ایرانی مسلمان نه‌تنها در کنار ظالمان قرار نمی‌گیرد و ظلم نمی‌کند؛ بلکه اجازه نمی‌دهد که کسی او را مورد ظلم و تحقیر قرار دهد. عملیات وعده صادق ندای عزت ایران اسلامی را به گوش همگان رساند و چشم امید مستضعفان جهان را پرفروغ کرد.
مبارزه با ظلم و ظلم‌ستیزی از مطالب قطعی و واجبات قرآنی و دینی است. میل قلبی به ظالمان چنان گناه بزرگی است که در قرآن کریم از کوچک‌ترین تکیه و تمایل به آنان به صراحت نهی شده و جزای آن آتش جهنم دانسته شده است. خداوند متعال می‌فرماید: «وَلَا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ وَ مَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِيَاءَ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ»؛[1] «و بر ظالمان تکیه ننمایید که موجب می‌شود آتش [جهنم] شما را فراگیرد؛ و در آن حال، هیچ ولی و سرپرستی جز خدا نخواهید داشت؛ و یاری نمی‌شوید». خداوند متعال تکیه کنندگان به ظالم و همدستان او را یاری نمی‌کند و چنین شخص و جامعه‌ای را در آتش و حیرت رها می‌کند. جامعه بزرگ و پُرافتخار ایران اسلامی از این نظر کارنامه درخشانی دارد و در کنار ظالمان و مستکبران جهان در یک صف نمی‌ایستد. آیینه روشن و سند محکم این ادعا چگونگی تقابل ایران با رژیم صهیونیستی است. ما هیچ‌گاه با این موجودات خبیث و دشمنان انسانیت و اخلاق تعامل و همراهی نکرده‌ایم.
ظلم‌پذیری و گناه نابخشودنی تحقیر یک ملت
عدم همراهی با ظالمان و کمک نکردن به ایشان کافی نیست. در برابر زورگو کوتاه آمدن و پذیرش جنایت و تحقیر از طرف او نیز گناهی بزرگ است. بسیاری از کوفیان طرفدار معاویه و حزب شیطانی او نبودند و در جنایات او همراهی نداشتند؛ اما با کاهلی و روحیه حقیر خویش موجبات افزایش ظلم او و شکست را فراهم آوردند. امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام در توصیف روحیه غالب بر اهالی کوفه می‌فرماید: «مَا عَزَّتْ دَعْوَةُ مَنْ دَعَاكُمْ وَ لَا اسْتَرَاحَ قَلْبُ مَنْ قَاسَاكُمْ أَعَالِيلُ بِأَضَالِيلَ وَ سَأَلْتُمُونِی التَّطْوِيلَ دِفَاعَ ذِی الدَّيْنِ الْمَطُولِ. لَا يَمْنَعُ الضَّيْمَ الذَّلِيلُ وَ لَا يُدْرَکُ الْحَقُّ إِلَّا بِالْجِدِّ»؛[2] «آن‌کس كه از شما يارى خواهد، ذليل و خوار است و قلب رها كننده شما آسايش ندارد. بهانه‌های نابخردانه می‌آورید، چون بدهكاران خواهان مهلت، از من مهلت می‌طلبید و براى مبارزه سستى می‌کنید. بدانيد كه افراد ذلیل هرگز نمی‌توانند حقارت را از خود دور كنند و حق جز با جدیت به دست نمی‌آید، شما كه از خانه خود دفاع نمی‌کنید چگونه از خانه ديگران دفاع می‌نمایید و با كدام امام پس از من به مبارزه خواهيد رفت». روحیه پذیرش ستم و ظلم، هم راه عزت را می‌بندد و هم چشم امید دیگر مظلومان را کم‌فروغ می‌کند.
عملیات «وعده صادق»؛ جنون عاشقان عزتمند
رژیم خون‌خوار و جنایت‌پیشه در اوج درگیری‌ها و گرفتاری‌های خود در برابر محور مقاومت برای اینکه برای خود دستاوردی بتراشد، به سفارت کشور عزیزمان حمله کرد. ما ایرانیان در حمایت از مظلومان در لبنان، فلسطین و نقاط دیگر جهان کارهای فروانی انجام داده بودیم و ازاین‌جهت سرافرازیم؛ اما قناعت به این مقدار از مبارزه با ظلم و قبول تجاوز علنی صهیونیست‌ها به خاک وطن ممکن بود موجب تحقیر یک ملت باعظمت و عزتمند شود. از طرفی عدم پاسخ به این جنایت و تجاوز، ممکن بود در قلب دوستداران و علاقه‌مندان ایران اسلامی نیز ایجاد دلسردی و یأس نماید. شاید در معادلات پیش‌پاافتاده دنیایی و خام، حمله به نقطه دوردست که توان اتمی دارد و از حمایت خدایان زر و زور برخوردار است کاری عجیب یا جنون‌آمیز به نظر آید؛ اما شیعه ایرانی نمی‌تواند ذلت را بپذیرد و حاضر است برای عزت خویش هر هزینه‌ای را متحمل شود.
گاه با خویش می‌گویم کاش نعمت بزرگ وجود امیرالمؤمنین علیه‌السلام نصیب مردمانی چنین عزتمند می‌گردید که به فرموده امیرِ بیان انسان ذلیل نمی‌تواند تحقیر را از خود دور کند. عملیات وعده صادق هم دهان یاوه‌گویان را بست و هم از عزت مسلمانان به خوبی دفاع کرد. کاری بسیار بزرگ انجام شد و کشور ما معادله رابطه با مستکبران را بازتعریف نمود.
پی‌نوشت:
[1]. هود: 113.
[2]. سید رضی، نهج‌البلاغه (صبحی صالح)، چاپ اول، البحوث الاسلامیه، 1374ش، ص73.