ازجمله شروط بازی کودکان، آزادی انتخاب در نوع بازی است. پس تا زمانی که نوع بازی برای کودکان یا دیگران خطرناک و آزاردهنده نیست، نباید والدین در نوع بازی کودکان دخالت، یا بازی خاصی را به فرزندان خود تحمیل کنند.
از نیازهای اساسی کودکان در سنین پایین، بازی کردن است که از طریق آن برخی نیازهای آنها برآورده می‌شود و زمینه برطرف شدن مشکلات رفتاری را نیز در آنها فراهم می‌کند.
حال بسیاری از والدین می‌پرسند که فرزندشان بهتر است چه بازی‌ای انجام دهد یا به عبارت دیگر چه بازی‌ای را برای او انتخاب کنند.
در پاسخ باید گفت از اصول مهم در بازی فرزندان این است که آنها در انتخاب نوع بازی آزاد باشند و محدودیتی برای آنها در این زمینه نباشد.
اگرچه انتخاب نوع بازی به فرزندان سپرده می‌شود، اما در دو موقعیت، والدین باید بازی فرزندان را مدیریت کنند و آنها را به سمت بازی سالم سوق دهند:
1. بازی برای خود کودک خطرناک باشد؛
2. بازی برای دیگران خطرساز و آزاردهنده باشد.
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نیز به امام حسن و امام حسین عیهماالسلام اجازه می‌دادند تا بازی‌ای که از آن لذت می‌برند را انجام دهند و خود نیز با آنها همراهی می‌کردند؛ تا جایی که حضرت خودشان به بچه‌ها سواری می‌دادند و با زبان کودکانه معارف دین را به آنها می‌آموختند.[1]
پی‌نوشت:
[1]. مجلسی، بحارالانوار، ج43، ص296.