اجر وپاداشی که اعمال واجب دارند قابل مقایسه با اعمال مستحب نیست! مثلا قضای روزه، واجب است واگر کسی قضای روزه اش را بگیرد،یقینا ثوابش از روزه مستحب بسیار بیشتر است، وبلکه کسی که روزه قضا برگردنش است حق ندارد روزه مستحب بگیرد. در بعضی از اوقات سال مانند ماه رجب و ماه شعبان خیلی ها مشتاق می شوند که روزه مستحبی بگیرند، ولی باید بدانند که شرطش این است که روزه قضا نداشته باشند والا قبول نیست. البته کسانی که در این ایام روزه قضای خود را می گیرند وقصد روزه مستحبی این روزها را داشته باشند خداوند ثواب روزه مستحبی این روزها را نیز به آنها عنایت میکند.
حضرت ایت الله خامنه ای:
س: آيا کسى که روزه واجب بر گردن اوست مى‌تواند روزه مستحبى بگيرد؟
ج) كسى كه روزه واجب بر گردن اوست نمى‌تواند روزه مستحبى بگيرد.[1]
حضرت ایت الله مکارم شیرازی:
اینجانب روزه قضا دارم، آیا می توانم روزه های قضا را در روزهایی بگیرم که روزه گرفتن در آن روزها مستحب است و نیت ام این باشد که هم روزه قضا میگیرم و هم از ثواب روزه مستحب در آن روز بهره می برم ؟
مادام که روزه قضا دارید روزه مستحب نمی توانید بگیرید و اگر نیت شما این باشد که بر فرض هم روزه مستحب بگیرید خداوند ثواب نیت شما را خواهد داد.[2] حضرت ایت الله بهجت:كسى كه روزه قضا دارد، آيا مى تواند روزه ى مستحبى بگيرد؟
ج. خير، نمى تواند.
. كسى كه مى خواهد روزه ى قضا بگيرد، آيا مى تواند نيّت روزه ى مستحبى نيز بكند؟
ج. بايد فقط روزه ى قضا را نيّت كند، ولى ثواب روزه ى مستحبى را هم مى برد.
اگر كسى روزه ى قضاى خود يا پدر و مادر را در ماه رجب و شعبان گرفت، آيا ثواب رجب و شعبان را هم دارد؟
ج. بلى، اگر هر دو را نيّت كند.[3]
حضرت ایت الله سیستانی:كسى كه روزه قضا بر مستحب بگيرد آيا ميتواند جايگزين كند؟
جواب :
جايگزين نمي شود و كسى كه روزه ماه رمضان به ذمه او باشد صحيح نيست روزه مستحبى بگيرد و روزه باطل است.[4]
پی نوشت:
1:برگرفته از سایت حضرت ایت الله خامنه ای
2:برگرفته از سایت حضرت ایت الله مکارم شیرازی
نظرات
سلام متاسفانه از روي ناداني روزه هاي دروان بچگي كه بر من واجب بوده را نگرفتم و الان خيلي پشيمانم ايا براي قضا انها بايد براي هر روزه شصت روزه بگيرم؟
با سلام و احترام
به نظر ایت الله خامنه ای:
روزه بر او از زمان بلوغ واجب بوده، و ترک آن به مجرد بعضى از عذرها جايز نبوده است، بنابراین اگر افطار عمدى روزه ماه مبارک رمضان به مجرد احتمال عدم وجوب روزه بر او باشد، در فرض سؤال علاوه بر قضا، کفّاره هم واجب است. و کفاره افطار عمدى روزه ماه رمضان براى هر روز عبارت است از شصت روز روزه يا اطعام شصت فقير و يا دادن شصت مدّ طعام به شصت مسکين که سهم هر کدام يک مدّ طعام (تقريباً 750 گرم گندم يا نان مثلاً) است.
ولى اگر روزه گرفتن براى او ضرر داشته، افطار براى او جايز بوده همچنين اگر تحمل آن برایش همراه با مشقت زياد بوده، و وقتى دچار حرج ممشقت مى‌شده افطار مي‌نموده، افطار جايز بوده است و در هر دو صورت باید قضای آن را بجا می آورد.
و هر مقدار یقین دارد روزه نگرفته قضا کند؛ و اگر تا ماه رمضان بعدى بدون عذر شرعى و بلکه بر اثر سهل انگارى قضا را نگرفته، علاوه بر قضا، برای هر روزه 750 گرم طعام به فقیر بدهد.