سلاح های اتمی خطرناک ترین اسلحه نیستند. خطرناک ترین سلاح ها سلاح های بیولوژیک هستند که می توانند در بسته های کوچک و به راحتی جا به جا بشند و ماهواره ها قادر به ردیابی آنها نیستند، و می توانند بوسیله افراد بصورت عادی یعنی کار گذاری و دور شدن. و یا انتحاری یعنی آلوده کردن خود به میکروب یا ویروس و انتشار آن در مراکز پرجمعیت و وسایل سریع مانند هواپیما و قطار ( برای انتشلر سریع در فواصل دور و محدوده های وسیع) به خصوص از انواع هوازی که (از راه هوا منتشر می شوند) و دارای طول عمر طولانی و کشندگی زیاد، بکار برده شوند.
مهمترین دلیل خطرناکتر بودن سلاح های میکروبی واضح است. بمب اتمی بسته به قدرت آن محدوه ای را نابود و غیرقابل سکونت می کند. افراد یا کشته می شوند یا تحت تاثیر آثار آن قرار می گیرند. همه اینها در مدت زمان کوتاه و محدوده مشخصی اتفاق می افته ولی سلاح های میکروبی تا زمانی که عامل آن زنده است و تکثیر و تولید مثل می کند، قابل انتقال به هر مکانی است و هر فرد آلوده شده به نوبه خود یک بمب (انتشار دهنده) جدید می شود.
همه فیلم های تخیلی Resident Evil و مشابه آنرا دیده ایم. البته بدون تغییر شکل ها و رفتارهای تخیلی ولی به مراتب بدتر از اونه، مخصوصا اگر از ده ها یا صدها نقطه مختلف در یک یا چند کشور و یا برنامه ریزی انجام بشه.
همچنین اگر انواع مختلف از آن برای مقاصد متفاوت نظیر حملات کوچک و کوتاه مدت ، حملات طولانی مدت با کشندگی زیاد و ... تولید بشه، بعضی انواع کم اثرتر آن می تواند حتی برای جلوگیری از حملات متعارف هم هم استفاده شود.
وقتی پای مردن و زنده موندن در میون باشه و سلاح کلاسیک و متعارف موثر هم وجود نداشته باشه، نمیشه همینطور ایستاد دشمن هرکاری می خواد بکنه.
به قول یک فرمانده آمریکایی که در جنگ اول با عراق 6000 سرباز عراقی در تونل های زیر زمینی را با بستن هواکش ها خفه کرده و کشتند، "وقتی قراره کسی رو بکشی دیگه چه فرقی با چه روشی بکشیش".
سلاح های اتمی خطرناک ترین اسلحه نیستند. خطرناک ترین سلاح ها سلاح های بیولوژیک هستند که می توانند در بسته های کوچک و به راحتی جا به جا بشند و ماهواره ها قادر به ردیابی آنها نیستند، و می توانند بوسیله افراد بصورت عادی یعنی کار گذاری و دور شدن. و یا انتحاری یعنی آلوده کردن خود به میکروب یا ویروس و انتشار آن در مراکز پرجمعیت و وسایل سریع مانند هواپیما و قطار ( برای انتشلر سریع در فواصل دور و محدوده های وسیع) به خصوص از انواع هوازی که (از راه هوا منتشر می شوند) و دارای طول عمر طولانی و کشندگی زیاد، بکار برده شوند.
مهمترین دلیل خطرناکتر بودن سلاح های میکروبی واضح است. بمب اتمی بسته به قدرت آن محدوه ای را نابود و غیرقابل سکونت می کند. افراد یا کشته می شوند یا تحت تاثیر آثار آن قرار می گیرند. همه اینها در مدت زمان کوتاه و محدوده مشخصی اتفاق می افته ولی سلاح های میکروبی تا زمانی که عامل آن زنده است و تکثیر و تولید مثل می کند، قابل انتقال به هر مکانی است و هر فرد آلوده شده به نوبه خود یک بمب (انتشار دهنده) جدید می شود.
همه فیلم های تخیلی Resident Evil و مشابه آنرا دیده ایم. البته بدون تغییر شکل ها و رفتارهای تخیلی ولی به مراتب بدتر از اونه، مخصوصا اگر از ده ها یا صدها نقطه مختلف در یک یا چند کشور و یا برنامه ریزی انجام بشه.
همچنین اگر انواع مختلف از آن برای مقاصد متفاوت نظیر حملات کوچک و کوتاه مدت ، حملات طولانی مدت با کشندگی زیاد و ... تولید بشه، بعضی انواع کم اثرتر آن می تواند حتی برای جلوگیری از حملات متعارف هم هم استفاده شود.
وقتی پای مردن و زنده موندن در میون باشه و سلاح کلاسیک و متعارف موثر هم وجود نداشته باشه، نمیشه همینطور ایستاد دشمن هرکاری می خواد بکنه.
به قول یک فرمانده آمریکایی که در جنگ اول با عراق 6000 سرباز عراقی در تونل های زیر زمینی را با بستن هواکش ها خفه کرده و کشتند، "وقتی قراره کسی رو بکشی دیگه چه فرقی با چه روشی بکشیش".