بهترین راه برای کاهش آسیب، ارائه راه کار مناسب و تبیین جایگزین پسندیده است.
از جمله آداب معاشرت، ایجاد صمیمیت از طریق گفتگو با اطرافیان در زمان حضور در یک جمع است. وقتی در کنار هم نشسته ایم اما کاری به کار هم نداریم و هر شخص با گوشی خودش حال و احوال می کند، حکایت از یک ضد فرهنگ و یا ضد ارزش دارد. فلسفه معاشرت، تامین نیاز عاطفی و درونی انسان است که متاسفانه، گوشی موبایل، به جای همه حرف می زند، به جای دیگران تصمیم می گیرد و سبب سردی رابطه ها و عاطفه ها شده است.
بهترین گزینه ای که می تواند این معضل را از ما دور کند، بازگشت به فرهنگ اسلامی آداب معاشرت است. برای رسیدن به این مهم می توانیم قبل از دور همی یا رفتن به میهمانی کارهای مهمی که با گوشی داریم را انجام دهیم تا درهنگام معاشرت با دیگران، چندان به آن نیازی نداشته باشیم. اگر هدف از میهمانی و دور همی ایجاد یک فضا برای تامین نیازهای عاطفی و روانی است، لازم است عواملی که مانع تامین این نوع نیازهاست، حذف و یا حداقل کم رنگ شود.
جذابیت های حبابی گوشی همراه و نداشتن مهارت های لازم برای دور هم نشینی و معاشرت موثر، دو مانع مهم برای تامین نیازهای محبتی و عاطفی در دورهمی هاست. برای حل این مسئله یا باید مهارت ها را افزایش داد یا میزان استفاده از گوشی در حضور جمع را با برنامه های متنوع دیگر به گونه ای پر کرد که مشارکت حاضرین در برنامه های هم نشینی به حداکثر برسد. به عنوان نمونه می توان از برنامه هایی که همکاری جمعی جزو لوازم آن برنامه است، مورد توجه قرار گیرد. برخی دورهمی های صادقانه و بی ریا مثل پختن آش، سمنو، برگزاری مراسم شادی و یا مناسبتی، از جمله مواردی است که بالاترین تاثیر را در کاهش استفاده از گوشی همراه را به خود اختصاص داده است.
گفت و شنود اطرافیان در دور همی ها لازم نیست حتما در رابطه با یک مسئله مشترک باشد. همین که عاملی سالم و به دور از گناه و ایجاد اختلاف، جایگزین استفاده از گوشی همراه در جمع باشد به گونه ای که افراد حاضر در جمع به جای نگاه به صفحه گوشی همراه و تبلت به یکدیگر نگاه کنند و به جای سکوت و چت، به گفتگو با هم بپردازند، تاثیرات بسیار شگرفی در روحیه انسان دارد. اهمیت تاثیر این جایگزینی به گونه ای که پس از پایان دور همی، نشاط خاصی در افراد، ایجاد می شود.
به اعتقاد کارشناسان آسیب های فضای مجازی، عادت کردن به استفاده بیش از حد از گوشی همراه در طول شبانه روز خصوصا در شب، آثار نامطلوبی به همراه دارد که به برخی از آنها اشاره می کنیم.
1- آسیب های جسمی:
بخشی از آسیب های جسمی اعتیاد به گوشی همراه شامل موارد زیر است که مچ دست، چشم، گردن و ستون فقرات، بیشترین آسیب را به خود اختصاص داده است. کم تحرکی و اضافه وزن، کاهش اشتها، کم خوابی، درد ناحیه مچ دست، ضعف بینایی، دردهای ناحیه گردن و ستون فقرات، تنها تعداد محدودی از این آسیب هاست.
2- آسیب های روحی روانی:
کاهش آستانه تحمل، پر شدن ذهن از اطلاعات بی فایده، درگیری ذهنی با صحنه ها و تصاویر مخرب، کاهش قدرت یادگیری، کاهش تمرکز، ایجاد استرس، اضطراب و احساس افسردگی به عنوان آسیب های روحی و روانی، مطرح است.
3- آسیب های رفتاری و اخلاقی:
وقتی جسم و روان، آسیب پذیر شود، نتیجه ای جز آسیب رفتاری و اخلاقی نخواهد داشت. کاهش نشاط در برقراری ارتباط با دیگران، افتادن در دام کلاهبرداران و سود جویان، تغییرسبک زندگی، آشنایی با بزه و رفتارهای ضد اخلاقی، افت تحصیلی، آشنایی و رفاقت با جنس مخالف، بی میل شدن به عبادت و معنویات، تجمل گرایی و رفاه طلبی، تنبلی و فرار از انجام مسئولیت، از نتایج مخرب اعتیاد به استفاده از گوشی همراه در حوزه رفتاری است.
بدون شک، ادامه روند جاهلانه در استفاده از گوشی همراه و ابزار شبیه آن، ضربه های جبران ناپذیری به داشته ها و نعمت های خدادادی می زند. با یک نگاه منصفانه و عاقلانه می توان دریافت که استفاده از روش تدریجی در کاهش استفاده از گوشی همراه و داشتن جایگزین های مناسب، دو عامل مهم برای مصون ماندن از آسیب های فوق می باشد. آنچه در این میان به شدت مورد غفلت قرار گرفته، نداشتن پیوست فرهنگی در استفاده از ابزارهای امروزی است.
در نهایت، تغییر رفتار منوط به تجدید نظر در ارزیابی های فکری و فرهنگی است که برخورداری از اینترنت ملی در ترویج فرهنگ درست استفاده از گوشی همراه و فضای مجازی، نقش بی بدیلی را به خود اختصاص می دهد.
بیشترین سهم آسیب رسانه ای، نداشتن پیوست فرهنگی در استفاده از ابزاری مثل گوشی همراه است.