از روزی که نشریه «ساندی تایمز» افشاگری کرده و برای نخستین بار تصاویر زیادی از برنامه هسته‌ای رژیم صهیونیستی منتشر کرد تا به امروز، سیاست پنهان‌کاری این رژیم دچار تغییر نشده بود؛ اما در تنگنا قرار گرفتن اسرائیل باعث گردید که این رژیم پس از چهل سال فرار از نظارت‌های بین‌المللی، ایران را مورد تهدید هسته‌ای قرار دهد. بی‌گمان برهم زدن سیاست محرمانگی اسرائیل، یک موفقیت برای جمهوری اسلامی ایران است.
مسئله تخلف رژیم صهیونیستی از سیاست‌های بین‌المللی و مورد توافق جهان برای منع استفاده و اشاعه سلاح‌های کشتار جمعی از جمله بمب هسته‌ای، این روزها به نقطه جالب آن رسیده است؛ چراکه اسرائیل به خاطر تحت فشار قرار گرفتن از سوی ایران و احساس خفگی امنیتی که به آن‌ها دست داده است از آخرین برگِ مقابله خود در برابر ایران به صورت علنی پرده‌برداری کرده است.
نتانیاهو در جریان سخنرانی در سازمان ملل گفته بود:
«بیش از هر چیز -مهم‌تر از همه- ایران باید با یک تهدید هسته‌ای معتبر روبرو شود. تا زمانی که من نخست‌وزیر اسرائیل هستم، تمام تلاشم را برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای انجام خواهم داد».[1]
این گفته‌ها به وضوح حاکی از آن است که در تنگنا قرار گرفتن رژیم صهیونیستی، باعث شده است تا مقامات اسرائیلی پس از چند دهه پنهان‌کاری هسته‌ای، برای نخستین بار از آن برای تهدید جمهوری اسلامی استفاده کنند؛ قدرت هسته‌ای رژیم صهیونیستی بر سه اصل استراتژیک شامل پنهان‌کاری به مثابه اصل حاکم بر صنعت هسته‌ای، سانسور شدید برای قرار دادن آن در هاله‌ای از محافظت اطلاعاتی و تابو بودن سخن گفتن از آن به مثابه بنیان رفتار سیاسی مقامات اسرائیلی، بنا نهاده شده است. اکنون عبور اسرائیل از این سنت چهل‌ساله و برهم زدن پنهان‌کاری‌های سخت‌گیرانه را باید موفقیتی برای ایران دانست.
برای درک اهمیت این موضوع و شکستن تابوی سخن گفتن از توان هسته‌ای اسرائیل باید به تاریخچه فعالیت‌های هسته‌ای این رژیم اشاره کرد؛ اولین اطلاعاتی که درباره تسلیحات هسته‌ای رژیم صهیونیستی منتشر شد، در دهه هشتاد قرن گذشته بود؛ «مردخای وانونو»، مهندس مراکشی الاصل و شاغل در مرکز هسته‌ای «دیمونا» توانسته بود بیش از ۵۰ تصویر از این مرکز را در اختیار نشریه «ساندی تایمز» قرار دهد و ۵ اکتبر ۱۹۸۶ تیتر این روزنامه که نوشته بود «افشا شد: اسرار ذخایر هسته‌ای اسرائیل» موجب بُهت بسیاری از کشورهای مختلف شد؛ اما کشورهای غربی به این گزارش مستند هیچ توجهی نکردند. اسرائیل سرانجام با وجود برملا شدن فعالیت‌های پنهان خود، همچنان بر سیاست پنهان‌کاری خود ادامه داد.[2]
در ادامه و در «جنگ کیپور» سال ۱۹۷۳ و حمله پیش‌دستانه سوریه و مصر به اسرائیل که غافلگیری بزرگی برای این رژیم بود و در روزهای نخست تمامی معادلات نظامی را به نفع این دو کشور به هم ریخته بود، گفته شده است این رژیم سلاح‌های هسته‌ای خود را به سطح هشدار رسانده بود تا بتواند در لحظات سرنوشت‌ساز از آن استفاده کند؛ با این حال مقامات اسرائیلی ترجیح دادند خود را گرفتار استفاده از بمب هسته‌ای نکنند؛ لذا با ساماندهی ارتش و کمک غرب، اسرائیل از آستانه بحران هسته‌ای فاصله گرفته و توانست با بازیابی توان نیروهای نظامی خود، بدون استفاده از بمب هسته‌ای نیروهای دو کشور عربی را به عقب براند. سرانجام حتی این جنگ سخت هم سیاست پنهان‌کاری هسته‌ای اسرائیل را به هم نریخت.[3]
اما این روزها و هم‌زمان با تنگ‌تر شدن حلقه محاصره اسرائیل از سوی جبهه مقامت و داشتن دست برتر از سوی ایران، اظهارات آشفته و از روی عصبانیت نتانیاهو در صحن سازمان ملل همچون پایانی بر چهل سال پنهان‌کاری اسرائیل و شکستن صندوق سربه‌مهر برنامه هسته‌ای اسرائیل بود که باید کشورمان از این فرصت تاریخی برای پاسخگو کردن این رژیم استفاده کند، همچنان که نمایندگی کشورمان در سازمان ملل طی هشداری به سازمان ملل، تقاضای برخورد با تهدید هسته‌ای ایران را نموده است؛ اما این لفاظی بی‌سابقه اسرائیل، باید به عنوان یک فرصت برای به چالش کشیدن این رژیم در کلیه مجامع بین‌المللی مورد استفاده حداکثری دستگاه دیپلماسی کشور قرار بگیرد.
پی‌نوشت:
[1]. تسنیم، https://tn.ai/2962269.
[2]. ایسنا، isna.ir/xdNDyj.
[3]. تابناک، https://www.tabnak.ir/003cf9.