سلام علیکم
سوالی داشتم از خدمتتون. پسرم ۵ سالشه و خیلی مقابل من و پدرش پرخاشگری می‌کنه، حرفای نامناسب می‌زنه، خودرأیه، مقابله می‌کنه، مدام جواب میده و بی‌ادبی می‌کنه. واقعا انرژی زیادی ازمون می‌گیره اینقدر که باید باهاش صحبت کنیم. به نظرتون راهکارش چیه؟
----------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
سلام و عرض ادب خدمت شما والدین محترم
از حسن اعتمادتان به مجموعه اندیشه برتر سپاسگزارم.
از اینکه برای گرمابخشی و بالا بردن کیفیت زندگی‌تان مسئله‌تان را با مشاورتان در میان گذاشتید قابل تحسین و تقدیر است.
در صورت سؤال، اشاره‌ای به شرایط خانوادگی‌تان از قبیل چند فرزند دارید، یا اینکه چندمین فرزند شماست، تحصیلات و شغل و میزان اختلاف یا تفاهم والدین نداشتید. آیا فرزندان قبلی هم این‌طوری بودند؟ برای آنها چکار کردید؟ آنها اصلاح شدند؟ این فرزند از کی این‌طوری شدند؟ شدت مشکل و... چقدر هست؟ قبلاً مشاوره رفتید؟ چی تشخیص دادن و شما چکار کردید و چه تأثیری داشته است؟ بی‌شک دانستن این قبیل اطلاعات به مشاور شما کمک می‌کند تا با شناخت بیشتری به زوایای زندگی شما راهکارهای بهتر و دقیق‌تری را به شما ارائه نماید. به‌هرحال تلاش می‌کنم احتمالات و راهکارهای آنها را خدمتتان بیان نمایم. چنانچه بهبود یافت که خوب است؛ والا در تماس بعدی کتبی یا تلفنی نتیجه را به ما بازخورد بفرمایید تا مسئله را عمیق‌تر و دقیق‌تر تجزیه‌وتحلیل کنیم.
ریشه‌ها و احتمالات بروز رفتار نابهنجار:
- کمبود توجه و محبت.
- تأمین نبودن نیازهای مادی و درنتیجه کم‌خونی و ضعف بدن.
- تیپ شخصیتی؛ چون برخی از تیپ‌ها پرخاشگری و خشونت بیشتری از خود نشان می‌دهند.
- رابطه سرد عاطفی با والدین به‌ویژه مادر.
- رابطه تنش‌زا و سرد والدین با یکدیگر.
- ناتوانی والدین در مدیریت و فرزندپروری.
- اعتماد به نفس پایین.
- کمال‌گرا (کامل‌خواه) بودن والدین (چه تربیتی و چه وراثتی): ممکن است خودشان متوجه نباشند خواسته‌های بیش از توان فرزند دارند.
- پایین بودن آستانه تحمل و خویشتن‌داری.
- شرطی شدن: یعنی به‌محض اینکه این رفتار را انجام داده مورد تائید و تشویق قرار گرفته است.
باید تشخیص داد ریشه کدام است تا راهکار اصلاح و درمان خدمتتان تقدیم شود. لذا می‌توانید تماس بگیرید تا در خدمتتان باشیم. در ادامه راهکارهایی تقدیمتان می‌شود.
راهکارها عمومی ولی مؤثر و کاربردی:
- هماهنگی والدین در تربیت: این مورد مهم‌ترین مسئله در اصلاح و ارتقاء خانواده هست.
- دوست بااخلاق داشتن: کودک چون از دوست تقلید و الگوگیری زیادی دارد؛ بخصوص در این سن چنانچه دوست، شجاعتی از خود در مقابل شکست و... نشان دهد او نیز این رفتار را تکرار می‌کند و به‌تدریج این ظرفیت در او ایجاد می‌شود.
- پر کردن وقت روزانه: در روز اگر وقتش با فعالیت‌های متناسب پر شود، کمتر به نکات منفی فکر می‌کند و والدین را درگیر می‌نماید.
- پرهیز از لوس کردن (محبت افراطی بعد تنبیه شدید) با به کار بردن سبک تعاملی مقتدرانه؛ چون این رفتارها از فرزندان لوس نیز سر می‌زند.
- یک دوره pmt (فرزندپروری) شرکت کنید؛ چراکه در این پاسخ همه مطالب و تکنیک‌های این حوزه را نمی‌شود مطرح نمود.
- هر رفتاری که تمایل دارید فرزند آن را رعایت کند، شما به‌طور پررنگ رعایت کنید؛ چون فرزند از والدین بسیار تقلید می‌کند.
- هرروز شما و پدرشان با او بازی کنید؛ چراکه بازی خیلی تأثیر درمانی و اصلاحی دارد؛ بخصوص اینکه فرد را بیشتر اجتماعی می‌کند.
بسترسازی با عوامل زیر:
1. رابطه آرامش‌بخش
- تنبیه بدنی نباشد.
- اگر صادقانه خطایش را گفت، سرزنش نکنید. احیاناً اگر هم سرزنش نمودید مکرر نباشد؛ چراکه با این دو کار (سرزنش و تنبیه) فرد چون احساس ناامنی و ترس دارد، محافظه‌کار و مخفی‌کار و دروغ‌گو می‌شود. اینجاست که طبق فرمایش پیامبر(ص) ما او را از فطرت و صراط مستقیم خارج نمودیم و وارد اتاق شرور کرده‌ایم.
-اگر عیبش را می‌خواهید بگویید:
الف) در درون ناراحت باشید؛
ب) در خفا بگویید؛
ج) اول خوبی‌ها را بگویید و بعد به عیب و خطا با حس ناراحتی اشاره غیرمستقیم (با شعر، داستان و...) نمایید و بگویید من می‌دونم کارتون عمدی نبود. اگر هم مجبور شدید مستقیم بگویید با رعایت فرایند فوق با لحن آرام در فضای صمیمی و بعد از یک کار یا غذای مشترک جذاب، به‌صورت سؤالی بپرسید (زود نسبت ندهید) و از خودش بخواهید که قضیه را توضیح دهد. شاید بخواهد حقیقت را توضیح دهد که ممکن است چیز دیگری باشد ولی در ظاهر چیز دیگری فهمیده باشیم.
2. توقع متناسب:
در کارهای منزل و در سفرهایتان، توقعاتتان را از کودک خود واقعی کنید؛ مثلاً اگر کودکتان بر اساس سنش باید بتواند مثل بقیه همسالانش کاری را انجام دهد اما واقعیت این است که چون کودک شما تابه‌حال از این کارها انجام نداده، توانایی انجام آن را ندارد. پس توقعتان از او واقعی باشد؛ یعنی به توانایی واقعی او توجه داشته باشید. البته برعکس آن‌هم صادق است.
یا توقع داشته باشیم که بازیگوشی نکنند و مثل ما بزرگ‌ترها در کارهای منزل به ما کمک کنند و از بازی آنها را محروم کنیم.
برای راهنمایی بیشتر می‌توانید از مشاوره تلفنی رایگان به شماره 02533130044 از ساعت 8 الی 14 استفاده نمایید.
لطفاً بعد از انجام مشاوره، نتیجه و بازخورد آن را با ما در میان بگذارید.
موفق و پیروز باشید.