بسم الله الرحمن الرحیم
کلیت وجود رابطه حسنه با کشورهای مختلف، همیشه منفعتزا بوده است. کشور ما نیز با کشورهای بسیاری ارتباط حسنه دارد که همین ارتباط باعث بسیاری از منافع برای هر دو طرف میشود. در این بین رابطه با امریکا نیز می تواند برای کشورمان و نیز امریکا، منافع بسیاری داشته باشد؛ ولی نباید چند نکته را فراموش کرد:
دشمن، دشمن است؛ گرچه ضعیف هم باشد. پس باید جانب احتیاط را نگاه داشت. مراعات این نکته، شرط عقل است؛ چراکه طرف مقابل نیز برای گرفتن امتیاز پا پیش میگذارد. حال در این بین باید دید چه به دست میآوریم و چه میدهیم. حضرت امیر المومنین در مورد غفلت از دشمن چنین هشدار میدهد: «گاهی دشمن نزدیک میشود تا غافلگیر کند؛ پس دوراندیش باش و حسن ظن خود را متهم کن و به دشمن سوءظن داشته باش».[1]
صلح گرچه خوب و پسندیده است؛ چراکه حضرت امیر المومنین(علیه السلام) در توصیه به مالک اشتر، میفرمایند: «هرگز پیشنهاد صلح از طرف دشمن را که خوشنودی خدا در آن است رد مکن که آسایش رزمندگان و آرامش فکری تو و امنیت کشور در صلح تأمین میگردد[2]، اما گاه باید جنگید و صلح را فراموش کرد. البته معنی این حرف، این نیست که الان باید جنگی بر علیه امریکا انجام دهیم؛ لکن نباید اسلحه را نیز زمین بگذاریم. همیشه باید آماده بود تا دشمن ذره ای به ذهنش خطور نکند که طرف مقابل کاملا در اختیار اوست.
باید بگونهای باشد که دشمنان همیشه به خود مشغول باشند. همراه با لبخندهای دیپلماتیک، کارهای دیگری نیز باید انجام داد تا خاطر از سوی دشمن آسوده باشد؛ چراکه اگر دشمن آسوده باشد، به فکر ایذاء و اجرای برنامه بر علیه مسلمین میکند. پس باید او را به خود مشغول داشت.
پینوشتها:
[1] فان العدو ربما قارب لیتغفل فخذ بالحزم، و اتهم فی ذلک حسن الظن.(نهج البلاغه/نامه 53)
[2] و لا تدفعن صلحا دعاک الیه و لله فیه رضی فان فی الصلح دعه لجنودک ، وراحه من همومک ، وامنا لبلادک.(نهج البلاغه/نامه53)