-بیستم مهرماه در تقویم ایران،روز بزرگداشت شاعری عارف است.
لذا گردشی به شهر شیراز،شهر شعر و ادب پارسی و معرفی کوتاه از غزل‌سرای قرن هشتم داریم.
گردشگری ادبی گونه‌ی جدیدی از گردشگری است که با محوریت یک ادیب، شاعر و یا عارف تعریف می‌شود. این نوع از گردشگری پیوند ادبیات، تاریخ و گردشگری است که می‌تواند از طریق محل زندگی، کار، مقبره و یا بافت تاریخی دوران زندگی آن شخص شکل بگیرد.
بیستم مهرماه در تقویم ایران،روز بزرگداشت شاعری عارف است.
لذا گردشی به شهر شیراز،شهر شعر و ادب پارسی و معرفی کوتاه از غزل‌سرای قرن هشتم داریم.
خواجه شمس الدین محمد بن بهاءالدین حافظ شیرازی که به اختصار حافظ خوانده می‌شود، القاب دیگری همچون لسان‌الغیب، ترجمان الاسرار، لسان‌العرفا و ناظم‌الاولیا نیز دارد. او در سال ۷۲۷ هجری قمری به جهان چشم گشود و در سال ۷۹۲ هجری قمری از دنیا رفت.
حافظ یکی از نامی‌ترین سخنوران قرن چهاردهم میلادی و هشتم هجری بود. بسیاری از اشعار زیبای او در زبان‌های اروپایی ترجمه شده و شهرتی جهانی به حافظ داده‌اند.
مهم‌ترین آثار حافظ شیرازی و بهتر است بگوییم تنها کتاب معروف حافظ می‌توان به دیوان حافظ اشاره کرد که مجموعه‌ای از غزلیات و قصاید است.
در حال حاضر برای معرفی حافظیه شیراز و در جواب اینکه آرامگاه حافظ کجاست باید بگوییم که این مقبره در محوطه گلگشت مصلای شیراز واقع است. محلی که از گذشته با همین نام شناخته می‌شده و در حال حاضر نیز اصالت و قداست خود را حفظ کرده است. مصلی از قدیم محلی مقدس برای مردم شیراز بوده است و به همین دلیل رفتگان خود را در این محل دفن می‌کردند. حافظ نیز در قسمت شمال مصلی و در باغی دفن شده
است.
خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش
خداوندا نگه دار از زوالش
ز رکن آباد ما صد لوحش الله
که عمر خضر می‌بخشد زلالش