براى آن كه بدانيم آيه يا سوره اى درباره كسى نازل شده، لازم نيست كه نام آن شخص هم در آن آيه يا سوره آمده باشد; مثلا سوره «هل اتى» درباره حضرت على و حضرت فاطمه و فرزندان آنان نازل شده است، ولى نامى از آنها به ميان نيامده است.
با آن كه نام حضرت فاطمه(عليها السلام) در سوره كوثر نيامده، پس چرا مى گويند اين سوره درباره آن حضرت است؟
براى آن كه بدانيم آيه يا سوره اى درباره كسى نازل شده، لازم نيست كه نام آن شخص هم در آن آيه يا سوره آمده باشد; مثلا سوره «هل اتى» درباره حضرت على و حضرت فاطمه و فرزندان آنان نازل شده است، ولى نامى از آنها به ميان نيامده است. در آن سوره، قرآن كريم از كار خداپسندانه آنان كه افطار خود را به فقير و يتيم و اسير دادند ياد مى كند، ولى اسم نمى برد. مفسّران قرآن در كتاب هاى خود توضيح مى دهند كه هر آيه و سوره اى درباره چه كسانى نازل شده است.
سوره كوثر نيز همين طور است. خدا در اين سوره مى فرمايد: «اى پيامبر مابه تو كوثر (خير زياد) را عطا كرديم.» بسيارى از مفسّران شيعه و سنّى معتقدند كه منظور از كوثر، حضرت فاطمه است كه نسل پيامبر(صلى الله عليه وآله) به وسيله او ادامه پيدا كرد. سيّدهايى كه در دنيا وجود دارند، همه از نسل حضرت فاطمه اند. خدا به حضرت محمّد(صلى الله عليه وآله) پسر نداد، ولى به او دخترى داد كه از نسل او هزاران عالم و دانشمند و مجاهد به وجود آمده اند. امام خمينى، علّامه طباطبائى، آية الله خامنه اى و بسيارى ديگر از خوبان كه شما مى شناسيد از نسل حضرت زهرا(عليها السلام) هستند. پس سوره كوثر بدون آن كه نام حضرت فاطمه را بياورد به آن حضرت مربوط است.
منبع: کتاب پاسخ های روان به پرسش های قرآنی کودکان/غلامرضا حیدری ابهری