شاه کلید برطرف کردن اختلال رفتار لجبازی در کودکان، ارتباط خوب و صمیمی والدین باکمی چاشنی محبت، به کودکان می‌باشد.
از مهمترین اصولی که در شکل‌گیری شخصیت کودکان نقش اساسی دارد،محبت و توجه والدین است.ازهمان دورانی که کودک محبت را درک میکند نباید مورد کم توجهی یا بی‌توجهی والدین قرار گیرد،چرا که احساسات خفته درون کودک با محبت پدر و مادر بیدار میشود،پرورش می‌یابد، وکودک نیز متقابلاً این احساسات را از سوی والدین می‌گیرد و در بازخوردی بروز میدهد.بسیاری از کودکان قادر به ابراز احساسات خود نیستند و با لجبازی و یا گریه کردن احساسات خود رانشان می‌دهند،چرا که ابراز احساسات را نیاموخته واز والدین خود محبت ندیده‌اند بلکه بالعکس بی‌توجهی دیده اند.لذا بسیاری از کودکان لجباز،قادر به کنترل احساسات خود نیستند یا دائماً در حال گریه کردن و یا آزار واذیت همسالان وهمنوعان خود می باشند،اگر بخواهیم ریشه این نوع از رفتارهای کودک را مورد بررسی قرار دهیم باید به نحوه ارتباط والدین با انان اشاره کنیم.
به طور قطع باید بیان کنیم که والدین رفتار مناسبی با این کودکان نداشته‌اند،که ممکن است این رفتارها به دلایل مختلفی صورت پذیرفته باشد،به طور مثال:
1.یا والدین هردوشاغل می‌باشند و فرصتی برای کودک خود ندارند.
2.ویا کودکان را به مهد کودک میفرستند و هیچ محبتی به انان ندارند.
3.و یا توجه و محبت خود را معطوف به کودک نداشته‌اند وخلا محبتی در کودک ایجاد شده وبا خلا محبت رشد پیدا کرده تا سبب بروز اینگونه اختلالات رفتاری در کودک شده است،چرا که هیچ کودکی لجباز به دنیا نمی‌آید،هیچ کودکی خشن به دنیا نمی‌آید، هیچ کودکی ترسو به دنیا نمی‌آید، این ما هستیم،رفتار ما است که سبب میشود به دلایل مختلف کودکان لجباز،خشن،یا ترسو،رشد یابند.
راه حل اینگونه رفتارها در کودکان لجباز،محبت بیش از حد و بی قید و شرط نیست، چرا که اگر محبت بیش ازاندازه باشد کودک لوس میشود درمان نخواهد شد،یکی از راه حل‌های درمان این اختلال رفتاری در کودکان عدم کنترل بیش از حد توسط والدین می‌باشد.برخی از والدین بیش از حد فرزندانشان را،رفتار و حرکات کودکانشان را،زیر نظر دارند و با امر و نهی های بی‌مورد، سبب تشدید لجبازی در کودکان می‌شوند.والدین باید با راهکارهای برخورد با کودکان لجباز آگاه باشند،چرا که اگر غیر از این باشد پدر و مادر هر روز با چالش‌های جدیدی مواجه خواهند شد وعلاوه بر اینکه کودک را آزار می‌دهند خود نیز دچار مشکلات عصبی خواهند شد،
سعی کنیم در فرزندان لجباز،نقاط مثبت انان کشف شود و تقویت گردد و مورد توجه قرار گیرد،بیشتر از آنی که بخواهیم روی رفتارهای بد آنان تمرکز کنیم،باید نقاط مثبت رفتاری آنان کشف شود و تقویت گردد،همینطورایجاد انگیزه در کودکان لجباز را دست کم نگیریم،با جملات مثبت و تشویق به کارهای خوب می‌توانیم،موازنه رفتاری در کودک را ازلجبازی به عدم لجبازی تغییر داده و به نوعی تعادل رفتاری،در کودکان ایجاد کنیم.
معمولا کودکان لجباز با والدین خود ارتباط خوبی ندارند متقابلا والدین هم این گونه هستند با کودک لجباز رابطه خوبی برقرار نکرده و ندارند، این اختلال رفتاری در همه ابعاد وجودی کودک تاثیر گذاشته و رفته رفته بدتر خواهد شد و رو به بهبودی نخواهد رفت،تا اینکه والدین رفتار خود را،ارتباط خود را، با کودک تقویت کنند.چرا که شاه کلید برطرف کردن این اختلال رفتاری در کودک، ارتباط خوب و صمیمی والدین می‌باشد.فرزند اگر ببیند که نادیده گرفته میشود،یا به نظرات او اهمیت داده نمی‌شود،یا در امور با او مشورت نمی‌شود و نظر او را نمی‌پرسند و شخصیتی برای او قائل نیستند و یا در جمع همسالان بارها توسط والدین خرد میشود،یا والدین تمام توجه خود را به فرزند دیگر معطوف می‌دارند، این کودک چگونه می‌تواند به این والدین اعتماد کند و یک رابطه صمیمی با آنان برقرار کند؟
راهکارها:
1.باید بدانیم که ارتباط یک فرایند دو طرفه است همانگونه که والدین با فرزندان رفتار می کنند فرزندان آیینه رفتارشان خواهند بود وهمان رفتار را خواهند داشت که با انان شده، اگر والدین قدم اول را در ارتباط با فرزندان صحیح بردارند پاسخ خوب و مناسبی از جانب فرزند دریافت خواهند کرد،اما اگر والدین رفتار مناسبی با کودکان نداشته باشند به طور طبیعی فرزندان همان رفتار والدین را انعکاس خواهند داد، چرا که هیچگاه و در هیچ صورتی نمی‌توانیم با دعوا و بحث و جدل،کودک را تربیت کنیم پس بهترین روش و شیوه،برای تربیت کودکان لجباز و اصلاح این اختلال رفتاری، محبت به آنان است.
2.در مقابل لجبازی کودکان موضع خود را به طور صریح و واضح بیان کنید و قانون خاصی برای خود بگذارید،هرگز در مقابل لجبازی آنان تسلیم خواسته‌هایشان نشوید،چرا که این تسلیم شدن در ذهن کودک ،این معنا را متبادر میکند که کلید تمام خواسته‌های من لجبازیست،اگر اینگونه شد برای به دست آوردن تمام خواسته‌های ریز و درشت خوداصرار برلجبازی دارد و ما هم چاره‌ای جز تسلیم شدن در برابر خواسته های او نداریم.
3.برای اصلاح اختلال رفتار لجبازی،هرگز به زور و اجبار متوسل نشوید،چرا که علاوه بر اینکه این راهکار جواب نمی‌دهد بلکه لجبازی را در کودکان تقویت خواهد کرد،گاهی والدین گمان می‌کنند که چون پدر و مادر هستند و قدرت حکومت بر کودکان دارند باید به آنان زور بگویند و آن جنبه برتری خود را به کودک نشان دهند، حال آنکه هرگز این چنین نیست این راه،شعله‌های لجبازی را در کودک برافروخته خواهد کرد،اگر تا به حال کودک اراده لجبازی کردن نداشت از این به بعد، به طور ارادی این کار را انجام خواهد داد، پس هرگز برای اصلاح به اجبار و زور متوسل نشوید.
هر نوع ابراز عاطفه باید به اندازه باشد،اگر ابراز محبت از حد بگذرد به همان اندازه خطرناک خواهد بود که بی محبتی به کودک خطر افرین است.چرا که اگر از همان ابتدا فرزند(که غالبا در خانواده های تک فرزندی رخ میدهد) با حمایتهای بی قیدو شرط والدین رشت یابد یا به تعبیر دیگر؛ سردو گرم روزگار را نچشد با اولین مشکل کوچک از پای در خواهد امد وصدمات روحی وعاطفی جبران ناپذیری را متحمل میشود،حتی در برخی از موارد محبت بیش از حد به مراتب اثرات مخربش بیشتر از بی مهری والدین خواهد بود.
لذا والدین باید این نکته مهم را به کودک در خلال رفتارهای خود بفهمانند که رفته رفته با رشت او،اینگونه حمایتهای بی قیدو شرط از سوی ما، تا اخر زندگی همراه تو نخواهد بود بلکه با مستقل شدن،حمایتهای ما کمرنگ خواهد شد ولی قطع نمی گردد لذا خود باید به فکر راه حلی برای حل مشکلات خود باشی واستقلال در رفتار و گفتار پیدا کنید.لذا نقش والدین در ایجاد واستحکام رابطه خوب با فرزند انجا بروز میکند که اگر رفتاری را از فرزند خود دیدنند که حاکی از اعتماد بنفس او بود ان ارج نهند و تقویت نمایند.