عده وفات و برخی حکمت های آن

خداوند در سوره بقره فرموده است: «وَ الَّذینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنْکُمْ وَ یَذَرُونَ اَزْواجاً یَتَرَبَّصْنَ بِاَنْفُسِهِنَّ اَرْبَعَهَ اَشْهُر وَ عَشْراً فَاِذا بَلَغْنَ اَجَلَهُنَّ فَلا جُناحَ عَلَیْکُمْ فیما فَعَلْنَ فی اَنْفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوف[بقره/۲۳۴] كسانى، از شما، كه بميرند و همسرانى بجا گذارند، زنان، چهار ماه و ده روز بانتظار بمانند و چون بمدت خويش رسيدند، آنچه بشايستگى در باره خود كنند، گناهى بر شما نيست.» برخی گمان کردند تنها علت این حکم الهی، معلوم شدن بارداری و شناخت پدر واقعی فرزند است. آنها اینگونه القا می‌کنند که با روش‌هایی می‌توان بارداری بانوان را آزمایش کرد و به جواب رسید؛ پس به گمان آنها نگهداشتن عده دیگر بی‌فایده شده است.
درحالی که نکته بالا تنها یکی از حکمت‌های شناخته شده این حکم الهی است. از دیگر حکمت‌های آن می‌توان به: حفظ احترام شوهر متوفی، آماده شدن روحی و روانی بانوان برای تشکیل زندگی جدید، احترام به شخصیت و کرامت انسانی زنان، تقدیس ازدواج و تفاوت آن با بی‌بندوباری‌های جنسی و... اشاره کرد. البته از آنجا که هیچگاه شناخت تمام حکمت‌های احکام برای ذهن محدود بشر امکان ندارد و بزرگترین حکمت همه احکام الهی شناخت میزان پایبندی بندگان به دستورات الهیست؛ عمل به تمام دستورات الهی در تمام عصرها و دوران‌ها کاری ضروری و لازمه بندگی و مسلمانی است و باید بزرگترین علت احکام الهی را امتحان بندگان و شناخت میزان عبودیت آنها بدانیم.