همگرایی کشورهای ضد امپریالیسم، همانند ایران و ونزوئلا، علیه یک‌جانبه‌گرایی آمریکا از ملزومات نظم نوین جهانی است.
طی روزهای اخیر و به دنبال سفر ابراهیم رئیسی به کشورهای آمریکای لاتین به‌خصوص ونزوئلا، تحلیل‌های فراوانی پیرامون همکاری‌های سیاسی-تجاری میان این دو کشور مطرح شد، ولی نکته مهم در این بین آن است که عامل این همکاری‌ها، یعنی قرابت ایدئولوژیک میان دو کشور در مبارزه با «استکبار» و «استقلال ملی» است و بر همین اساس روابط این دو کشور، پس از وقوع انقلاب اسلامی تدوام یافته و از زمان سردمداری «هوگو چاوز» بر ونزوئلا استحکام بیشتری یافت.[1]
در ادامه این روند هم‌اکنون نقطه عطف همکاری‌های دو کشور، دفاع از نظام چندقطبی، لزوم مقابله با یک‌جانبه‌گرایی آمریکا، پذیرش حق مسلم هسته‌ای ایران، مقابله با رژیم غاصب صهیونیستی و دفاع از حق مردم فلسطین است. کنشگری‌های سیاسی مذکور، سبب شده دو کشور به خار چشم آمریکا تبدیل شده، همواره مورد تحریم‌های ظالمانه قرار گیرند؛ لذا دو کشور برای شکست سد تحریم بر آن شدند تا در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی، نظامی و ... به همکاری‌های گسترده رو آورند.
باتوجه‌به این امور، دولت رئیسی که مانیفست سیاست خود را تعامل با کشورهای غرب‌ستیز قرار داده، هم‌اکنون سعی نموده تا همکاری‌های نفتی میان دو کشور را توسعه داده، سیاست یک‌جانبه‌گرایی آمریکا در حوزه نفتی را نیز درهم بشکند.[2]
پی‌نوشت:
[1]. خبرگزاری ایرنا، https://www.irna.ir/photo/85138584.
[2]. خبرگزاری ایسنا، https://www.isna.ir/news/1402032516386.