او دارای عنوان و مسئولیت های بزرگی بود، خدمات ارزنده ای انجام داده بود، خودش را به سختی خدمت آقا رساند و گفت آقا من را نصیحت كن، آقا یك جمله فرمود ...
رهایی از هوای نفس
او دارای عنوان و مسئولیت های بزرگی بود، خدمات ارزنده ای انجام داده بود، خودش را به سختی خدمت آقا رساند و گفت آقا من را نصیحت كن، آقا یك جمله فرمود: سعی كن آدم شوی
آقا ادامه داد و گفت: سعى كنید در زندگى مشرك نباشید. اگر توانستید به این مرحله برسید همه كارهاى شما اصلاح مى شود، این بهترین نصیحتى است كه مى توانم بكنم او كه هنوز دوست داشت از سخنان آن مرجع عالی قدر و انسان خود ساخته استفاده كند عرض كرد آقا دعا كنید، ایشان فرمودند:
آدم شو! تا دعا در حقّ تو تاءثیر كند وگرنه دعا بدون ایجاد قابلیّت، فایده اى ندارد. او كه می خواست قلب ایشان را به طرف خودش بكشاند گفت: امسال مكه بودم و برای شما هم دعا كردم، آن انسان كامل و عارف فرزانه فرمودند:
انشاءاللّه سعى كن آدم شوى! تا طواف براى خودت و دیگران منشاء اثر باشد. در اینجا یكى از همراهان آن شخص كه گمان كرد آقا او را نمى شناسد گفت: حاج آقا! ایشان فلانى هستند كه در فلان شهر مسئولیّت دارند و خدمات ارزشمندى انجام داده اند.
مرحوم آیت الله حاج سید رضا بهاءالدّینى فرمودند:
چرا متوجّه نیستید چه عرض مى كنم؟ باید آدم شود تا این ها براى او نافع باشد. دست از هوى و هوس بردارد. خود را همه كاره نداند. نقشه براى خراب كردن افراد و غلبه بر دیگران نكشد. باید دست از كلك بازى بردارد! آن وقت است كه طعم ایمان را مى چشد وگرنه همه این ها ظاهرسازى است!«1»
آدم شدن مثل رانندگى است، كسى كه ممكن است چهل سال راننده باشد ولی با لحظه اى چرت زدن به دره بیفتد. نمى شود گفت: آقا او چهل سال سابقه رانندگى دارد. انسان هم ممكن است با یك جمله منحرف بشود. مانند شیطان كه شش هزار سال عبادت كرد، ولى در یك چشم به هم زدن در برابر خدا لجبازى كرد و گفت: من بر آدم سجده نمى كنم. با یك لحظه لجبازى چند هزار سال عبادتش از بین رفت
پس باید همیشه با چشمانی اشكبار به درگاه الهی این گونه عرضه داشت: رَبِّ لَا تَكِلْنِى إِلَى نَفْسِى طَرْفَهَ عَیْنٍ أَبَداً لَا أَقَلَّ مِنْ ذَلِكَ وَ لَا أَكْثَرَ «پروردگارا! مرا به اندازه یك چشم به هم زدن و نه كمتر و نه زیادتر از این به خودم وانگذار»«2»
منابع:
1: جلوه هاى جاودانه : ص 58.
2: كافى، ج 2، ص 581