-
بسم الله الرحمن الرحیم
امام حسن عسکری(ع) و طلب باران جاثلیق نصرانی
ابو محمد امام حسن بن علی العسکری در 8 ربیع الثانی سال 232 در شهر مدینه چشم به جهان گشودند(۱).مادر مکرمه امام حسن عسکری علیه السلام با نام حدیث از بانوان بافضیلت عصر خود به شمار می آمدند(۲)مدت امامت ایشان، زمان کوتاه شش سال بوده است وامام علیه السلام در روز جمعه 8 ربیع الاول سال 260 (ه ق)در سامرا با دستور و دسیسه ی المعتمد عباسی لعنة الله علیه با زهر مسموم به شهادت رسیدند(۳)،علمای شیعه برای مسمومیت امام حسن عسکری علیه السلام به صورت کلی به روایتی از امام صادق علیه السلام استدلال می کنند که در آن امام علیه السلام فرمود:(( والله مامنا الا شهيد مقتول)).(۴)به خدا سوگند، هیچ یک از ما ائمه از دنیا نمی رود مگر کشته شده شهید در راه خدا.امام حسن عسکری با سه خلیفه ظالم عباسی به نامهای؛ معتز، مهتدی و معتمد هم عصر بوده اند.(۵)
ابن شهر آشوب در مناقب هشت لقب مشهور برای امام حسن عسکری ذکر نموده که دال بر جامعیت و محبوبیت امام حسن عسکری در نزد کلیه اقشار جامعه مسلمان می باشد، اسامی القاب امام حسن عسکری عبارتند از؛ ((الصَّامِتُ، الْهَادِي، الرَّفِيقُ، الزَّكِيُّ، السِّرَاجُ، الْمُضِي‌ءُ، الشَّافِي و الْمَرْضِيُّ.)).(۶)
کرامت و فضائل فراوانی برای شخصیت معصوم حضرت امام حسن عسکری در منابع حدیثی و تاریخی شیعه و سنی به صورت مبسوط در حیطه های مختلفی نظیر؛ خبر از زمان وفات افراد و امور غیبی، طی الارض و آگاهی از حالات درونی و خطورات ذهنی ذکر شده است، یکی از اتفاقات مهم در زمان حیات پر برکت امام حسن عسکری، خشکسالی و طلب باران گروه مسیحیان به رهبری جاثلیق بوده است که در این رخداد، عظمت و حقانیت اسلام مورد خدشه واقع شده و صفوف مسلمانان به نصرانیت گرایش یافتند که با درایت امام حسن عسکری این فتنه ناکام ماند، علی بن شاپور چنین نقل می کند:((وقع قحط بسر من رأى في زمان المولى الحسن بن علي عليهما‌السلام ، فأمر الخليفة الحاجب وأهل المملكة أن يخرجوا للاستسقاء ، فخرجوا ثلاثة أيام متواليات إلى المصلّى يستسقون فما سقوا.فخرج الجاثليق في اليوم الرابع إلى الصحراء ، ومعه النصارى والرهبان ، وكان فيهم راهب ، فلمّا مد يده هطلت السماء بالمطر ، وخرج في اليوم الثاني فهطلت السماء بالمطر ، فشكّ أكثر الناس وتعجبوا ، وصبوا إلى دين النصرانية لما رأوا ذلك ، فأنفذ الخليفة إلى أبي محمّد عليه‌السلام ، وكان محبوساً ، فأخرجه من حبسه ، وقال : الحق أمّة جدّك فقد هلكت. فقال له : إنّي خارج من غد ومزيل الشك فخرج الجاثليق في اليوم الثالث والرّهبان معه ومولانا وسيدنا الحسن بن علي عليهما‌السلام في نفر من أصحابه ، فلمّا بصر بالراهب وقد مدّ يده أمر بعض مماليكه أن يقبض على يده اليمنى ويأخذ ما بين أصبعيه ؛ ففعل وأخذ من بين سبابتيه عظماً أسود ، فأخذه مولانا عليه‌السلام ثمّ قال : « استسق الآن » فاستسقى وكانت السماء مغيمة فانقشعت وطلعت الشمس بيضاء.فقال الخليفة : ما هذا العظم يا أبا محمد؟فقال عليه‌السلام : « هذا عظم نبي من أنبياء الله تعالى ، وهذا رجل من نسل ذلك النبي ، فوقع في يده هذا العظم ، وما كشف عن عظم النبي إلاّ هطلت السماء بالمطر )).(۶)
منابع
۱.مفید، محمد بن نعمان، الارشاد،موسسة ال البیت، ج2،ص313.
۲.کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی،ج۱، ص۵۰۳.
۳.طبرسی، فضل بن حسن،اعلام الوری باعلام الهدی، آل البیت،ج2، ص 131.
۴.طبرسی، فضل بن حسن، تاج الموالید،ص۵۹.
۵.ابن شهر آشوب،رشید الدین بن محمد، مناقب آل ابی طالب،علامه، ج۴، ص۴۲۱.
۶.همان.
۷.ابن حمزه طوسی، محمد، الثاقب فی المناقب، انصاریان، ص۵۷۵؛ راوندی، سعید بن هبه الله، الخرائج و الجرائح، ج۱، ص۴۴۱؛ ابن شهر آشوب، محمد، مناقب آل ابیطالب، علامه، ج۴، ص۴۲۵؛ اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمه، ج۲، ص۴۲۹.