سوال اخلاقی: اگر کسی جلوی ما غیبت کند چه کنیم در گناهش شریک نباشیم؟

سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم
ضمن سپاس از همراهی شما
دغدغه و حساسیت دینی شما در رابطه با نشنیدن غیبت بسیار ستودنی است. که امیدوارم این دغدغه رو  هم در این زمینه و زمینه های دیگه برای خودتون حفظ کنید.
همانطور که می دانید شنیدن غیبت مثل خود غیبت کردن گناه محسوب می شه. تا جایی شنونده غیبت همکار غیبت کننده محسوب شده است. امام على علیه السلام فرموده: «اَلسّامِعُ لِلْغَیْبَةِ اَحَدُ الْمُغْتابینَ».
در حدیث دیگرى از امام امیرمؤمنان على علیه السلام مى خوانیم که هنگامى که مشاهده کرد کسى نزد فرزندش امام حسن علیه السلام غیبت مى کند، فرمود: «یا بُنَىَّ نَزِّهْ سَمْعَکَ عَنْ مِثْلِ هذا فَاِنَّهُ نَظَرَ اِلى اَخْبَثِ ما فى وِعائِهِ فَاَفْرَغَهُ فى وِعائِکَ؛ فرزندم! گوش خود را از این گونه سخنان پاک دار، چرا که او (غیبت کننده) کثیف ترین چیزى را که در ظرف خود داشت انتخاب کرد و در ظرف تو ریخت»
به طور خلاصه راه آلوده نشدن به گناه غیبت، اول تذکر و در صورت فایده نشدن اون ترک جلسه غیبت هستش.

در ادامه می تونید به لینک زیر که مربوط به سوال یکی از کاربران هست مراجعه بفرمایید
http://btid.org/node/244637
بهترین ها رو برای شما آرزومندم