چرا قرآن کریم، فقط شهید را زنده معرفی می‌کند؛ مگر بقیه مرده‌اند؟

شبهه: اگر در قرآن کریم، تناقض و تعارض نیست، چطور می‌گوید : «وَلَاتَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فِی سبیلِ اللّهِ أَمواتاً بَلْ أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یرزقونَ[بقره: 169]؛ ومپندارید آن کسانی راکه کشته شده اند در راه خدا مرده اند، بلکه زنده اند و نزد پروردگارشان روزی می خورند»؛ مگر آنها که بدون کشته شدن(شهادت) می‌میرند، مرده‌اند؟! اگر منظور جسم است که در هر دو از بین می‌رود و اگر روح است که باز چه از شهید و چه از مرده باشد، در عالم برزخ در هر دو زنده و نامیرا است.
پاسخ: بله؛ در جهان برزخ همه‌ی روح‌ها زنده‌اند؛ ولی برای فهم این که چرا قرآن کریم فقط شهداء را زنده توصیف می‌فرماید، اجازه بدهید تا در قالب یک مثال توضیح دهیم.
در مقایسه دو نفر که یکی خواب و دیگری بیدار است (هر چند هر دو زنده‌اند) از اولی تعبیر به مرده و از دومی تعبیر به زنده می‌شود؛ چرا که فرد بیدار از تحرک و پویایی بیشتری برخوردار است.
در آیه‌ی فوق هم شهید، در مقابل دیگر مردگان زنده به حساب آمده است چون از قدرت و امکان بیشتری برای بهره مندی از نعمات برخوردار است و از همه مهم‌تر به خدای بزرگ نزدیک‌تر است.