بررسی‌های تاریخی نشان می‌دهد که دشمنی یهودیان با مسلمانان پیچیده و آمیخته با کینه بوده است و برخلاف ادعای برخی گروه‌های تکفیری، یهودیان در رتبه نخست دشمنی با پیامبر هستند؛ مرور تاریخ صدر اسلام نشان می‌دهد که یهودیان برخلاف مشرکان به هیچ‌کدام از اصول اخلاقی در جنگ پایبند نبوده‌اند. امروزه نیز رژیم صهیونیستی به پیروی از گذشتگان خود، بزرگ‌ترین ناقض حقوق بشر در جنگ است.
بررسی نوع مواجهه یهود با اسلام و رفتارشناسی آنان در برابر پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله نشان می‌دهد نژاد یهودی، در دشمنی و نبرد کینه‌توزانه با مسلمانان، سرآمد بوده و در شیوه دشمنی، از خشونتی ذاتی و همیشگی برخوردار بوده‌اند تا جایی که نظیر آن حتی در میان مشرکان که دشمنان اولیه رسول خدا بودند، یافت نمی‌شود!
رهیافتی به این مسئله و جستار در تاریخ صدر اسلام از آن جهت اهمیت دارد که اینک از سویی ما شاهد ترسیم خاک غزه و قدس به عنوان خط مقدم نبرد یهودیت صهیونیست علیه مسلمانان هستیم و متأسفانه از طرفی دیگر، شاهد فعال شدن فرقه‌های تکفیری همانند داعش در عراق و سوریه هستیم، گروه‌هایی که جنگ غزه را برای خود یک فرصت تاریخی می‌دانند تا بتوانند به علت توجه محور مقاومت به غزه، عملیات‌های غافلگیرانه خود را علیه مواضع نیروهای مقاومت افزایش دهند.
از این روی داعش تاکنون نه تنها خود را با اسرائیل درگیر نکرده است؛ بلکه به بهانه اینکه نبرد با مشرکان در سنت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله ضرورت بیشتری از جنگ با اهل کتاب دارد، نیروهای مقاومت را دشمن اصلی و فوری خود دانسته و طی چند هفته اخیر تمام تلاش خود را معطوف به از بین بردن توان جبهه مقاومت کرده است؛ لذا اهمیت دارد که ما با بررسی سیره و سنت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله بدانیم دشمنی یهود با مسلمانان بسیار فراتر از مشرکان بوده است؛ در این ارتباط به چند مسئله می‌توان اشاره کرد:
نخست: مشرکان در مبارزه خود علیه پیامبر اسلام به برخی از آداب و سنت‌های اصیل عربی که گاهی اخلاقی نیز بوده است باور داشته و حاضر نمی‌شدند از خطوط قرمز قومی خود عبور کنند، به عنوان نمونه در ماجرای توطئه آن‌ها برای کشتن حضرت پیش از هجرت که به «لیله‌المبیت» معروف است، وقتی چهل نفر مأموریت یافتند آن حضرت را در خانه خودش ترور کنند، ابتدا اصرار کردند که در نیمه‌شب کار انجام شود؛ اما برخی همچون ابولهب یورش در نصف شب را ناپسند و غیر اخلاقی دانسته و پیشنهاد داد تا موقع صبح منتظر شوند![۱]
اما یهودیان بنی‌نضیر که پس از حضور رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله در مدینه احساس خطر کرده بودند، در توطئه‌ای مشابه نقشه قریش، تصمیم به ترور پیامبر گرفتند؛ ولی در یک اقدام ضد اخلاقی و ناجوانمردانه اینگونه طراحی کردند که پیامبر را به عنوان مهمان دعوت کرده و سپس حضرت را به قتل برسانند!
رژیم صهیونیستی نیز امروزه همانند گذشتگان خود به هیچ‌کدام از اصول اخلاقی در جنگ پایبند نبوده و در حالی که به صورت پیاپی جنوب باریکه غزه را منطقه امن اعلام می‌کند، پس از روانه شدن سیل جمعیت بی‌پناه به نقطه مورد نظر، به یک‌باره آن‌ها را به خاک و خون می‌کشد!
دوم: مشرکان پس از چندین دوره رویارویی با پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله سرانجام پس از فتح مکه، تسلیم شده و ظاهراً به دشمنی دیرینه خود پایان دادند؛ اما یهودیان که عناد و کینه‌توزی آن‌ها عمیق بود، هیچ‌گاه حاضر به مصالحه نشده و تا آخرین روزهای حیات حضرت، یکی پس از دیگری به جنگ با مسلمانان پرداخته و حتی به قیمت مهاجرت و رفتن به سرزمین‌های دیگر، حاضر نشدند منازعه خود با پیامبر را خاتمه ببخشند!
سوم: یهودیان در طراحی عملیات خود چه قبل از اجرایی شدن و چه پس از شکست خود، با زیرکی بسیاری رفتار می‌کردند در حالی که مشرکان پیش از حمله بسیار عجول بوده و پس از شکست نیز به سرعت و بدون هرگونه عملیات روانی، به مکه مراجعت می‌کردند![۲]
به تعبیری دیگر، مشرکان بیشتر به جنگ سخت فکر می‌کردند و پس از هر شکستی آن را می‌پذیرفتند؛ اما یهودیان، پس از وارد کردن ضربات خود به اسلام نوظهور، آنگاه که به جرم خیانت وادار به تحمل مجازات می‌شدند، آن‌چنان وانمود می‌کردند که گویی آنهایند که مظلومانه مورد هجوم قرار گرفته‌اند؛ دروغی تبلیغاتی و رسانه‌ای که امروز تکرار آن را در جنگ غزه می‌بینیم.
در پایان باید گفت، شاید با توجه به همین نکات است که خداوند در آیه ۸۲ مائده، مشرکان را پس از یهودیان ذکر کرده و آن‌ها را در دشمنی با پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله در رتبه پس از یهود می‌نشاند؛ لذا شکی نیست که یهودیت در طول تاریخ، رفتاری بدتر از مشرکان با اسلام داشته و هیچ‌چیزی همانند آنچه جریان تکفیری وابسته به وهابیت ادعا می‌کند، نمی‌تواند واقعیت‌های تاریخی را تغییر دهد.
پی‌نوشت:
[۱]. پارسینه، parsine.com/0021XQ.
[2]. فصلنامه دین و سیاست، شماره ۱۹ و ۲۰، مقاله ردپای یهود در صدر اسلام.