با سلام من 17 سال سن دارم.مدتی است که با دختری که از خودم یک سال کوچیکتره آشنا شدم و بهم علاقه مند شدیم و تصمیم به ازدواج داریم.در زمینه اخلاقی و اعتقاد و باور با هم تفاهم داریم.و بصورتی هست که هم من به نماز و واجبات دینی اعتقاد دارم و هم ایشون.و همینطور در زمینه های دیگه هم با هم تفاهم داریم.هردومون قبل از اینکه این تصمیم رو بگیریم با کسی نبودیم و این اولین تجربه هر دومونه.طوری هستیم که هر دومون برای شرایط ازدواج از نظر رفتاری و شخصیتی رسیدیم و به هم اعتماد کافی رو داریم.این رو هم اضافه کنم که,هردو قصد ادامه تحصیل داریم.مشکلات ما برای ازدواج این هستش که اولا سنمون کمه و دوما نمیدونیم چجوری به خانواده هامون بگیم. من از شما راهنمایی میخوام که چه موقع برای ازدواج اقدام کنیم و چجوری به خانوادهامون بگیم.و همینطور تا اونموقع چیکار کنیم???(لطفا بصورت جدا بگید که تا اونموقع هر کدوممون چه وظیفه ای داریم) باتشکر از راهنماییتون
سلام. من حرفی ندارم جز اينكه:
حرف مشاوران رو گوش بده، اما اين يدونه جمله رو به هيچ وجه باور نكن: "اين حس بخاطر شور و اشتياق جوانی هست و زود گذره و فردای روزگار يادت ميره"، اين جمله يه توهم و افسانه هست. اون موقع كه من 14 سالم بود اينو بهم گفتم و الان كه دارم وارد 19 سالگی ميشم به نتيجه رسيدم كه توهمی بيش نبود و اصلا درست نيست. خودت تشخيص بده كه حست درسته يا نه. خوشبخت باشی
به نظر من سن هردوتون واقعا واسه تشکیل یه زندگی کمه داداش گلم.نه شما میتونی مسئولیت چرخوندن یه زندگی متاهلی رو به عهده بگیری،نه اون خانوم میتونه آمادگیشو داشته باشه..
نکته دیگه ای که هست اینه که ممکنه این احساسات بخاطر شور و هیجانات نوجوونی باشه و بعد یه مدت فروکش کنه
به هرحال خودت خودتوبهتر از هرکسی میشناسی.به خانواده خودت اطلاع بده و از مادرت بخواه با خانواده اون خانوم هم صحبت کنه.اگه هردو خانواده سطح درک و فرهنگ بالایی داشته باشن،شاید بتونین تا زمان آمادگی کامل هردوتون نامزد بشین
با وجود این من بیشتر با نظر ادمین سایت موافقم،اینکه هرچند خیلی سخته ولی رابطتون رو فعلا قطع کنین،تا وقتی شرایط شغلی و تحصیلی هردوتوم مناسب بشه و به سن مناسب برسین
دست حق نگهبان لحظه هاتون انشاالله
باسمه تعالی
با سلام و احترام
از اعتماد شما به گروه مشاوران"رهروان ولایت"متشکریم. انشاءالله منشاء خیر و سعادت برای شما باشیم.
برای ازدواج مقدماتی لازم و واجب است. در صورتی که آن مقدمات موجود باشد و خانواده‌ها نیز هماهنگ و رضایت داشته باشند. مشکلی نیست؛ ولی غالب ازدواج‌های که در این سنین و در عصر و زمان فعلی صورت می گیرد، مشکلات زیادی به وجود می‌آورد. ضمن اینکه ازدواج در این سن غالباً به خاطر غلیان احساسات نوجوانی و جوانی است و زمانی که این غلیان فروکش کند. تازه متوجه می شوید که زود تصمیم گرفته‌اید.
1. اگر بلوغ اجتماعی و جسمانی کامل است و خانواده‌ها هم از نظر فکری و مالی هماهنگ و کمک حال شما هستند. با مشورت با مشاور حاذق اقدام به مقدمات ازدواج و عقد رسمی نمایید.
2. اگر بتوانید تقوی پیشه کنید و به فکر تحصیل، تفریحات سالم، ورزش، سربازی و ...باشید و به کلی رابطه را قطع کنید، بهتر است.
3. برای در جریان قرار دادن و جلب رضایت خانواده‌ها، راه‌های زیادی است. اینکه اعلام کنید اگر اقدام به ازدواج نکنم، امکان دارد به گناه بیفتم و عدم هماهنگی و رضایت شما پدر و مادر عزیز، باعث گناه می‌شود... .
4. اگر توان و شرایط ازدواج ندارید، فوراً و قطعاً ارتباط را قطع نمایید تا اگر خواستگار دارد ازدواج کند. ضمناً ارتباطِ بدون ازدواج خسران فراوانی برای شما به خصوص طرف مقابل دارد. وفقکم الله