علم امیرالمومنین(ع) به کشته نشدن در شب لیله المبیت، چیزی از فضیلت جان‌فشانی ایشان کم نمی‌کند.
یکی از مهم‌ترین فضایل امیرالمومنین (علیه‌السلام) جان‌فشانی ایشان در شب هجرت پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به مدینه است که به «لیله المبیت» معروف است. در این میان برخی از اهل سنت تلاش کرده‌اند به نحوی با مبانی اندیشه شیعیان این فضیلت را از بین برده و کم‌رنگ جلوه دهند که در ادامه به بررسی این ادعا می‌پردازیم:
اهل‌سنت: شما شیعیان برخی از چیزا رو خیلی بزرگ می‌کنید.
شیعه: مثلاً چی رو!؟
اهل‌سنت: همین خوابیدن سیدنا علی (رضی‌الله‌عنه) در بستر پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وسلم).
شیعه: مگه این چیز کوچکیه!؟ آقا امیرالمومنین (علیه‌السلام) جونش رو به خطر انداخت تا رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بتونه به سلامت از دست مشرکین فرار کنه.
اهل‌سنت: همین ادعای شما ادعای اشتباهیه!؟ چطوری میگید که ایشون جونش رو به خطر انداخته، در حالی که بر اساس اندیشه شما شیعیان، سیدنا علی (رضی‌الله‌عنه) علم غیب داشته و می‌دونسته که کشته نمیشه. پس کارش هم اونقدر که شما بزرگش کردید، عالی نبوده. منم اگه بدونم کاری برام خطری نداره انجام میدم.
شیعه: خوب اگر این‌طوری باشه، در مورد تمام جهادهای پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) هم باید همین حرف رو بزنیم و بگیم فضیلتی بر اونا مترتب نیست؛ چون به طور قطع ایشان علم داشتن که در اون جنگ‌ها کشته نمیشن؛ از اون مهم‌تر، مگه علم داشتن به اینکه کار خوبی ضرر به ما نمی‌رسونه، دلیل میشه که اون کار خوب بی‌ارزش بشه؛ مثلاً شما اگه بدونی من دارم غرق میشم و شنا هم بلد باشی و مطمئن باشی که مشکلی برات پیش نمیاد، من رو نجات بدی، این کار شما دیگه ارزشی نداره!؟
اهل‌سنت: شاید ارزش داشته باشه، ولی نه اونقدر که شما میگید!؟
شیعه: نگاه کن! علم امام اون‌طوری که شما فکر می‌کنی نیست. امام هر وقت بخواد بدونه، علم پیدا می‌کنه[1] و ممکنه توی این زمینه هم حضرت می‌دونست که خداوند این عمل رو بدون آگاهی از عواقبش ازش می‌خواد، به همین خاطر نخواسته باشه علم پیدا کنه که اون شب شهید میشه یا نه!؟
اهل‌سنت: این‌ها توجیهه والّا علم غیب، علم غیبه؛ پس یا می‌دونسته که دیگه اونقدر که شما مدعی هستید فضیلت نیست یا نمی‌دونسته که دیگه علم غیب معنایی نداره.
شیعه: حال بر فرض که می‌دونسته، باز هم این کار ارزش زیادی داشته، همین که به پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) کمک کرد و جان حضرت رو نجات داد، خیلی ارزش‌منده؛ چون مواردی داریم در تاریخ که صحابه علم داشتن که حادثه‌ای براشون پیش نمیاد، باز حاضر نشدن پیامبراکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) رو یاری کنن.
اهل‌سنت: نه، این دروغه که داری نسبت میدی به صحابه جلیل القدر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وسلم)!؟
شیعه: نه این‌طور نیست، احمد بن حنبل تو کتابش از حذيفه نقل می‌کنه که توی جنگ خندق پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از مسلمون‌ها خواست که برن از دشمن خبر بیارن، کسی حاضر نشد بره. حضرت تضمین کرد که هر کی بره سالم بر می‌گرده، ولی باز هم کسی حاضر نشد بره، با اینکه وعده حضرت بدون شک صادق و راست بود.[2]
اهل‌سنت: ها، من خودم باید برم کتاب رو ببینم.
شیعه: اصلاً نگاه کن، اگه این کار امیرالمومنین (علیه‌السلام) ارزشی نداشت، دیگه خدا براش آیه نازل نمی‌کرد؛ در حالی که خداوند متعال می‌فرماید: «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْري نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِباد[3] بعضى از مردم، جان خود را به خاطر خشنودى خدا مىفروشند؛ و خداوند نسبت به بندگان مهربان است». این نشون میده که این کار چقدر ارزشمند بوده که خدا در موردش آیه نازل می‌کنه که در تاریخ این حادثه ماندگار بشه.
اهل‌سنت: کی گفته این آیه در مورد این حادثه نازل شده!؟
شیعه: خیلی از بزرگان شما مثل ثعلبی تا طبری و... . می‌تونی تو کتاب‌های الکافی، کلینی، دار الكتب الإسلامية، 1407 ق و مسند الإمام أحمد بن حنبل، أحمد بن حنبل أبو عبدالله الشيبانی، مؤسسه قرطبه، مصر ببینی
اهل‌سنت: من خودم باید بررسی کنم.
شیعه: برو ببین، ولی یادت باشه از روی تعصب قضاوت نکنی.
پی‌نوشت:
[1]. الكافی، ج1، ص258.
[2]. مسند حنبل، ج5، ص392.
[3]. بقره: 207.