دولت پهلوی و شخص محمدرضاشاه برای هویتزدایی دینی و بیغیرتی جوانان از هیچ اقدامی دریغ نکرد. رواج فساد و فحشا، ولنگاری و بزهکاری از جمله ابزاری بود که برای این سیاست بهکار گرفت؛ به طوری که برابر برخی آمار غیررسمی، از هر 700 نفر ایرانی، یک نفر به فاحشهگری مشغول بود.
![](https://btid.org/sites/default/files/media/image/14001106000613_test_photon.jpg)
رژیم پهلوی با هدف بیهویت کردن جوانان و شکسته شدن قبح اقدامات خلاف شرع، رواج فساد و فحشا را در دستور کار خود قرار داد و در همین راستا زمینه ورود جوانان به اماکن فحشا، قمارخانهها، کابارهها را فراهم کرد.
این سیاست فسادزا، پایگاههای انسانسازی مانند مساجد، کتابخانهها، ورزشگاهها... را کمرنگ و مراکز فساد و فحشا را در جاهای مختلف کشور پررنگ و فعال کرد. گزارشها نشان میدهد تنها در تهران پایتخت کشور، مشروب فروشیها و کارخانههای شرابسازی و مراکز قمار و فحشاء فراوانی وجود داشت.[1] قمارخانههای مجهز و شبانه روزی که وابسته به دولت بود و پولهای هنگفت به دست آمده از نفت، در آنها صرف میشد.[2]
محلههای بدنام به طور چشمگیری افزایش یافته و به پایگاهی بزرگ برای جنایت، فساد، قتل و اعتیاد تبدیل شدند. نه تنها محلهها، بلکه در حاشیه خیابانها و حتی زندانها نیز فساد و فحشا بیداد میکرد. تعداد زنان فاحشه به قدری زیاد شدند که برخی آمارهای غیر رسمی از وجود 50 هزار فاحشه در ایران خبر دادهاند -که با توجه به جمعیت حدود 35 میلیونی ایران، در آن سالها، میتوان گفت از هر 700 نفر ایرانی، یک نفر به فاحشهگری مشغول بود.[3]
پینوشت:
[1]. ر ک. پشت پرده تخت طاووس و ظهور و سقوط سلطنت پهلوی؛ به نقل از شبکه اطلاعرسانی دانا، گوشههایی از خیانتهای شاه به مردم ایران، https://b2n.ir/s38077.
[2]. مدنی، تاریخ سیاسی معاصر ایران، ص138.
[3]. محمد شفیعی فر، گسترش فساد در جامعه در دوران پهلوی، https://b2n.ir/t33302.