- در یک ازدواجی که بین مرد و زن پنج سال اختلاف سنی باشد، می توان گفت کاهش میل جنسی به خاطر تفاوت در فیزیولوژی مرد و زن، هم زمان اتفاق می افتد.
یکی از مسایلی که در مورد تفاوت زن و مرد مطرح می شود این است که فیزیولوژی این دو با هم متفاوت است، و از آنجا که زنان در سن پایین تر و مردان در سنینی بالاتر از زنان، دچار کاهش تمایلات جنسی می شوند؛ می تواند زمینه اختلافات و نارضایتی زناشویی را فراهم کند، در حالی که اگر این کاهش تمایلات، هم زمان اتفاق می افتاد، شاید این اختلافات زناشویی کمتر می شد، مورد مشاوره ای زیر این مساله را مورد بررسی قرار داده است.
سوال:
شهوت مردان تا زمان پیری ادامه دارد، اگرچه کم می شود، اما همیشه هست، ولی شهوت زنان بعد از مدتی به خصوص در سن یائسگی، خیلی خیلی کم می شود، و همین باعث اختلاف زناشویی در سن بالا می شود؛ فلسفه ی این اختلاف چیست؟ چرا خداوند مردان و زنان را از نظر شهوت هماهنگ قرار نداده است؟ این طور که شهوت زن خیلی کم می شود، ولی مرد هنوز شهوت دارد باعث می شود که اذیت بشنوند،آیا اگر در یک سن هردو آنها با هم شهوتشان کم می شد، پایداری زندگی شان بیشتر و اختلاف زناشویی شان کم تر نمی شد؟
پاسخ:
این که تمایلات جنسی خانمها زودتر از تمایلات جنسی مردها کمرنگ می شود، لازمه تفاوت در نوع فیزیولوژی مرد و زن است که تغییرات هورمونی باعث ایجاد آن می شود. فروکش کردن میل جنسی و بروز اختلال جنسی چه در زنان و چه در مردان، عوامل متعددی دارد که یکی از آنها مربوط به سن است و البته آن هم کلی و عمومی نیست و اینطور نیست که در سن بالا شهوت و نیاز جنسی آنها از بین برود، بله ممکن است در مقایسه با زمان جوانی خیلی متفاوت و کم شود، که این مساله هم در مورد زنان و هم در مورد مردان صدق می کند.
با توجه به این مساله، ممکن است حتی خانمی در سن بالا میل جنسی داشته باشد، اما شوهرش دچار ناتوانی و بی میلی جنسی شده باشد. بنابراین نمی توان به این مساله به عنوان یک عامل مهم درکاهش پایداری ازدواج و افزایش اختلاف زناشویی در سنین بالا نگاه کرد.
نکته مهم این است که دختران از لحاظ عقلی و جنسی و جسمی تقریبا شش سال زودتر از پسرها به بلوغ می رسند و به همین تناسب در حدود همان پنج، شش سال زودتر، آمادگی ازدواج پیدا می کنند، بنابراین دختری که در سن هجده سالگی است با پسری که در سن 23 سالگی است برای ازدواج مناسب خواهند شد، لذا در ازدواج پیشنهاد می شود مرد چند سالی از زن بزرگتر باشد و معمولا این اتفاق می افتد، یکی از تاثیرات آن هماهنگی زمانی در کم شدن تمایلات جنسی مرد و زن در سنین بالاست، به این نحو که مثلا اگر زنی در سن پنجاه و پنج سالگی تمایلات جنسی اش کم شود و مرد در سن بالاتر مثلا شصت سال تمایل جنسی اش کم شود، در یک ازدواجی که بین مرد و زن پنج سال اختلاف سنی باشد، می توان گفت این مساله هم زمان اتفاق می افتد.
اما نکته بعد این است که اگر چه یکی از مهم‌ترین دلایل طلاق در ایران «عدم رضایت جنسی» است، اما با توجه به اینکه بر اساس گزارشات آماری بیشترین طلاق‌ها در سن سی تا سی و نه سال برای زنان و مردان در کشور به ثبت رسیده است، بنابراین احتمال ارتباط دادن اختلافات زناشویی و طلاق به خاطر اختلاف درکم شدن تمایلات جنسی بین مرد و زن در سن بزرگسالی قابل اعتنا نبوده و مساله ساز نیست.
همچنین بر اساس پژوهش های انجام شده، بالاترین عامل ناسازگاری و طلاق، عامل ارتباطی بیان شده است و این عامل در تمام دوران ها، چه جوانی و چه بزرگسالی و چه پیری خودش را نشان می دهد، بنابراین برای کم شدن اختلافات زناشویی، لازم است این عامل را تقویت کرد که تقویت این عامل هم سن خاصی ندارد.
مساله بعد این است که برای پایداری زندگی، عامل صمیمیت زناشویی بسیار اهمیت دارد که بر اساس منابع علمی این صمیمیت دارای ابعاد نه گانه (صمیمیت عاطفی، صمیمیت روان شناختی، صمیمیت عقلانی، صمیمیت جنسی، صمیمیت جسمی غیر جنسی، صمیمیت معنوی، صمیمیت زیبایی شناختی، صمیمیت اجتماعی و تفریحی، صمیمیت زمانی) است و صمیمیت جنسی فقط یکی از آنهاست؛ بنابراین نمی توان در پایداری زندگی زناشویی آن هم در سن بالا سهم عامل جنسی را بسیار بزرگ تر از آن چه هست دید.
بنابراین مساله اختلاف فیزیولوژیکی بین زن و مرد در تمایلات جنسی در افزایش اختلافات و یا کاهش رضایتمندی زناشویی مساله ساز نیست.
موفق باشید.
این که تمایلات جنسی خانمها زودتر از تمایلات جنسی مردها کمرنگ می شود، لازمه تفاوت در نوع فیزیولوژی مرد و زن است که تغییرات هورمونی باعث ایجاد آن می شود، و بنابر دلایل متعدد ذکر شده اختلاف فیزیولوژیکی بین زن و مرد در تمایلات جنسی، در افزایش اختلافات و یا کاهش رضایتمندی زناشویی مساله ساز نیست.