حجاب بانوان مورد تأکید شریعت است و حکومت اسلامی موظف است قانون مصوب در مورد حجاب را پیاده کند. این قانون براساس میل مثبت یا منفی افراد نسبت به آن، خواستن یا نخواستن اشخاص تغییر نمی‌کند.
قانون حجاب در جمهوری اسلامی بر پایه دستور خداوند بر حجاب داشتن بانوان، توسط فقها و دانشمندان دینی، سال‌ها پیش به‌صورت قانون در آمد. به دنبال تصویب این قانون، ناظر قانونی نیز برایش تعریف شد تا درصورتی‌که اشخاصی از این قانون تخلف کنند، برخورد قانونی صورت بگیرد.[1]
از آن روز تا امروز، هجمه و شبهات زیادی در مورد قانون حجاب مطرح شده است. یکی از این شبهات، با تمسک به قانونی اخلاقی است که به تبیین و بررسی آن می‌پردازیم.
شبهه به قانون حجاب
برخی معقولیت قانون حجاب را با اصل اخلاقی «آنچه برای خود می‌پسندی برای دیگران نیز بپسند»،[2] زیر سؤال می‌برند. اینان چنین تحلیل می‌کنند که اگر کسی حجاب را دوست دارد و علاقه‌مند به آن است، به طبع دوست ندارد کسی او را به رعایت نکردن آن اجبار کند. از طرفی در اخلاق اصلی وجود دارد که آنچه برای خود می‌پسندی، برای دیگران نیز بپسند.
حال این شخص طرفدار حجاب، باید این احساس و تمایل را بر اساس اصل اخلاقی بیان‌شده، نسبت به دیگران داشته باشد. درواقع کسانی که علاقه‌مند حجاب نیستند، نیز دوست ندارند کسی آنان را مجبور به رعایت حجاب کند. پس باحجاب‌ها نیز نباید از حجاب قانونی حمایت کنند؛ چراکه حجاب قانونی، خلاف اصل اخلاقی‌ای است که خود بدان باور دارند. قانون حجاب برخلاف خواست کسانی است که علاقه‌مند حجاب نیستند. پس این قانون با این اصل اخلاقی ناسازگار است.
بررسی شبهه قانون حجاب
این قانون اخلاقی در مورد مسائلی که درواقع صحیح و مطابق با واقعیت باشند، کاربرد دارد. به‌عنوان‌مثال اگر کسی راست‌گویی را برای خود می‌پسندد و دوست ندارد کسی به او دروغ بگوید، باید این ارزش را برای دیگران نیز بخواهد و در عمل نیز به آن پایبند باشد و دروغ نگوید؛ چراکه راست‌گویی درواقع صفتی نیکو است.
در مورد موضوع این نوشتار، این مسئله رعایت نشده است؛ زیرا بی‌حجابی مطابق با واقعیت نیست، بلکه برخلاف واقعیت است. خداوند حجاب را نیکو دانسته و بدان دستور داده است[3]. پس وقتی بی‌حجابی مطابق با واقعیت نیست، راضی بودن به آن نیز منطقی و درست نیست. درواقع این بحث، ارتباطی با قانون اخلاقی بالا ندارد.
نکته دیگر اینکه این اصل اخلاقی درجایی که قانون وجود دارد، باید درست جاری شود. آیا کسی می‌پسندد قانون رعایت نشود و هرج‌ومرج پدید آید؟ روشن است که پاسخ، خیر است. درنتیجه در مورد قانون حجاب نیز باید -مادامی‌که قانون است- همه راضی به اجرای آن باشند. بحث در اینکه این قانون غلط است یا درست، مطلبی جداگانه است که نیازمند پیگیری از مجرای قانونی آن است و در هر صورت تا وقتی حجاب قانون است، غیرمنطقی است کسی با تمسک به این اصل اخلاقی آن را رد کند.
پی‌نوشت:
[1]. ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی و تبصره آن.
[2]. این اصل اخلاقی دقیقاً در کلام امیرالمؤمنین علیه‌السلام در نهج‌البلاغه وجود دارد. نهج‌البلاغه، نسخه صبحی‌صالح، نامه31.
[3]. سوره نور، آیه31.