چکیده: سرّ پیروزی امام امّت(علیه‌السلام) این بود که هم آن حضرت وارث تامّ حضرت علی(علیه‌السلام) بود و هم مردم گران‌قدر ایران اسلامی وارثان اصحاب حسین بن علی(علیه‌السلام) بودند
بدون تردید انقلاب شکوه‌مند ایران اسلامی یکی از بزرگ‌ترین انقلاب‌هایی است که در طول تاریخ رخ داده است؛ چرا که حضرت امام خمینی(رحمه‌الله‌علیه) با تاسّی از امام سوم شیعیان حضرت حسین‌بن‌علی(علیه السلام) عاشورایی دیگر آفرید و نهضت انقلاب اسلامی را به نهضت عاشورای حسینی پیوند داد.
انقلاب شکوه‌مند ایران، بنا به گفته بزرگان دین سفره معنوی گسترده‌ای است که به برکت تلاش‌های بی‌وقفه و شبانه روزی رهبر کبیر انقلاب و مردم انقلابی، نه تنها در ایران بلکه در جهان گسترده گردید، مردم ایران اسلامی و تمامی مسلمانان عالَم در قبال این نعمت عظمای الاهی مسئول‌اند و بایستی جهت حفظ این انقلاب بزرگ تلاشی جدی و عزمی راسخ داشته باشند؛ اما دانستن این مطلب که عامل اصلی پیروزی انقلاب چه بود! برای همه ما درس بزرگی خواهد بود که یقینا در راستای حفظ انقلاب شکوه‌مند ایران سودمند خواهد بود.
عامل اصلی پیروی انقلاب اسلامی مردم بودند
اگر کسی انقلاب اسلامی ایران را با انقلاب صدر اسلام بسنجد که چرا رهبری چون امیرالمومنین(علیه السلام) پیروز نمی‌شود، ولی وارث آن حضرت امام خمینی(رحمه‌الله‌علیه) به پیروزی دست می‌یابد، سرّش را در بیانات وجود مبارک امیر المؤمنین(علیه‌السلام) خواهیم یافت که بیان می‌کند: من دارو در اختیار دارم و خود نیز طبیب هستم، ولی دستیاران و پزشکان من که رابط بین من و بیماران هستند، خود، بیمارند. دستیار، پرستار و پزشک بیمار، هرگز رابط خوبی بین طبیب متخصّص و امّت بیمار نخواهند بود.
اکنون بنگرید و ناله‌ی امیرالمومنین(علیه‌السلام) را بشنوید که فرمود: «من می‌خواهم این جامعهٴ بیمار را درمان کنم، امّا به وسیلهٴ کسانی که آن‌ها گذشته از اینکه مریض‌اند، مرض آفرین نیز هستند. آن‌ها نه تنها به درد مبتلایند، بلکه دردِ من هستند و درد آفرین».[1]
لذا امیرالمومنین(علیه‌السلام) به پیروزی نرسید. و این برای آن نیست که(معاذ الله) رهبری آن حضرت(علیه‌السلام) ناقص باشد، یا امویان از استکبار جهانی کنونی مکّارتر بودند! این چنین نیست، اگر کید استکبار جهانی کنونی، قوی‌تر از سیاست‌بازی امویان نباشد، لااقل هم‌تای آن‌هاست؛ امّا چطور وارث امیرالمومنین(علیه‌السلام) پیروز می‌شود و خود آن حضرت(علیه‌السلام) شکست می‌خورد؟
سرّش را در میان سه رکن انقلاب، باید در رکن دوّم و سوّم، یعنی «میدان انقلاب» و «انقلابیون وفادار» جستجو کرد. حضرت امیر‌المؤمنین(علیه‌السلام) فرمود: من می‌خواهم بیماری بیماران را درمان کنم، امّا دستیاران من خود مریض‌اند، بلکه درداند و دردآور.
سرّ پیروزی امام امّت
سر این پیروزی این بود که هم آن حضرت وارث تامّ امیرالمومنین(علیه‌السلام) بود و هم مردم گران‌قدر ایران اسلامی وارثان اصحاب حسین بن علی(علیه‌السلام) بودند، که هیچ ناکث و مارق و قاسطی در بین یاران حضرت نبود. اگر سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(علیه‌السلام) اصحابی همانند مردم ما می‌داشت، حتماً حکومت نحس امویان و مروانیان به دست نیستی سپرده می‌شد، ولی با جمعیت کم ممکن نبود صحنهٴ انقلاب را پرکند. مردم فداکار ایران اسلامی تا کنون گفتند: «خدا»، و پایدار و مستقیم بودند و از این به بعد نیز ان‌شاء‌الله وفادارتر خواهد بود و با روح مطهّر حضرت امام خمینی(رحمه‌الله‌علیه) پیمان می‌بندند که هم‌چنان در صحنه‌ی میدان انقلاب باقی و برقرار باشند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پی‌نوشت
[1]. أُریدُ ان أُداوی بکم و أنتم دائی کَناقش الشّوکة بالشّوکة و هو یعلم أنّ ضلعَها معها» [مجمع البحرين، ج5، ص: 279]