چکیده: نقش علما در صیانت از آموزه‌های اسلام در عصر غیبت، بر کسی پوشیده نبوده و همواره مورد تأیید بزرگان دینی قرار داشته است. دشمنان دین اسلام نیز ضمن آگاهی از نقش روحانیت، با طراحی استراتژی جدیدی تحت عنوان «روحانیت‌هراسی» در صدد جدا کردن مردم از علمای دینی می‌باشند.
علمای اسلام به عنوان جانشینان پیامبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) و امامان معصوم(علیهم‌السلام) در عصر غیبت با تحمّل رنج‌ها و سختى‌ها توانسته‌اند پاسداران امین و مخلصى براى اسلام عزیز و پیش‌گامان جهاد و مبارزه با تجاوزگران به حریم اسلام و مرزهاى مسلمانان در عرصه‌های گوناگون باشند.
قرآن‌کریم در تبیین جایگاه علما می‌فرماید: «وَ جَعَلْنا بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ الْقُرَى الَّتى بارَكْنا فیها قُرًى ظاهِرَةً وَ قَدَّرْنا فیهَا السَّيْرَ سیرُوا فیها لَیالِىَ وَ ايّاماً آمِنِینَ [سبأ/18] و میان ایشان(مردم) و آبادى‌هاى بركت یافته، آبادى‌هاى آشكارا قرار دادیم و سیر در آن‌ها را حتم و معيّن كردیم (و به آن‌ها گفتیم: شب‌هاو روزها در این آبادى‌ها با ایمنى (كامل) سفر كنید».
امام‌باقر (علیه‌السلام) «قراى ظاهره» را دانشمندان و عالمان دینى دانسته‌اند كه میان مردم و «قراى مباركه» یعنى معصومین(علیهم‌السلام) قرار دارند و مردمان را با ارشادها و راهنمایى‌هاى خویش به «قراى مباركه» مى‌رسانند و مردم از حركت در این مسیر در هر شرایطى احساس امنيت مى‌كنند.[1]
دشمنان اسلام ضمن درک جایگاه علمای دینی در هدایت جوامع اسلامی، استراتژی جدیدی تحت عنوان «روحانیت‌هراسی» را طراحی و اجرا نموده‌اند. مقام معظم رهبری(حفظه‌الله) در مورد نقش حیاتی روحانیّت در صیانت از اسلام می‌فرماید: «مساله روحانیّت، امروز یک مساله اساسی است. اولاً برای خود روحانیون مطرح است که بدانند واقعاً تکلیف آنان چیست و چه کارهایی بیشتر بر عهده آنان است و جامعه چه انتظاراتی از روحانیت دارد. ثانیاً، این مساله برای مردم نیز مطرح است، چون اقبال مردم به روحانیّت با گذشته خیلی متفاوت است و مردم حقیقتاً در مسائل دینی، دنیوی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی، روحانیّت را محل رجوع می‌دانند. ثالثاً برای دنیا مطرح است که در یک حکومت اسلامی، در یک جامعه دینی، روحانیّت چه نقشی بر عهده دارد و این انتظارات را چگونه برآورده خواهد کرد».[2]
هم‌چنین بر اساس اعتقادات شیعه، اصل ولایت فقیه، ریشه در سیره ائمه اطهار(علیهم‌السلام) داشته و ایشان فقها را به عنوان نواب عام خود در عصر غیبت معرفی نموده‌اند. شیخ مفید(رحمه‌الله) برپایی حکومت اسلامی را حق فقهای جامع‌الشرایط دانسته و می‌گوید: «باید فقهای عادل، خردمند، صاحب‌نظر و با فضیلت، ولایت آن‌چه را که بر عهده امام معصوم(علیه‌السلام) است، در زمان غیبت بر عهده بگیرند».[3]
از سوی دیگر علمای پرورش‌یافته در دامن مکتب اهل‌بیت(علیهم‌السلام) در صیانت از آموزه‌های اسلام و مبارزه با دشمنان دین، از هیچ فداکاری دریغ ننموده‌اند. هر زمان وابستگی و تسلط بیگانگان بر مسلمانان بروز پیدا کرده، روحانیون شیعه به مخالفت برخاسته‌اند. به عنوان نمونه می‌توان به واقعه «تحریم تنباکو» توسط آیت‌اللّه میرزای شیرازی(رحمه‌الله) در سال 1268(ه.ش) اشاره نمود. ایشان فتوای خود را این‌چنین اعلام کرد: «امروز استعمال توتون و تنباکو به هر صورت حرام و در حکم جنگ و مبارزه با امام‌زمان(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) است».[4]
مسلمانان نیز همواره تبعیت خود از علمای وارسته را اعلام نموده و به حمایت از دین خدا پرداخته‌اند. دشمنان که از تحریف و تخریب اسلام به رهبری علمای شیعه عاجز مانده‌اند، چاره را در جدا کردن مردم از رهبران عالم‌شان یافته و به دنبال ایجاد هراس از علما در میان مردم می‌باشند.
امام‌خمینی(رحمه‌الله) در بیان علت ترس دشمنان از روحانیت می‌فرماید: «از منبری می‌ترسند، زیرا مروج اسلام است. از روحانی و اهل محراب می‌ترسند، برای این که مروّج اسلام است، چون از اسلام می‌ترسند».[5]
اکنون و در عصری که ما وارث ایثارگری‌های نیاکان‌مان در حفظ ارزش‌های اسلامی هستیم، باید ضمن شناخت دسیسه‌های دشمن، از خط روحانیت اصیل پیروی نماییم.
--------------------------------------------------------
پی‌نوشت:
[1]. الاحتجاج/ 327.
[2]. برگزیده‌ای از سخنرانی مقام معظم رهبری در جمع ائمه جمعه سراسر کشور، 16 مهرماه 1375.
[3]. المقنعه، شیخ‌مفید، ج 10، ص 675.
[4]. آشنایی با نظام سیاسی اسلام، مهدی نظرپور و جعفر وفا، ص 62.
[5]. صحیفه نور، ج 8، ص 43 - 44.