شوخی اش هم جدی است!

از آنجا که امر ازدواج مسئله مهمی است و زندگی افراد و خانواده ها را تحت تاثیر خود قرار می دهد نباید این مساله را به شوخی گرفت و در آن سهل انگاری کرد همانطور که حضرت محمد(صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرمایند: «ثلاث جدّهنّ جدّ و هزلهنّ جدّ: النّكاح و الطّلاق و الرّجعة[1] سه چیز است که جدّی آن جدّی است و شوخی آن نیز جدّی است: نکاح، طلاق، رجوع»
بنابر این تا آنجا که می شود با سعی و کوشش خطاها و اشتباهاتی که ممکن است در این روند(ازدواج)صورت پذیرد، را به حداقل یا به هیچ برسانیم تا به زندگی مورد نظر و دلخواهمان دست پیدا کنیم .
بیشتر اوقات در آشنایی هایی که از طریق خواستگاری صورت می گیرد، اشتباهاتی ممکن است رخ دهد، که این اشتباهات باعث اخلال در روند آشنایی می شود که بعضا منجر به گرفتن تصمیمی اشتباه و تباه شدن یک عمر زندگی می گردد  ،از جمله :

نپرسیدن سوالات کافی
اشتباهی که ممکن است در روند خواستگاری صورت بگیرد ،نپرسیدن سوالات کافی ویا نرسیدن به جوابهایمان است که این اشتباه شاید بخاطر ترس ویا خجالت طرفین  باشد.بسیاری از ما قبل از شروع یک زندگی،حتی به اندازه زمانی که می خواهیم یک دست لباس بخریم برای این امر مهم ،وقت نمی گذاریم .با این اشتباه ما فرصت کشف چیزهایی را از دست می دهیم و خودمان را از رسیدن به مطالبی که دانستن آن می تواند در انتخاب شریک زندگی ما حیاتی باشد ،محروم می کنیم.

بررسی علل نپرسیدن سوالات
در بعضی از موارد نپرسیدن سوال بخاطر این است که فرد تصور می کند،با پرسیدن سوال جنبه های عاشقانه یا آشنایی که(زوجین یا خانوادها) از قبل داشتند مخدوش می شود و یا فضای ارتباط و آشنایی که از قبل داشتند تبدیل به یک فضای مصاحبه ای می شود وما نمی خواهیم که این فضا را تبدیل به یک فضای مصاحبه ای کنیم، اما باید بدانیم که این طرز تفکر،اشتباه محض است ، چون یکی از راههای هوشمندانه برای شناخت شریک زندگی آینده ،همین سوال کردن ها ست.

گاهی عشق ایجاد شده قبل از عقدو ازدواج باعث می شود که فکر کنیم حتما باید با فرد مقابل ازدواج کنیم ویا به خاطر علاقه نمی خواهم رابطه پایان پذیرد پس نمی خواهم چیز بدی درباره فرد مورد نظر بشنویم،به همین دلیل ناخودآگاه تلاش می کنیم که سوال نپرسیم یعنی عیوب طرف مقابل را که می شد با سوال کردن کشف کرد با سوال نپرسیدن نادیده  بگیریم.

منابع:
[1]. نهج الفصاحه، ح ۱۲۵۴