این طور نیست که شما می گویید,من خودم باافرادی که بی اعتقاد به معاد بوده اندصحبت کرده ام,این افراد زندگی دنیا را پوچ می شمارند و دچار یک حالت پوچی مطلق هستند و در بدترین وضعیت زندگی می کنند,اگر چه از لحاظ ظاهر ثروتمند هستند
آثار اعتقاد به معاد:
1-اعتقاد به آخرت به زندگی مفهوم می بخشد
به راستی اگر قیامت نباشد زندگی این جهان پوچ و بی معنا می شود
اینقدر عبادت انجام دادیم آخرش چی؟شخصی هر قدر دوست داشت ظلم و گناه کرد آخرش چی؟یعنی اگر با مرگ همه چیز تمام شود زندگی در این جهان پوچ و بی معنا می شود
قرآن می فرماید:
أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاکُمْ عَبَثًا وَأَنَّکُمْ إِلَیْنَا لَا تُرْجَعُونَ(مومنون آیه 115) آیا گمان کردید که شما را بیهوده آفریدیم و شما به سوی ما باز نمی گردید؟
اگر راستى قیامت نباشد زندگى دنيا عبث و بيهوده می شود،زيرا زندگى اين دنیا با همه مشکلات و مصایبی که دارد, اگر صرفا براى همين چند روز باشد بسيار پوچ و بى معنى مى باشد
کسی که اعتقاد به معاد دارد، دنیا را مزرعه ای برای آخرت می داند,به همین علت با مشکلات مبارزه می کند و می داند که مبارزه با مشکلات و صبر بر آن نتیجه ای شیرین در جهانی دیگر دارد,با این وجود دلگرم است و جهان دنیا را پوچ و بیهوده نمی داند
2-اعتقاد به آخرت نقش مهمی در کنترل غرائز دارد
در این جا به چند حدیث در این باره اشاره می کنم
رسول گرامی اسلام فرمود: از بین برنده لذتها را یاد کنید، سؤال شد: آن چیست؟ فرمود: مرگ... و مرگ اولین منزل از منازل سرای آخرت، و آخرین مرحله از مراحل ( زندگی) دنیاست(بحارالانوار، ج 6، ص 133)
امام علی(ع) یاد مرگ را اصلاحگر نفوس و تربیت کننده روح بشر می خواند:الا فاذکروا هادم اللَّذات و منغِّص الشهوات و قاطع الاُمنیات عند المساوَرةِ لِلاْعمالِ القبیحة(نهج البلاغه، خطبه 99.) به هنگام تصمیم بر کارهای زشت، مرگ را که نابود کننده لذت ها و مکدّرکننده شهوت و قطع کننده آرزوهاست به یاد آورید.
یاد مرگ انسان را از نیرنگ دنیا نجات می دهد و دنیا را در نظرش خوار می کند و به اندازه کفایت از دنیا قانع و راضی است و تمایل او نسبت به دنیا کم خواهد شد.(غررالحکم ج2 ص 660 ح 845)