شرایط حلالیت گرفتن رو ندارم

با سلام و تشکر از شما کاربر گرامی

غیبت، گناهی است که دو حق را زیر پا می گذارد؛ حق خدا و حق الناس.

حق خداوند را باید با توبه و طلب بخشش در درگاه الهی و تصمیم جدی بر ترک آن گناه جبران کرد.

اما در مورد حق الناس!
چون در غیبت کردن، آبروی فرد مورد نظر نزد دیگران لطمه خورده است بنابراین علاوه بر استغفار در پیشگاه الهی باید به دنبال حلالیت گرفتن از شخص غیبت شونده باشیم. اما اگر به هر دلیل موجهی (از جمله عدم دسترسی به آن شخص یا اینکه حلالیت طلبیدن از او، کار را بدتر می کند و...) نمی توانیم رضایت او را کسب کنیم در این صورت، استغفار کافی است و نیازی به حلالیت طلبیدن نیست.

اما در مورد اینکه از حلالیت طلبیدن نزد آن شخص خجالت می کشید باید بگوییم:

از نظر اخلاقی، در گناهی مثل غیبت، شخصی که که غیبت می کند دچار سرکشی نفس شده و دیگران را حقیر و ناچیز می شمرد و دقیقا به همین خاطر است که آبروی دیگری برایش اهمیتی ندارد. از این رو لازم است نفس انسان به همان میزان که سرکشی کرده و موجب تحقیر دیگری شده، تحقیر شود و طعم تلخ تحقیر را بچشد تا دیگر سرکشی نکند و تحقیر دیگران را نخواهد. بر این اساس، طلب حلالیت از غیبت شونده(در صورتی که مفسده ای به دنبال ندارد) به معنای چشاندن طعم تلخ تحقیر به نفس اماره است و از این جهت کاری سودمند برای تربیت نفس به شمار می رود.

بنابراین، اگر حلالیت طلبیدن مفسده ای به دنبال ندارد، لااقل از نظر اخلاقی موجب می شود نفس انسان مهار شده و کنترل شود.

همانطور که گفته شد؛ اگر حلالیت طلبیدن امکان ندارد یا مفسده ای دارد، استغفار از گناه کافی است؛ اگرچه می توانید در عوض غیبتی که از او کرده اید برایش استغفار کنید یا کار خیری را به نیابت او انجام دهید یا او را در ثواب عبادت های مستحبی تان شریک کنید یا حتی به شکل دیگری لطمه ای که به آبروی او زده اید را جبران کنید.

در هر صورت، گناه نکردن بسیار راحت تر از جبران آن است به خصوص اگر حق الناس باشد؛ آن هم حقی مانند آبرو!

امیدوارم خداوند همه ما را در این کار موفق بدارد