چرا شیعه برخی از بندگان خداوند را در حد خدا بالا می برند و به جای اینکه از خداوند درخواست داشته باشند از بندگان درخواست حاجت می کنند؟
در خواست از افراد به دوصورت متصور است یکی اینکه بطور مستقیم و دیگر اینکه به طور غیر مستقیم .
اگر درخواست ودعا به طور مستقیم باشد این شرک محسوب شده و مثل اینکه برای بندگان خدا قدرت مستقل از پرودگار در نظر بگیریم .
ولی گونه ای دیگر که متصور ست این است که برای شخص قدرت مستقل در نظر گرفته نشده بلکه برای او قدرتی در طول قدرت خداوند در نظر بگیریم .به عنوان مثال شما به شخصی که نزد خداوند آبرومند است متوسل می شوید که او در نزد خداوند برای شما از خداوند درخواست کند تا خداوند به احترام او درخواست شما را اجابت کند .
مثال ساده آن در جامعه هم بین مردم رواج دارد به اینصورت که مثلا شخصی وقتی کارش در اداراه ایی به مشکل برخورد کرده به یکی از دوستان خود که در ان اداره کار می کند می گوید که سفارش ما رانزد مدیر بکن که کار من هم انجام شود در این جا برای شخص قدرت مستقلی در نظر گرفته نشده بلکه او را به عنوان شافع ایی نزد مدیر در نظر گرفته .
مثل ما به ائمه علیهم السلام نیز همچنین ست .
چنانچه ما این روش را در سیره ی ائمه علیهم السلام نیز می بینیم
به عنوان مثال دعایی که منسوب به امام باقر علیه السلام است داریم که ایشان در دعا ، خدا را به حضرت رسول قسم می دهد .
( أَسْأَلُکَ بِحَقِّ حَبِیبِکَ مُحَمَّدٍ إِلَّا بَدَّلْتَ سَیِّئَاتِی حَسَنَات..)
(خدایا) به حق دوستت حضرت محمد (ص)از تو می خواهم که گناهان مرا به اعمال نیک تبدیل کنی ...) (کافی ج 3 باب)
چنانچه در قرآن نیز به این معنا اشاره شده که به بندگان امر می کند که برای تقرب به او از وسیله استفاده کنید
( یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ وَجَاهِدُوا فِی سَبِیلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ )
( اى اهل ایمان ! از خدا پروا كنید و دستآویزى [از ایمان ، عمل صالح و آبروى مقرّبان درگاهش] براى تقرّب به سوى او بجویید ؛ و در راه او جهاد كنید تا بر موانع راه سعادت پیروز شوید . ) (مائده 35)
و یا در سوره یوسف آیه ی 97 نیز به این معنا به صراحت اشاره شده .