رهروان ولایت ـ شب هنگام که ستاره‌گان زیبایی دوچندانی را به آسمان هدیه می‌دهند، نوری همچون خورشید از گوشه خانه علی به آسمان می‌تابید و همه ستارگان را در آغوش می‌گرفت، بله نور عبادت زهرا، یگانه دختر رسول خدا ملائکه را نیز به نظاره کشانده بود، از سر شب تا به صبح مشغول عبادت و مناجات با خدا بود، وقتی دستانش به سوی آسمان بلند می‌شد تا حاجتی از درگاه حضرت باری‌تعالی بخواهد، همسایگان را مقدم می‌داشت و در پاسخ سوال فرزنش امام حسن «علیه‌السلام» که به مادر عرضه می‌دارد: «چرا به ما دعا نکردید؟» می‌فرماید: «اول همسایه بعد اهل خانه». [1]
عشق و ايمان پاره تن رسول خدا به خدايش چنان عميق و ريشهدار بود كه پس از كار و تلاش روزانه، تمام شب را بيدار مىماند و به راز و نياز با محبوب سپرى مى‌نمود، حضرت آنقدر در محراب عبادت بر روی پاى مى‌ايستاد كه پاهايش تاول مىزد. حسن بصری در این خصوص می‌گوید: در تمام دنيا، عابدتر از فاطمه «عليهاالسلام» يافت نمى‌شود؛ او به حدى براى عبادت برپا مى‌ايستاد كه پاهايش ورم مى‌كرد. [2]
در حالی که تازه عروسان شب‌ها و روزهاى اوّل زندگى، بلكه تا هفتهها و ماه‌ها، سبكبال و بىخيال پا در خانه همسر مىگذارند و ايّام متمادى را به شادمانى و خوشى سپرى مىسازند، فاطمه زهرا «سلام‌الله‌علیها» آنقدر به عبادت و بندگی عشق می‌ورزید که شادی و خوشی برایش معنای دیگری داشت، حضرت به جای شادی نگران و گریان بود، حضرت علی «علیه‌السلام» علت را جویا می‌شود و زهرا در پاسخ می‌فرماید:
«انتقال از خانه ى پدرم به منزل خودم، مرا به ياد انتقالم به قبر انداخت. تو را به خدا قسم بيا در اين ساعات آغازين زندگى به نماز برخيزيم و امشب را به عبادت خدا بپردازيم.» [3]
میوه دل رسول خدا، اسوه‌ى كامل و الگوی بانوان جهان، در شيرين‌ترين و پرهیچان‌ترین لحظه‌هاى زندگى نيز از عبادت و بندگی خويش غافل نمى‌شود، حضرت در اولین لحظات زندگی مشترک از همسرش مى‌خواهد كه آن شب را براى تقرب به خداوند استفاده كنند، همین اعمال عاشقانه و زیبا چنان برای شوهرش تماشایی و امید بخش است که وقتى پيامبر اكرم «صلى‌الله‌عليه‌وآله» فرداى آن شب از على مى‌پرسد: «همسرت را چگونه يافتى؟!» بى درنگ مى‌گويد: «بهترين يار و ياور براى اطاعت و عبوديت خداوند».[4]
زهرا تربیت یافته رسول مهربان خدا بود، و از اعماق وجودش به عبادت و بندگی خدا عشق می‌ورزید و آن را بهترین لذت دنیا می‌دانست، به طوری که روزی رسول خدا از دخترش پرسيد: «فاطمه چه درخواستي و حاجتي داري؟ هم اكنون فرشته وحي در كنار من است و از طرف خدا پيام آورده است تا هرچه بخواهي تحقق پذيرد». فاطمه «عليهاالسلام» پاسخ دادند:
«لذّتى كه از بودن در محضر حضرت حق نصيب من مىگردد چنان مرا در خود غرقه مىنمايد كه از هر خواهش و حاجتى غافل و بىنياز مىگردم، و شوق وصال او همه نيازها را و كاستىها را از يادم مىبرد و مرا جز به تماشاى وجه مقام ربوبى به چيزى ديگر فرصت نمىدهد»[5]
عبادت زهرای مریضه آنقدر با حضور قلب بود که حتی خداوند سبحان فرشتگان را به تماشای آن دعوت می‌کرد، و رسول خدا این تماشای ملکوتی حضرت احدیت به همراه فرشتگانش را خبر داده است و می‌فرماید:
«خداوند پر عزت و جلالت، خطاب به فرشتگانش مى‌فرمايد: ملائكه من! بر بنده‌ام فاطمه، سرور كنيزانم، نظر كنيد؛ بر درگاه من ايستاده در حالى كه بندبند وجودش از خوف من مرتعش و لرزان است و با تمام قلبش به عبادت من روى نهاده است. شما را گواه مى‌گيرم كه شيعيانش را از آتش، نجات و ايمنى بخشيدم...»[6]
همه این روایات قطره‌ای از دریای بیکران عبادت فاطمه زهرا «سلام‌الله‌علیها» است...
........................................
پی نوشت‌ها:
[1]. «َرَأَيْتُ أُمِّي فَاطِمَةَ ع قَامَتْ فِي مِحْرَابِهَا لَيْلَةَ جُمُعَتِهَا فَلَمْ تَزَلْ رَاكِعَةً سَاجِدَةً حَتَّى اتَّضَحَ عَمُودُ الصُّبْحِ وَ سَمِعْتُهَا تَدْعُو لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ تُسَمِّيهِمْ وَ تُكْثِرُ الدُّعَاءَ لَهُمْ وَ لَا تَدْعُو لِنَفْسِهَا بِشَيْءٍ فَقُلْتُ لَهَا يَا أُمَّاهْ لِمَ لَا تَدْعِينَ لِنَفْسِكِ كَمَا تَدْعِينَ لِغَيْرِكِ فَقَالَتْ يَا بُنَيَّ الْجَارَ ثُمَّ الدَّا»[ بحار الأنوار ج43، ص 82]
[2 ]. «الْحَسَنُ الْبَصْرِيُّ مَا كَانَ فِي هَذِهِ الْأُمَّةِ أَعْبَدَ مِنْ فَاطِمَةَ كَانَتْ تَقُومُ حَتَّى تَوَرَّمَ قَدَمَاهَ» [بحار الأنوار، ج43، ص85]
[3]. «تَفكَّرتُ فِي حالي عِندَ ذَهاب عُمري وَ نُزُولي فِي قَبري فَشَبَّهتُ دُخُولِي فِي فِراشي بِمَنزِلي كَدُخُولِي إلي لَحدِي وَ قَبرِي فَاُنشِدُكَ الله إنْ قُمتَ إلَي الصَّلَوةِ فَتَعبُدَ اللهَ تَعالَي هذِهِ اللَّيلَةَ» [احقاق الحق: ج 4، ص 481]
[4]. «َفَسَأَلَ عَلِيّاً كَيْفَ وَجَدْتَ أَهْلَكَ قَالَ نِعْمَ الْعَوْنُ عَلَى طَاعَةِ اللَّهِ وَ سَأَلَ فَاطِمَةَ فَقَالَتْ خَيْرُ بَعْلٍ...» [بحار الأنوار ج 43، ص 118]
[5]. «شَغَلِني عَنْ مَسْئَلَتِهِ لَذَّةُ خِدْمَتِهِ، لاحاجَةَ لِي غَيْرُ النَّظَرِ اِلي وَجْهِهِ الْكَرِيْمِ.» [ زندگانى حضرت زهرا عليها السلام (روحانى)، ص 924]
[6]. «ُ مَتَى قَامَتْ فِي مِحْرَابِهَا بَيْنَ يَدَيْ رَبِّهَا جَلَّ جَلَالُهُ ظَهَرَ نُورُهَا لِمَلَائِكَةِ السَّمَاءِ كَمَا يَظْهَرُ نُورُ الْكَوَاكِبِ لِأَهْلِ الْأَرْضِ وَ يَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِمَلَائِكَتِهِ يَا مَلَائِكَتِي انْظُرُوا إِلَى أَمَتِي فَاطِمَةَ سَيِّدَةِ إِمَائِي قَائِمَةً بَيْنَ يَدَيَّ تَرْتَعِدُ فَرَائِصُهَا مِنْ خِيفَتِي وَ قَدْ أَقْبَلَتْ بِقَلْبِهَا عَلَى عِبَادَتِي أُشْهِدُكُمْ أَنِّي قَدْ آمَنْتُ شِيعَتَهَا مِنَ النَّارِ و...» [ أمالي الصدوق، ص 114]