سلام، اگر حق الناسی گردنمان باشد که به صورت که جبران آن را نتوانیم چون خودش موجب انجام گناه مضاعف خواهد شد چه کنیم، به طور مثال، گناه در فضای مجازی مرتکب شده و شاید باعث گناه کردن کسانی شده، حال به شدت از گناه خود پشیمان شده و توبه کرده است، حال این عذاب وجدان را دارد که نکند باعث اشاعه ی گناه برای دیگران شده باشد و دیگر توبه کرده و نمی تواند با محرم صحبت کند که بگوید او را ببخشند، چون بعضیا به گناه خو کرده اند، آیا خداوند او را می بخشد او به راستی توبه کرده و دیگر هیچ شبکه اجتماعی را ندارد جز ایتا، بدون مخاطب خاص
------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
علیک السلام
تشکر از طرح سؤال توسط شما کاربر گرامی
امام صادق علیه السلام می فرماید: «مَنْ أَخْرَجَهَا مِنْ ضَلاَلٍ إِلَى هُدًى فَكَأَنَّمَا أَحْيَاهَا وَ مَنْ أَخْرَجَهَا مِنْ هُدًى إِلَى ضَلاَلٍ فَقَدْ قَتَلَهَا؛
هر کس، کسی را از گمراهى به سوى هدايت برد گويا او را زنده كرده و هر کس، کسی را از هدايت به سوى گمراهى برد، گويا او را كشته است.» [ الکافي, جلد۲, صفحه۲۱۰]
بنابراین، در مورد گناه مذکور در فضای مجازی لازم است خود فرد حقیقتاً و به صورت جدی توبه کرده و تصمیم بگیرد که هرگز به آن گناه بازنگردد.
اما در مورد کسانی که در فضای مجازی به واسطه او گرفتار انحراف و کجروی و گناهی شده اند:
1- اگر به آنها دسترسی دارد باید سعی کند از هر طریق ممکن زمینه هدایت آنها را فراهم کند و با راهنمایی و ارشاد آنها اشتباه و خطای خود را در حق آنها جبران نماید.
2- اگر هم به آنها دسترسی ندارد یا ارتباط با آنها مفسده ای(مثل خطر گرفتار شدن دوباره در دام گناه) دارد، در حق آنها دعا کند و هدایت و سعادت آنها را از خداوند طلب کند و با هدایت و ارشاد افرادی دیگر، تقصیر و خطای خود را جبران نماید.
در هر صورت هر چند اصل نگرانی در این مورد خوب و مفید و سازنده است اما نباید به حدی باشد که موجب ناامیدی و یاس و افسردگی و مانع جبران خطای شما با اعمال خیر و نیک شود.
باید همواره به لطف و رحمت الهی امیدوار باشد و با انجام اعمال خیر و عبادت و بندگی و تلاش برای هدایت دیگران به راه دین و اسلام و معنویت، گذشته خود را به دست فراموشی بسپارد .