همواره حب و بغض های ناروا و نابجا، مانع تعقل و تمسک به صراط مستقیم و در نتیجه عاقب بخیری می شود.
وقتی هیجان بر تدبیر و تعقل پیشی می گیرید، کار، نسنجیده از آب در خواهد آمد. در ماجرای غدیر ، حب و بغضهای شخصی و شوق رسیدن به پُست و مقام باعث شد این همه تلاشهای نرم افزاری پیامبر صلی الله علیه و آله، که از بدو رسالت برای معرفی حضرت علی علیه السلام کلید خورده بود نادیده گرفته شود.
هیجان های نابجا باعث شد کرامات و فضائل امیرالمومنین علیه السلام که هر کدام کافی بود که آدمی را در موضوع شایستگی خلافت به تأمل و تفکر وادارد به فراموشی بسپارد. در همین زمان که ما مسلمانان قرنها از حادثه غدیر فاصله گرفتیم باز همین هیجانات کاذب، مانع از تمسک به ولایت امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام شده است.
جمود و دوستی های بی اساس به بعضی از رجال اسلام، موجب به قهقرا سپردن وصیت حضرت رسول صلی الله علیه و آله و این همه ابزار شناختی برای درک شایستگی امر ولایت در شخص شخیص حضرت علی علیه السلام شده است.