پيش از اين نوشتم كه هر «پديده اى» نيازمند سه علت است; نه هر موجودى.پديده به موجودى گفته مى شود كه قبلا نبوده بعداً به وجود آمده. چنين پديده اى به علت نياز دارد، ولى موجودى كه هميشگى باشد او پديد آورنده علت هاست و نيازى به علّت ندارد. اصلا «خدا» يعنى «خود آ» يعنى كس ديگرى او را به وجود نياورده. حال اگر خدا را كس ديگرى به وجود آورده باشد ديگر «خود آ» نيست.
آيا مى توان عدد چهارى تصور كرد كه زوج نباشد؟ و عدد پنجى باشد كه فرد نباشد، يا عدد شش بر دو قابل قسمت نباشد؟ پاسخ همه سؤالها روشن است. حالا آيا مى توانيد خدايى را تصور كنيد كه علت به وجود آورنده همه چيز باشد(دقت كن!) ولى خودش را ديگرى به وجود آورده باشد؟ پاسخ روشن است اگر چيز ديگرى پيدا شود كه او خدا را به وجود آورده باشد ديگر خدا، علت به وجود آمدن «همه چيز» نيست و در واقع ديگرخدا، خدا نيست. پس همه «پديده ها» به علت نياز دارند، ولى خداوند «پديده» نيست كه به علت نيازمند باشد.
اگر مى خواهيد چيزهاى بيشترى در اين باره بدانيد كتاب معارف قرآن، جلد 1، نوشته آية الله مصباح را بخوانيد.