باز هم روز عرفه آمد.
آیا ما از پارسال تا به حال حجابمان را بهتر کرده ایم؟
آیا پوششمان مورد رضای حضرت حق تعالی قرار گرفته است؟
آیا تا به حال دقت کرده اید که چرا دعاهایمان اثرش کم است؟
مگر ما نماز و روزه و ... را انجام نمی دهیم پس چرا اینگونه است؟
شاید جواب این سوال برای بعضیها با عوض کردن نوع پوششان حل شود.
اگر ما جای خدا باشیم چگونه می توانیم کسی که حرف ما را گوش نمی دهد و پوششی مغایر با آن چیزی که فرامین ماست، انجام می دهد، آیا دعایش را می توانیم بپذیریم؟
آیا آن بنده دیگر قابل اعتماد است؟
آیا کسی که جزئی از دستورات الهی را گوش نمی دهد، لیاقت جواب دادن دارد؟
اگر قرار است عرفه امسال را هم مثل سال گذشته با پوششی نامناسب به درگاه الهی برویم، نه تنها دل خدا را شاد نکرده ایم، بلکه باعث نارضایتی او از خود شده ایم.
البته رحمانیت خدا در عقل ما نمی گنجد و نمی توان گفت که خداوند تبارک و تعالی جواب سائل و بنده خود را نمی دهد ولی اینقدر را می دانم که رسم بنده نوازی اینگونه نیست.
عرفه روز شناخت خود و خدای خود است.
خوشا به حال آنانی که رسم بندگی را به جا آورده و شناختشان را تکمیل کرده اند.
و چه زیبا امام حسین (علیه السلام) فرمود: «و لولا رحمتک لکنت من الهالکین و انت مقیل عثرتی...» (اگر رحمتت شامل حالم نگردد، مسلّم از اهل هلاکت خواهم بود و تویی که از لغزش برمی گردانی ) (1)
خدا کند که در این روز عزیز، پوشش و حجابمان آنگونه باشد که مورد رضای خداوند تبارک و تعالی قرار گیرد و رحمتش شامل حال ما شود تا جزء هلاک شوندگان نباشیم.
روز عرفه دعا برای گروه حجاب و عفاف یادتان نرود.
پی نوشت :
1- فرازی از دعای امام حسین (علیه السلام) در روز عرفه