به گزارش رهروان ولايت در وبلاگ گروه اينترنتی پرسمان قرآن آمده است:(یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَاللَّهُ یَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لایَهْدِی الْقَوْمَ الكافِرینَ)(مائده-67)
اى پیامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است، كاملًا (به مردم) برسان! و اگر نكنى، رسالت او را انجام ندادهاى! خداوند تو را از (خطرات احتمالى) مردم، نگاه مىدارد و خداوند، جمعیّت كافران (لجوج) را هدایت نمى كند.
با مختصر نگاهی بر زندگانی مبارک خاتم الانبیاء (ص)، به وضوح خواهیم دید که آن حضرت درموارد و جاهای مختلف ، امامت امیرالمومنین علی علیه السلام را مطرح می کرده اند .که مهمترین وبرجسته ترین این موارد ، حماسه و واقعه غدیر خم است . که زیر بنای فکری ومذهبی کسانی شد که از مکتب اهلبیت عصمت وتعالیم آنان پیروی کردند .
این واقعه ی بزرگ از اهمیت ویژه ای برخوردار است .و قطعا می توان گفت که صراحت گفتار حضرت رسول در خطبه غدیر و نزدیک شدن رحلت آن بزرگوار ، و کامل شدن دین با این حماسه ، جای هیچگونه ابهامی را برای شک درامامت امیرالمومنین علی علیه السلام را باقی نمی گذارد.و برهمه ما لازم است که مثل سایر بزرگان شیعه ، از این واقعه عظیم پاسداری کنیم و خاطره این عید بزرگ را در اذهان ، زنده نگه داریم.
و ما هم سپاسگزار خداوند سبحان هستیم كه ما را به دین مقّدس اسلام و از نعمت عظماىامامت و ولایت اهلبیت عصمت بهرهمندنمود ؛ نعمتى که اگر پس از دوران رسالت ختمى مرتبت، نبود، امروز هم سخن گفتن از اسلام ناب محمّدى معنا و مفهومى نداشت.
امروزتمام جوامع اسلامی مدیون فرهنگ این خانواده هستند که فرهنگشان به عنوان فرهنگ اسلام ناب، غنىترین و عمیق ترین فرهنگ مذهبى در دنیا به شمار می رود؛ و این ، یكى از بركات حیات طیبه ائمه معصومین علیهمالسلام و امامت آن بزرگواران است.
امام حسن عسكرى (ع) در نامه ایی مفصّل و مهمّ به اسحاق بن اسماعیل نیشابورى مىنویسد:
(لَوْلا مُحَمَّدٌ وَ الْاوْصِیاءُ مِنْ وُلْدِهِ لَكُنْتُمْ حَیارى، كَالْبَهائِمِ، لا تَعْرِفُونَ فَرْضاً مِنَ الْفَرائِضِ). اگر محمد (ص) و اوصیاى او از فرزندانش نبودند شما سرگردان بودید و چون بهائم هیچكدام از واجبات را نمىدانستید.(1)
حماسه غدیر
دل را ولا و حبّ علــــــــــــی با صفـــــــــا کند هـــر درد را محبت مـــــــــولا دوا کند
آن شاهکار خلقت و فرمانروای عشـــــق مدحش به آیــه آیه قرآن خـــــــــــدا کند
به لطف خدا قصد دارم تا روز عید غدیر ، چند تا پست راجع به این عید بزرگ بنویسیم
امروز به صورت مختصر ، واقعه غدیرخم وآیه تبلیغ را بیان می کنم ، ان شاالله هفته های آتی ، شبهات مربوط به این حماسه بزرگ را مورد بررسی قرار مید هم .
رسول گرامی اسلام ، در سال دهم هجرت برای انجام حج ، قصد زیارت خانه خدا کرد و در یک فرا خوان کلی از همه مردم خواسته شد که در این سفر رسول خدا را همراهی کنند.در نتیجه گروه عظیمی از مردم که تعداد آنها تا 120 هزار نفر ثبت شده است ، آنحضرت را همراهی کردند .( الغدیر-ج1)
مراسم حج با شکوه تمام به پایان رسید ومردم هم از اینکه فیض همراهی با رسول خدا را درک کرده بودند خوشحال بودند .
در راه بازگشت در روز پنجشنبه هجدهم ذیحجه ، به سرزمین غدیر خم رسیدند ، در این هنگام جبرئیل امین فرود آمد و آیه (یاایها الرسول...)را بر حضرت نازل کرده و از طرف خداوند آنحضرت را امر كرد كه انتصاب وامامت وولایت امام على علیه السّلام را به همگان ابلاغ کند .آنحضرت بعد از اقامه نماز ظهر ، به میان جمعیت آمد و بر بالای منبری که از جهاز شتران ترتیب داده شده بود قرار گرفت.
وخطبه معروف غدیر را بیان فرمودند ، خطبه ای که همه ما مسمانان حداقل یک جمله زیبا از آن را حفظ هستیم وآن «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» می باشد.
شاید خیلی ها خیال می کنند که متن این خطبه ، فقط مربوط به مساله جانشینی و خلافت امام علی علیه السلام باشد (اگر چه محوراصلی خطبه هم همین است)درحالی که در این خطبه خیلی از مسائل دیگررا نیز بیان کرده است .
خلاصه خطبه غدیر این است که رسول خدا بعد از حمد الهی ، فرمان خداند سبحان را به همه بازگو میکند که (یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَاللَّهُ یَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لایَهْدِی الْقَوْمَ الكافِرینَ)(مائده-67)
اى پيامبر! آنچه را از سوى پروردگارت به تو نازل شده است (در مورد ولايت و جانشينى حضرت على) اعلام كن واگر چنين نكنى، رسالت الهى را نرساندهاى و (بدان كه) خداوند تو را از (شرّ) مردم (و كسانى كه تحمّل شنيدن اين پيام مهم را ندارند) حفظ مى كند. همانا خداوند گروه كافران را هدايت نمى كند.
بعد امامت و ولایت امام علی علیه السلام را به صورت رسمی بیان کرده وبعد از بیان اهمیت مساله امامت ، خطر انحراف وکارشکنی را به امت گوشزد می فرماید .سپس حضرت بعد از معرفی حضرت مهدی علیه السلام ، به بیان مساله حج واحکام الهی می پردازد ودر آخر هم هدایت مردم را تمسک به قرآن و اهلبیت عصمت معرفی میکند .
محور خطبه غدیر ، امامت و ولایت امامان معصوم علیهم السلام است ، ولی می بینیم که این خطبه بی نظیر ، در سایه قرآن و با آیات بسیار زیادی از کلام قرآن امیخته شده است .که بالغ بر یکصد آیه در این خطبه به کار رفته است ، به علاوه اینکه آیات بسیار بزرگی مثل آیه اکمال دین نیز در ابتدای همین خطبه نازل شده است، .
بنابراین می توان گفت که بین آیات قرآن و واقعه غدیر ارتباط عمیق بر قرار است .به گونه ای که در واقع رسول گرامی اسلام می خواسته اصل غدیر را از متن قرآن استخراج کرده وقرآن را در متن غدیر جای دهد .
بررسی آیه تبلیغ ودفع یک شبهه
در این آیه مبارکه دو نكته بطور روشن بیان شده است : یكى دستوری است كه خداوند سبحان رسول اکرم را مامور می کند که باید یک پیام تازه ایی را به مردم ابلاغ کند (البته دستورى كه پشت سرش فشار و تهدید است ) ودیگری هم وعده اى است كه خداى متعال به رسول خود داده است به اینكه او را از خطراتى كه متوجه این ابلاغ است ،نگهدارى كند.
حال از یک طرف می بینیم آیاتی که قبل وبعد از این آیه شریفه بیان شده است راجع به توبیخ اهل كتاب است و ازطرف دیگر مضمون این آیات با مضمون آیه مورد بحث هیچ ارتباط ندارد. ولذا ممکن است کسی توهم کند که مراد ازکلمه «الناس» در آیه شریفه ، همان اهل کتاب باشد نه مسلمانان ؛ فلذا بگوید: دستوری هم که در این آیه براى ابلاغ پیام آمده است ، در خصوص اهل كتاب نازل شده است .
که ما هم در جواب این شخص می گوییم : از آنجا که در آن روز، قدرت مسلمین به گونه ایی بوده که اهل کتاب جرات تعرض به مسلمین را نداشته اند ، پس نتیجه می گیریم که اوضاع و احوال یهودیان ومسیحیان در آنروز ، بگونه ای نبوده كه از ناحیه آنان خطرى متوجه پیامبر شده باشد ، تا پیامبر هم به خاطر آن خطر ؛ دست از كار تبلیغ خود کشیده باشد، و یا براى مدتى آنرا به تعویق انداخته باشد تا خداوند در این آیه وعده حفظ و حراست از خطرآنان را بدهد.بنابراین آیه نمی تواند درباره اهل کتاب نازل شده باشد.
اما اون دستور چه دستوری بوده که رسول خدا از تبلیغ آن ترس داشته است؟
ترس رسول خدا ، قطعا ترس از جان نبود ه است ،زیرا به تصریح قرآن ؛ اینگونه ترسها در انبیاء راه ندارد(الَّذینَ یُبَلِّغُونَ رِسالاتِ اللَّهِ وَ یَخْشَوْنَهُ وَ لا یَخْشَوْنَ أَحَداً إِلاَّ اللَّه--كسانى كه رسالتهاى خدا را ابلاغ مىكنند، و از او مىترسند، و از احدى به جز خدا نمىترسند (احزاب-39)
بنابراین می توان گفت ؛ ترس حضرت به خاطر از بین رفتن دین و کارشکنیها و مخالفتهاى احتمالى منافقان بوده است كه نتیجه آن براى مسلمانان خطرات و زیان های جبران ناپذیر به بار می آورده است .
بنابراین مساله ایی که اینهمه حضرت رسول از پیامدهای ابلاغ آن ترس داشته ، چه مساله ایی بوده است ؟؟؟
آیا با عقل جور در میاد که به خاطر این بوده است که پیامبر اکرم فقط میخواسته به مردم بگویید ، ای مردم ؛ علی دوست من است پس او را دوست بدارید ؟
آیا مساله دوستی امام علی علیه السلام اینقدر مهم بوده که خداوند متعال می فرماید: اگر این مساله را ابلاغ نکنی ، رسالتت بی فایده بوده است ؟
وخیلی چراهای دیگر که ان شاالله در پست های بعدی به جواب آنها خواهیم پرداخت.
..........................................................................................................................................................................
1 : البرهان فی تفسیر القرآن ؛ ج2 ؛ ص226 _ تفسیر نور الثقلین ؛ ج1 ؛ ص590