند و به آگاه سازی اقشار مختلف اجتماعی پرداختند.
امروز نیز ماهواره ها رسانه های بیگانه از طیفهای همسو حمایت کرده و به شکلهای گوناگون، سعی در تضعیف نیروها و ارزشهای انقلاب اسلامی ایران دارند؛ از این رو شایسته است روحانیون و مبلّغان دینی، مردم را در انتخاب نیروهای صالح برای مجلس خبرگان رهبری و مجلس شورای اسلامی کمک کنند تا بتوان در هدایت نظام و تصویب قوانین ارزشمند بر اساس دستورات دینی امیدوار بود.
کلیدی ترین ملاک کاندیدای صالح
در شرائط فعلی کشور ایران، یکی از کلیدی ترین ملاکهای شناخت کاندیدای صالح، شناخت خط اصلی تفکرات او و شناخت گرایش کلان آن کاندیدا می باشد؛ بدین معنا که آیا او برای ارزشهای دینی، دغدغه مند است یا همیشه نگران جلب رضایت بیگانگان و کفار است؟
عده ای در سالهای اخیر اسرار درونی خویش را بر ملا کرده اند و از گفتار و عملکردشان به خوبی روشن می شود که به سمت افکار و اندیشه های بیگانگان، مخالفین و معاندین نظام گرایش و تمایل دارند؛ آنان تنها راه نجات کشور را در دوستی با کفار و عدم ایستادگی و استقامت بر ارزشهای دینی می پندارند و این مطلب را به شکلهای مختلف بیان می کنند؛ هرچند مقام معظم رهبری> در موارد متعددی بر تکیه به توانمندیهای داخلی سفارش کرده اند، اما آنان به هنگام عمل، همچنان بر مواضع خود (اتکاء به خارج از کشور) پای می فشارند و در برابر نیروهای مؤمنِ داخلی، شدیدترین برخوردها و در برابر دشمنان حداکثر انعطاف را بروز می دهند.
در مقابل گروه مذکور، بخش عمده ای از مدیران و سیاست مداران دلسوز و زحمت کش قرار دارند که به ارزشهای دینی علاقه مند بوده به دنبال تقویت اسلام هستند. این افراد در این سالهای اخیر با گفتار و عملکرد خویش، اعتقادات و اندیشه های خود را به منصّۀ ظهور رساند و ضمن آنکه اهل تعامل با کشورهای دیگر هستند، در مقابل دشمن به هیچ وجه وادادگی نشان نمی دهند.
از اینرو به درستی می توان گفت اندیشه و افکار نامزدهای انتخاباتی در موضوع «نحوۀ تعامل با کشورها به ویژه کشورهای استعماری» از شاخصه های مهم در شناخت آنان می باشد؛ مبلّغان گرامی و مؤمنین می توانند با توجه و لحاظ همین شاخص، سره را از ناسره تشخیص داده و با انتخاب دقیق و هوشمندانۀ خود، در انجام وظیفۀ دینی که حمایت از اسلام است، موفق باشند.
قرآن مجید می فرماید: ]لا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکافِرینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنینَ وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ فَلَیْسَ مِنَ اللَّهِ فی شَیْ ءٍ إِلاَّ أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقاةً وَ یُحَذِّرُکُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَ إِلَى اللَّهِ الْمَصیرُ[؛[1] «مؤمنان نباید کافران را- به جاى مؤمنان- به دوستى برگزینند و هر کس چنین کند، هیچ رابطه اى با خدا ندارد، مگر اینکه از آنان به نوعى تقیّه کنید و خداوند، شما را از [عقوبت ] خود مى ترساند، و بازگشتِ [همه ] به سوى خداست.»
در فرهنگ قرآن، کسانیکه سرپرستی دشمنان را بپذیرند و یا با آنان از در دوستی در آیند، نزد خداوند بی ارزش خواهند بود، مگر اینکه در مقام تقیّه باشند؛ و حال که بعضی از سیاست مداران، عزّت و عظمت خود را در پیروی از بیگانگان طلب می کنند و خود را در مقابل آنان ناتوان می پندارند؛ گرچه در مورد شخص خودشان اگر چنین خیالی داشته باشند، شاید بجا باشد، لیکن اگر بخواهند این روحیه را به نمایندگی از ملّتی برای همۀ کشور اعمال کنند، بسیار خسارت بار خواهد بود.
قرآن عزیز در جای دیگری می فرماید: ]الَّذينَ يَتَّخِذُونَ الْكافِرينَ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنينَ أَ يَبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَميعاً[؛[2] «كسانى كه كافران را به جاى مؤمنانْ سرپرست و دوست خود مى گيرند، آيا عزّت و قدرت را نزد آنان مى طلبند؟ يقيناً عزّت [و قدرت] همگی فقط براى خداست.»
آموزه های وحیانی
در اینجا با توجه آموزه های اسلام و آیات شریفۀ قرآن چند دستورالعمل و توصیۀ دینی را ارائه می کنیم، امید آنکه مورد توجه همگان به ویژه کسانی که از ارزشهای دینی فاصله گرفته اند و دچار خودباختگی، خودفراموشی و بیگانه گرایی قرار گیرد.
1. تکیه بر ستمگران
گاهی دیده می شود که عده ای برای رسیدن به اهداف سیاسی خود، از نظامهای استعماری و ستمگران کمک گرفته و با تکیه بر توانمندیهای آنان می خواهند به موفقیت دست یابند؛ این افراد دنیا و آخرت خود را خراب و به دوزخ وارد خواهند شد.
قرآن مجید در این باره می فرماید: ]وَ لا تَرْکَنُوا إِلَى الَّذینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّکُمُ النَّارُ وَ ما لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیاءَ ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ[؛[3] بر ظالمان تکیه ننمایید، که موجب می شود آتش شما را فرا گرفته؛ و در آن حال، هیچ ولی و سرپرستی جز خدا نخواهید داشت؛ و یاری نمی شوید.»
2. نشانۀ کینه توزی
اگر به سخنان دشمنان ایران اسلامی توجه کنیم، عداوت و کینه توزی خود را در مواردی به ناچار آشکار می کنند که افراد تیزبین به درستی می دانند عمق عداوت آنان خیلی بیش تر و توطئه های آنان بسیار پیچیده تر و گسترده تر است.
قرآن مجید به شایستگی از رویه آنان پرده برداشته و می فرماید: يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا بِطانَةً مِنْ دُونِكُمْ لا يَأْلُونَكُمْ خَبالاً وَدُّوا ما عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضاءُ مِنْ أَفْواهِهِمْ وَ ما تُخْفي صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآياتِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ[؛[4] «اى اهل ايمان! از غير خودتان براى خود محرم راز نگيريد آنان از هيچ توطئه و فسادى درباره شما كوتاهى نمى كنند شدت گرفتارى و رنج و زيان شما را دوست دارند تحقيقاً دشمنى از لابلاى سخنانشان پديدار است و آنچه در سينه هايشان پنهان مى دارد بزرگ تر است. نشانه هائی را براى شما روشن ساختيم.»
3. اهانت به فرمان خداوند
دنیای فریبنده غرب به دنبال سلطۀ فرهنگ وحشی خود، تمام انسانها و فرهنگها را به ریشخند گرفته و آنان را تحقیر می کنند؛ مسلمانان نیز بایستی در مقابل آنان ایستاده و فرهنگ لجام گسیختۀ آنان را به هیچ گیرند؛ نه آنکه تحت تأثیر تبلیغات آنان از فرهنگ غنیّ دینی خویش فاصله گیرند.
قرآن مجید می فرماید: ]یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الَّذینَ اتَّخَذُوا دینَکُمْ هُزُواً وَ لَعِباً مِنَ الَّذینَ أُوتُوا الْکِتابَ مِنْ قَبْلِکُمْ وَ الْکُفَّارَ أَوْلِیاءَ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ[؛[5] «ای کسانی که ایمان آورده اید! افرادی که آیین شما را به باد استهزاء و بازی می گیرند (از اهل کتاب و مشرکان) دوست و سرپرست خود انتخاب نکنید و از خدا بپرهیزید اگر ایمان دارید!»
4. اهتمام به ملاک ایمان
ما بعنوان شیعه چگونه می‌توانیم با کسانیکه دستورات دینی وحتی پیامبر ما را به استهزاء می‌گیرند، طرح دوستی بریزیم! دوستی در کانون دین تا آنجا در فرهنگ قرآن دارای اهمیت است که اگر نزدیک ترین افراد به انسان، کفر را بر ایمان ترجیح دادند، نباید به عنوان دوست برگزینید. قرآن مجید می فرماید: ]یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا آباءَکُمْ وَ إِخْوانَکُمْ أَوْلِیاءَ إِنِ اسْتَحَبُّوا الْکُفْرَ عَلَى الْإیمانِ وَ مَنْ یَتَوَلَّهُمْ مِنْکُمْ فَأُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ[؛[6] «اى کسانى که ایمان آورده اید، پدران و برادران خود را، اگر کفر را بر ایمان برگزیدند، دوست و سرپرست مگیرید؛ پس هر که از شما آنها را دوست و سرپرست بگیرد، همانا آنان ستمکاران اند.»
5. ارزش مخالفت با دشمن
کسانیکه در عملکرد و رفتار خود به گونه ای عمل کنند که کفار ناراحت شوند، عمل آنان به عنوان عمل صالح ثبت خواهد شد. مردم ایران اسلامی می توانند با حضور در راهپیمایی ایام الله دهۀ فجر یا مناسبتهای دیگر و یا با انتخاب نیروهای ارزشی برای مجلس خبرگان و مجلس شورای اسلامی، دشمنان را ناراحت و برای خود عمل صالح ذخیره کنند. باید برای مردم بیان کرد که نیروی ارزشی و مؤمن نباید به دنبال انتخاب افراد بر اساس ملاک مادی باشد و افراد را با توجه به وعده های دنیوی برگزیند؛ بلکه باید به دنبال نیروهایی باشد که با صلابت تمام حفظ ارزشهای دینی را اولویت خویش اعلان کنند، زیرا بر مبنای آیات قرآن اگر کسی با انتخاب نماینده ارزشی و فعالیت در مقابل دشمنان و کفار، آنان را به خشم آورد، همۀ آنها به عنوان عمل صالح برای آنان ثبت خواهد شد. چنانکه قرآن مجید می فرماید: ]ما کانَ لِأَهْلِ الْمَدینَةِ وَ مَنْ حَوْلَهُمْ مِنَ الْأَعْرابِ أَنْ یَتَخَلَّفُوا عَنْ رَسُولِ اللَّهِ وَ لا یَرْغَبُوا بِأَنْفُسِهِمْ عَنْ نَفْسِهِ ذلِکَ بِأَنَّهُمْ لا یُصیبُهُمْ ظَمَأٌ وَ لا نَصَبٌ وَ لا مَخْمَصَةٌ فی سَبیلِ اللَّهِ وَ لا یَطَؤُنَ مَوْطِئاً یَغیظُ الْکُفَّارَ وَ لا یَنالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَیْلاً إِلاَّ کُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صالِحٌ إِنَّ اللَّهَ لا یُضیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنینَ[؛[7] «براى اهل مدينه و هر كه از اعراب در پيرامون ايشان هستند (روا) نيست كه از (فرمان) فرستاده خدا تخلّف كنند و به خاطر جانهاى خود از او رو گردان شوند. اين بدان سبب است كه در راه خدا تشنگى و رنج و گرسنگى به آنها نمی رسد و در جايى پا نمی گذارند كه كافران را به خشم آورد، و از دشمن چيزى بدست نمی آورند، مگر به سبب آن، بر ايشان عمل صالح نوشته شود، بي گمان خدا پاداش نيكوكاران را ضايع نمى كند.»
___________________________________
[1]. آلعمران / 28.
[2]. نساء / 139.
[3]. هود / 113.
[4]. آل عمران / 118.
[5]. مائده / 57.
[6]. توبه / 23.
[7]. توبه /120.