نوشتن و امضاء اسناد جانشینی برای صيغه لفظى

ازجمله امور مهم در معامله، صیغه‌ی معامله و انشاء صیغه‌ی معامله می باشد که طرفین هنگام انجام معامله باید میان خود رد و بدل کنند. آنچه امروزه در معاملات چه بصورت معاطاتی و چه بصورتی که با سند و کارهای رسمی دفترخانه ای صورت می پذیرد هیچگونه صیغه‌ی معامله با زبان عربی خواند نمی شود.
طرفین معامله به هر زبانى آشنا باشند مى‌‏توانند صیغه بخوانند، بنابراین اگر فروشنده به فارسى بگوید: «این جنس را به فلان قیمت فروختم» و مشترى بگوید: «قبول کردم» معامله صحیح است، همچنین با عبارات دیگرى که این معنى را به روشنى بیان کند و اگر صیغه نخوانند امّا فروشنده جنس را به قصد فروختن به دیگرى دهد و او هم به قصد خریدن بگیرد کافى است (به شرط این‏که تمام شرایط معامله در آن جمع باشد). [1]

لذا اگر در موقع معامله‏ صيغه‏ نخوانند، ولى فروشنده در مقابل مالى كه از خريدار مى‏‌گيرد، مال خود را ملك او كند و او بگيرد، معامله صحيح است و هر دو مالك مى‌‏شوند. [2]

بر این اساس اگر دو طرف معامله صیغه‌ای نخوانند و فقط به همان چیزی که به عنوان سند و ثبت در دفاتر بسنده کنند کفایت از صیغه‌ی معامله می کند؟

پرسش : آیا می توان به جای خواندن صیغه در معاملات به نوشتن و یا امضای اسناد اکتفا کرد؟
پاسخ : نوشتن و امضاء اسناد در تمام معاملات خواه در دفاتر رسمى باشد یا غیر آن، مى‌‏تواند جانشین خواندن صیغه لفظى گردد، جز در ازدواج و طلاق که احتیاط واجب آن است که صیغه لفظى نیز خوانده شود. [3]

پی‌نوشت:
1). آیت الله مکارم شیرازی، استفتائات، نحوه خواندن صیغه معامله. (کدمطلب:260198)
2). حضرت امام خمينی، توضيح المسائل حضرت امام خمينى، مؤسسه تنظيم و نشر آثار امام خمينى، تهران، چاپ: هفتم، 1387 ش، ص320.
3). آیت الله مکارم شیرازی، استفتائات، نوشتن و امضاء اسناد جانشینی برای صيغه لفظى. (کدمطلب:260199)