خداوند دو نوع محبّت به انسان ها دارد: يكي محبّت عام كه شامل تمام آفريدگان از جمله انسانهاست و يك محبّت خاص كه تنها شامل بندگان ويژه با عملکرد شایسته است.
خداوند، محبّت عام به همه آفريدگان دارد؛ زيرا همه مخلوق و آفريده او هستند و هر موجودي به آفريده خود محبت و عشق ميورزد؛ لذا به جهت همين محبت و براي هدايت انسانها، نيروي خرد و عقل را در وجودشان قرار داده و پيامبران را برای هدایت آنها فرستاده است.
اما محبّت خاص خداوند شامل همه بندگان نيست، بلکه بستگی به عملکرد شایسته آنها دارد.
خداوند دو نوع محبّت به انسان ها دارد: يكي محبّت عام كه شامل تمام آفريدگان از جمله انسانهاست و يك محبّت خاص كه تنها شامل بندگان ويژه با عملکرد شایسته است.
خداوند، محبّت عام به همه آفريدگان دارد؛ زيرا همه مخلوق و آفريده او هستند و هر موجودي به آفريده خود محبت و عشق ميورزد؛ لذا به جهت همين محبت و براي هدايت انسانها، نيروي خرد و عقل را در وجودشان قرار داده و پيامبران را برای هدایت آنها فرستاده است.
اما محبّت خاص خداوند شامل همه بندگان نيست، بلکه بستگی به عملکرد شایسته آنها دارد.