دفاع برخی مسئولین دولت سابق از برجام و سیاست خارجیِ دولت روحانی، در شرایط کنونی جامعه، اتفاقی است که باید مورد بررسی و تحلیل قرار بگیرد.
رسیدن به دستاوردهای مثبت اقتصادی و سیاسی، همواره از اهداف مهم و بلندمدت برای دولتهای مختلف به شمار میرود و ایشان برای رسیدن به آن اهداف، نقشهراه متفاوتی را برای خود ترسیم میکنند.
از پرهزینهترین برنامههایی که در راه رسیدن کشور به یک افق مثبت اقتصادی-سیاسی مورد استفاده قرار گرفت، «برنامه جامع اقدام مشترک» موسوم به «برجام» بود؛ تجربهای که میتوان گفت تمام سرمایه دولت تدبیر و امید به شمار میرفت؛ بهگونهای که همه ظرفیتهای کشور را معطل این برنامه کرده و اساس کنش دولت در بُعد سیاست خارجی را تشکیل میداد.[1]
آنچه توجه به آن اهمیت بالایی دارد، اصرار برخی از مسئولین دولت سابق، بر دستاوردهای اشتباهشان است. آنها علیرغم تمام هزینهای که بر کشور و ملت ایران تحمیل کردند، هنوز معتقدند برجام، میتوانست تمام مولفههای یک دیپلماسی موفق و پر ثمر را داشته باشد.[2]
تعطیلی نسبتاً کامل صنعت هستهای، باقیماندن تحریمهای سنگین اقتصادی در فضای پسابرجام علیرغم تعهد برای رفع آنها، وجود سایه جنگ بر سر کشور، محدودیت کشور در حمایت از متحدان جبهه مقاومت و عدم تأثیر مشهود این توافق در معیشت مردم، همه در حالی بود که برجام معجزهای برای تغییر شرایط تلقی میشد.[3]
اینک در شرایطی که دولت سیزدهم، توانسته است بدون برنامه اقدام مشترک، فضای بینالمللی را به نفع جمهوری اسلامی ایران به نحوی مقتدر مدیریت کند، کنشهای رسانهای مشکوک برخی از متصدیان برجام، دو حالت بیشتر ندارد: یا آنها مبتنی بر یک جهل مرکب، نمیتوانند اقتدار ایرانِ بدون برجام را درک کنند یا اینکه مأمور به فضاسازی علیه استقلال جمهوری اسلامی ایران هستند. نمونهای از این رفتارهای مشکوک را میتوان در صحبتهای جدید محمدجواد ظریف در کلابهاوس مشاهده کرد.[4]
پینوشت:
1. تسنیم،https://tn.ai/1375650
2. اعتماد، https://zaya.io/179f2
3. فارس، http://fna.ir/3cw2qt
4. خبرآنلاین، khabaronline.ir/xk69V