فراهم نبودن شرایط ازدواج

فراهم نبودن شرایط ازدواج

با عرض سلام و خسته نباشید خدمت شما:

موردی است که مدتی فکرم رو به خودش مشغول کرده که سعی میکنم بطور مختصر بیان کنم:

ازدواج مقدم بر خویشتن داری است. سوال من اینجاست که آیا افرادی که ازدواج کرده اند در پیشگاه خداوند برترند یا آنان که شرایط آنان را مجبور به خویشتنداری می‌کند؟عبادات کدامیک از ارزش بیشتری برخوردار است؟چون من از بعضی‌ها میشنوم که میگویند که بر فرض نماز فردی که ازدواج کرده ارزش بیشتری دارد؟آیا این واقعا درسته؟در صورت مثبت بودن پاسخ به نظرم این با عدل الهی در تناقض است!اگر ما به اختیار خود ازدواج نکردن را انتخاب میکردیم و شرایطش رو داشتیم حق با شما بود ولی... شاید بگید که خوب شرایط رو میشه حل کرد ولی با این زمانه کنونی برای بعضی‌ها واقعا ایجاد شراط ممکن نیست.

شاید بگید مثلا فردی که ازدواج کرده حواسش در نمازش بیشتر جمع بوده و توجه بیشتری به نماز دارد تا فرد مجرد و نتیجتا ارزشش بیشتر است. این مثل فردی روزه‌ای میماند که نمازش را خداوند به این دلیل که گرسنه است کمتر ارج دهد چرا که در نماز به دلیل گرسنگی نمیتواند حواسش را کاملا متوجه نماز کند!

به نظر من اگر کسی واقعا نتواند ازدواج کند و خویشتن داری کند خداوند باید به اندازه چند برابر فرد متاهل به او ارج و پاداش دهد. آیا شما این مطلب رو تایید میکنید؟

لطفا در صورت امکان پستی رو داخل سایت ایجاد کنید تا علاوه بر نظر شما و دیگر کارشناسان محترم دیگر دوستان هم نظر بدهند.

جواب:

سلام

اینکه گفته شده ازدواج ثواب و پاداش داره دلیل نمیشه که خویشتن داری هیچ ثوابی نداشته باشد چون ایجاب یک امر برای مسئله‌ای دلیل برسلب آن امر از مسئله مقابل نیست احادیث و روایات وارده نیز در مقام اهمیت ازدواج می‌باشند و فضیلت این امر الهی را بیان می‌کنند تا مردم بدانند که در صورت عدم ازدواج چه فضیلت بزرگی را از دست می‌دهند

در مورد خویشتن داری عرض کنم که درسته این مسئله برای کسی که امکان ازدواج نداره واجبه ولی انجام بعضی از واجبات علاوه بر ادای تکلیف اجر و ثواب مضاعفی را به دنبال داره و از اینکه کسی در جوانی پاک باشد و بر نفس خودش غلبه کند اجر بزرگی نصیب‌اش میشود امام باقر علیه السلام در این باره می‌فرمایند: «ما عبد الله بشی ء افضل من عفة بطن و فرج، هیچ عبادتی در پیشگاه خداوند، برتر از عفت در برابر شکم و مسایل جنسی نیست (اصول کافی، ج 2،ص 79) و در حدیث دیگر امام علی بن ابیطالب علیه السلام می‌فرمایند: «اذا اراد الله بعبد خیرا اعف بطنه و فرجه، هنگامی که خداوند خیر و خوبی برای بنده‌اش بخواهد، به او توفیق می‌دهدکه در برابر شکم و شهوت پرستی عفت پیدا کند (غرر الحکم، شماره 4114. 19) پس همان طور که برای ثواب ازدواج روایت داریم برای ثواب خویشن داری هم روایت داریم

اما اینکه گفتی امکانش نیست خیلی وقتها ما امر ازدواج را جدی نمی‌گیریم و برای این امر هیچ تلاشی نمی‌کنیم مثلا می‌بینی شخصی هر طور شده پول تهیه می‌کنه و ماشین می‌خره اما برای ازدواج تلاش خاصی نمی‌کنه که در این صورت نمیشه گفت امکان‌اش فراهم نیست بلکه ما خودمان هیچ تلاشی نداریم لذا این که گفتی کسی که نمی‌تونه ازدواج کنه اگر خویشتن داری کنه باید خداوند چند برابر ازدواج براش پاداش بده این حرف شما صحیحه لکن در جایی که عدم ازدواج حاصل کوتاهی‌های خود شخص نباشد بله اگر واقعا ازدواج برای کسی ممکن نباشد و این امر حاصل عدم تلاشش نباشد قطعا در پیشگاه خداوند قرب و منزلت بالایی خواهد داشت.

نکته بعدی اینکه اگر کسی عملی را دوست داشته باشد و در دل خودش با کسانی که اون عمل را انجام داده اند یا می‌دهند هم دل باشد و کار آنها را تصدیق کند خداوند همان ثوابی که به انجام دهندگان اون عمل می‌دهد به دوستار ان عمل نیز خواهد داد از رسول اکرم روایت شده:من احب حجرا حشر معه اگر کسی به سنگی علاقه مند باشد با آن محشور خواهد شد و نیز از آن بزرگوار منقول است که فرمود :المرء مع من احب فرد، با هر کس بدو محبت ورزد، محشور می ‌شود.

پس دوستار ازدواج از ثواب ازدواج بهره منده اگر چه ازدواج نکرده باشد

نکته آخر هم اینکه گفتی این کار با عدالت خداوند سازگار نیست در مورد این مطلب هم عرض کنم اگر خداوند ازدواج را سخت می‌کرد که برای هر کسی ممکن نباشدحرف شما صحیح بود ولی می‌بینیم که خداوند ازدواج را خیلی آسان قرار داده و هر کسی می‌تونه به راحتی ازدواج کنه و مشکلاتی که در حال حاظر برای ازدواج وجود داره مشکلاتی هستند که ما خودمان درست کردیم نه خدا، مثل اینکه کسی در اثر بی احتیاطی پاشو از دست بدهد و بعد که نتونست راه بره بگه خداوند خواسته.

در پناه حق.