- گرچه اصل نکوهیده شمردن سفر خانواده آقای قالیباف توسط قریب به اتفاق فعالان رسانه‌ای، نشانه پویایی ارزش‌های انقلاب است، ولی کنشگران انقلابی باید از این پس بیشتر مراقب رعایت اخلاق و انصاف باشند، تا اولا پیش از اطمینان از چند و چون یک ماجرا آن را قضاوت نکنند، ثانیا با زیاده روی و عدم جامع نگری، بعضی افراد یا جریانات معلوم الحال را دچار سوءتفاهم نکنند.
داستان از یک خبر نه چندان معتبر توسط یکی از فعالان فضای مجازی آغاز شد که خلاصه‌اش این بود: همسر، دختر و داماد محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس با حجم بالایی از بار که شامل سیسمونی نوزاد بوده است از ترکیه وارد کشور شدند.
بر فرض صحت خبر اولا باید گفت در این شرایط اقتصادی خرید از کشور خارجی، آن هم کشوری مانند ترکیه که هم در اقتصاد رقیب ماست و هم از نظر سیاسی سر ناسازگاری دارد، برای هر شهروند ایرانی ناپسندیده است. البته بررسی‌ها تا لحظه نگارش این یادداشت نشان می‌دهد خبر اولیه دقیق نبوده است؛ یعنی اساساً نه اضافه باری در کار بوده است و نه خرید سیسمونی.[1]
با این حال اصل سفر به ترکیه، به دلیل خروج ارز از کشور و پولی که طبیعتاً در چنین سفری هزینه شده و به جیب رقیب می‌ریزد، برای هیچ ایرانی شایسته نیست؛ و برای خانواده مسئولان، به ویژه مسئولان ارشد نظام به مراتب نکوهیده‌تر است؛ به ویژه این‌که هزینه این سفر –گرچه حتی نسبت به بسیاری از سفرهای داخلی ارزان‌تر است- برای بسیاری از مردم رقم قابل توجهی است.
همچنین توریستی بودن ترکیه نیز می‌تواند آن مسئول و خانواده‌اش را حتی در موضع تهمت فساد اقتصادی و اعتقادی قرار بدهد.
اما در این سوی ماجرا واکنش‌ها به این خبر غیررسمی و نچندان قابل اعتماد قابل تامل بود. البته که از دسته معلوم‌الحالی که مانند مگس منتظر زخمی هستند که روی آن بنشینند و ماکیاول وار اهداف سیاسی خود را پیش ببرند انتظاری نیست، ولی مدعیان انقلابی‌گری باید توجه داشته باشند که با پرچم مطالبه و نقد، خط قرمزها را رد نکنند و پیش از هر واکنشی نسبت به صحت ماجرا مطمئن شوند. گذشته از این بی‌مبالاتی حرفه‌ای و اخلاقی، درباره واکنش‌های دوستان انقلابی گفتنی‌های دیگری نیز هست.
اولاً گرچه این دیدگاه که مسئول تراز جمهوری اسلامی نباید و نمی‌تواند به طور کلی خود را مبرا از اعمال خانواده بداند و باید حتی‌المقدور مراقب رفتارشان باشد، قابل تامل است، ولی به هر حال نباید گناه خانواده یک مسئول را به پای خود او نوشت و استقلال رای آنها را نادیده گرفت.
ثانیاً واکنش فرزند آقای قالیباف که ضمن عذرخواهی و نکوهش اصل سفر، از مخالفت پدرش با این سفر گفته بود و انجام سفر به قصد خرید سیسمونی را تکذیب کرده بود، بعضاً با تشکیک در نیت و صداقت او همراه شد که قطعاً خلاف دستورهای اخلاقی اسلام به حسن ظن به برادران مومن است و تجانسی با کنش‌مندی انقلابی ندارد.
ثالثاً این سفر در تناقض با بعضی مواضع آقای قالیباف ارزیابی شد که قضاوت دقیقی به نظر نمی‌رسد. از جمله این مقایسه‌ها معادل گرفتن خرید فرضی چند قلم وسیله مربوط به نوزاد، با واردات پوشاک توسط دختر یکی از وزرای دولت یازدهم بود. دیگر این‌که بعضی از انجام این سفر نتیجه گرفتند که ایشان و خانواده‌اش بخشی از همان 4 درصد معروف هستند؛ که با توجه به هزینه نچندان بالای این سفر، نادرست به نظر می‌رسد.
رابعاً متاسفانه کم نبودند نقدهایی که با لحنی شبیه به لحن ضدانقلاب بیان می‌شد و نشانی از در نظر گرفتن خدمات سال‌های سالِ آقای قالیباف در جایگاه‌های مختلفی که در جمهوری اسلامی داشته است، دیده نمی‌شد. شاید همین بی‌توجهی‌ها بود که بعضی هواداران دولت گذشته را به این طمع انداخت که خواهان استعفای رئیس مجلس شوند؛ در حالی که رئیس جمهور متبوعشان آنچه خوبان همه داشتند را یکجا داشت! و اگر بنا بود به خاطر چنین چیزی استعفا کند، باید سالی چند بار استعفا می‌کرد.
اما نکته مهمی که ورای همه این حواشی نباید نادیده گرفته شود، این است که حتی نزدیک‌ترین افراد به آقای قالیباف نیز نکوهیده بودن این سفر را پذیرفتند. این نشان دهنده جوان و پرنشاط بودن انقلاب اسلامی و زنده بودن آرمان‌های آن است که مسئله‌ای که در بسیاری از کشورها کاملاً عادی به نظر می‌رسد، این طور واکنش رسانه‌ها و فعالان فضای مجازی را برمی‌انگیزد. البته جای موضع‌گیری شفاف آقای قالیباف خالی است؛ که شاید می‌توانست آبی بر آتش فتنه انگیزان بریزد.
پی‌نوشت:
1. yun.ir/2sf2s4
این که حتی نزدیک ترین افراد به آقای قالیباف نکوهیده بودن این سفر را پذیرفتند، نشان می‌دهد آرمان‌های انقلاب زنده است و مسئله‌ای که در بسیاری از کشورها کاملاً عادی است، این طور واکنش رسانه‌ها و فعالان فضای مجازی را برمی‌انگیزد. البته موضع‌گیری شفاف آقای قالیباف می‌توانست آبی بر آتش فتنه انگیزان بریزد.