خانواده شهدا، چشم و چراغ ملت اند. تصاویر و روایت‌های این عزیزان، الهام‌بخش زندگی ماست.
میان برنامه‌ای کوتاه که با سفر به اکثر استان‌های کشور عزیزمان، به دیدار پدر و مادر شهدای دفاع مقدس می‌رود، به نقل خاطراتی از آنان و سرگذشتشان از زبان خانواده‌ها و دوستانشان می‌پردازد. این میان برنامه تلویزیونی که از آبان‌ماه 1401 از شبکه دو سیما در بیش از 300 قسمت به روی آنتن رفت، توانسته تا امروز به نمایش قصه‌هایش مداومت بخشد.
پایه و اساس این میان برنامه، نمایش شیوه زندگی بر اساس سبک زندگی شهدا و تغییر نگرش مخاطبان نسبت به شهدا و خانواده‌های آنان است. جایی که حتی مؤسسه فرهنگی هنری الگوی سوم که مجری طرح اثر است، از پرداختن به سرگذشت زندگی والدین آن شهدای بزرگوار نیز فروگذاری نمی‌کند.
ابتدای هر قسمت با به تصویر کشیدن محل زندگی آن خانواده‌ها و منزلشان، مخاطب را در جریان شکل زندگی ایشان می‌گذارد. والدین برخلاف دیدگاه برخی از کوته‌فکران امروزی جامعه (که به این تصورند که بعد از شهادت، اطرافیان شهید به نان و نوایی رسیده‌اند)، در منزلی ساده و بدون هرگونه اشرافی‌گری، در تربیت اسلامی-ایرانی فرزندان می‌کوشند.
"چشم و چراغ" به گزارش مختصری از زندگی والدین و خصوصیات شهیدشان می‌پردازد، با آن لهجه‌ها و گویش‌های شیرین مردم شهرها و روستاهای مختلف، هرچند این شیرینی دوامش تا جایی است که از شهادت فرزندشان مطلع می‌شوند. آنجا، نقطه‌ای است که انسان تراژدی‌ترین (غم‌انگیز‌ترین)، غم‌ها را در چهره پدر و مادری می‌بیند که از خبر شهادت جوانشان مطلع می‌شوند.
نقل سفارش‌های شهدا قبل از اعزام به خانواده‌هایشان، مثل سفارش پایبندی به عفاف و حجاب به خواهرها، طلب حلالیت از صاحبین حق و ... از نکات تأمل‌برانگیز این برنامه به حساب می‌آید.
بااین‌وجود، قسمتی از داستان‌ها ممکن است برای بیننده خسته‌کننده به نظر برسد، بخصوص آن بخش‌هایی که مربوط به نحوه آشنایی پدر و مادر شهید و ازدواجشان است؛ اما این قضیه را نمی‌توان بهانه‌ای برای ندیدنش قرار داد!
