پسر 2.5 ساله‌ام وقتی پدربزرگ و مادربزرگش میان خونمون نمیذاره برن

سلام و عرض ادب خدمت شما والدین محترم
از حسن اعتمادتان به مجموعه اندیشه برتر سپاسگزارم.
اینکه برای گرمابخشی و بالا بردن کیفیت زندگی‌تان مسئله‌تان را با مشاورتان در میان گذاشتید قابل تحسین و تقدیر است.

در صورت سؤال، اشاره‌ای به شرایط خانوادگی‌تان از قبیل چند فرزند دارید، یا اینکه چندمین فرزند شماست، تحصیلات و شغل و میزان اختلاف یا تفاهم والدین نداشتید. فرزندان قبلی هم این‌طوری بودند؟ برای آنها چکار کردید و آیا آنها اصلاح شدند؟ قبلا مشاوره رفتید؟ اگر بله، چی تشخیص دادن و شما چکار کردید و چه تاثیری داشته است؟ بی‌شک دانستن این قبیل اطلاعات به مشاور شما کمک می‌کند تا با شناخت بیشتری به زوایای زندگی شما راهکارهای بهتر و دقیق‌تری را به شما ارائه نماید. به هر حال تلاش می‌کنم احتمالات و راهکارهای آنها را خدمتتان بیان نمایم. چنانچه بهبود یافت که خوب است؛ والا در تماس بعدی کتبی یا تلفنی نتیجه را به ما بازخورد بفرمایید تا مسئله را عمیق‌تر و دقیق‌تر تجزیه و تحلیل کنیم.

آسیب‌شناسی و بررسی احتمالات موجود:
- از فرزندان و اطرافیان تقلید کرده است؛ مثلاً برادر بزرگ چنین واکنشی نسبت به پدربزرگ یا موضوعات دیگری بروز داده و او یاد گرفته است.
- هوش کلامی کودکان خیلی رشد نکرده یا مهارت ارتباط مؤثر را مثل بزرگ‌ترها ندارد که خواسته خود را به‌طور شفاف و آرام و دوستانه مطرح نماید. لذا اقدام به انجام چنین رفتارهایی می‌نماید. پس دقت کنید چه حسی هنگام رفتارش دارد و در پی به دست آوردن چه چیزی هست. شما به‌عنوان والد می‌توانید با شناخت هدف فرزندتان از بدرفتاری‌هایش، با آنها متناسب برخورد کنيد و جلوي مشکلات رفتاري آنها را بگيريد. هدف‌های بچه‌ها از بدرفتاری‌شان عبارت‌اند از: جلب توجه، اعمال قدرت، انتقام گرفتن و عاجز جلوه دادن.
* کودکان اين رفتار را از موقعيت خود در خانواده، حرف‌ها و اعمال والدين و سبک‌های فرزندپروری ياد می‌گیرند؛ به عبارت دقیق‌تر کودکاني که احساس تعلق ندارند، احساس ناامني و انزوا می‌کنند، ممکن است با جلب توجه منفي، ثابت کنند به‌جایی و کسي تعلق دارند.
* کودکاني که احساس توانايي نمی‌کنند و نتوانند خود را شايسته حقوقشان بدانند، ممکن است با کنترل کردن ديگران با نشان دادن اينکه ديگران نمی‌توانند آنها را کنترل کنند، به دنبال اعمال قدرت باشند. همچنين کودکاني که احساس می‌کنند به‌حساب نمی‌آیند، ممکن است سعي کنند ديگران را به خاطر احساس بی‌اهمیت بودن خود مجازات کنند و از آنها انتقام بگيرند.
* مورد سوم کودکاني که بدون احساس دلگرمي، اغلب احساس عاجز بودن مي­‌کنند، ممکن است قبول کنند ناتوان هستند، پس خود را عاجز جلوه می‌دهند؛ براي مثال کودکي ممکن است فراموش کند سروقت بيايد، چون می‌خواهد به او يادآوري کنيد؛ چراکه توجه شما را می‌خواهد.
- محبت زیادی پدربزرگ و یا کمبود محبت خودش از والدین را می‌خواهد از آنها بگیرد.
- آنها نیازهای فیزیولوژی و عاطفی – روانی را تأمین می­‌کنند.
- آنها چون دائماً نزد او نیستند لذا محرومیت از آنها کمتر دیده و به همین دلیل گمان می‌کند آنها مهربان‌تر از پدر و مادر هستند.

راهکارهای مشترک ولی مؤثر و عملیاتی:
1. زمانی که آنها نیستند به او محبت کنید.
2. از قبل زمان ماندن آنها را مشخص نمایید.
3. همه اطرافیان جلوی او باهم هماهنگ حرف بزنند و ثبات داشته باشید؛ به‌ویژه والدین.
4. اگر خواسته­‌اش غیرمنطقی هست، در عین همدلی ولی چندین بار مقاومت کنید؛ بالأخره مقاومتش شکسته می­‌شود.
5. با او صادق باشید؛ ولی به‌اندازه درکش مطالب را بگویید.
6. با او در طول روز بازی کنید.

برای راهنمایی بیشتر می‌توانید از مشاوره تلفنی رایگان به شماره 02533130044 از ساعت 8 الی 14 استفاده نمایید.
لطفاً بعد از انجام مشاوره، نتیجه و بازخورد آن را با ما در میان بگذارید.
موفق و پیروز باشید.