سوال اعتقادی: چرا بعضی از افراد، مجرد از دنیا می‌روند؟

09:46 - 1403/06/25

سلام
در سوره نسا که گفته شده خداوند همه افراد را زوج زوج آفریده. پس چطور می‌شود که بعضی از افراد مجرد از این دنیا می‌روند؟

 

----------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد:  https://btid.org/fa/user/register

http://btid.org/node/327858

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
1 + 3 =
*****
تصویر صاحب الامری روح الله

با عرض سلام و ادب خدمت شما

آن آیاتی که به نظر می‌رسد مورد سؤال حضرت‌عالی باشد، این دو آیه از قرآن کریم است:

1. «وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً وَ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَزْواجِكُمْ بَنينَ وَ حَفَدَةً»؛ «و خداوند برای شما از خودتان همسرانی قرار داد و از همسرانتان برای شما فرزندان و نوه‌هایی آفرید». [نحل: 72]

2.  «وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَيْها وَ جَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَة»؛ «و از نشانه های [قدرت و ربوبیت] او این است که برای شما از جنس خودتان همسرانی آفرید تا در کنارشان آرامش یابید و در میان شما دوستی و مهربانی قرار داد». [روم: 21]

سوال شما در واقع این است که چرا با وجود این دو آیه در قرآن، برخی مجرد از دنیا می‌روند:

دو نکته در پاسخ به این سؤال می‌توان ذکر نمود:

1. بسیاری از افرادی که مجرد از دنیا رفته یا می‌روند، خداوند برایشان همسرانی را مقدر کرده بود؛ اما خودشان در ازدواج با آن شخص کوتاهی نموده‌اند؛ به عنوان مثال دختری را فرض کنید که خواستگارهای متعدد را رد می‌کند و تن به ازدواج با هیچ‌ یک از آنها نمی‌دهد، خب پس‌از گذر زمان و از بین رفتن طروات جوانی، این دختر دیگر نمی‌تواند ازدواج کند. در اینجا خداوند برای او همسرانی را مقدر کرده بود؛ اما خود او آنها را با اختیار خودش پس زد. همچنین پسری را فرض کنید که اگر پیگیر ازدواج باشد و به خواستگاری برود، خداوند برای او همسر مناسبی را در نظر گرفته که در زمان مناسبش او را به آن همسر خواهد رساند؛ اما این جوان به دنبال ازدواج نمی‌رود و خودش مانع تحقق تقدیر الهی می‌شود. این آیات نیز بیش از تقدیر همسر را اثبات نمی‌کند و نمی‌گوید که لزوماً همه افراد ازدواج خواهند کرد؛ بلکه می‌فرماید خداوند برای شما همسر مقدر کرده است.

2. در این آیات خداوند به صورت کلی الطاف خود را نسبت به عموم بشریت بیان می‌کند. این موضوع منافاتی با این ندارد که تعدادی از آنها بنا به سوء اختیار خودشان یا تقدیر حکیمانه خداوند،  موفق به چنین امری نشوند؛ زیرا خداوند نمی‌فرماید که من تک تک شما را موفق یا وادار به ازدواج خواهم کرد.

مثلاً فرض کنید که مدیر مدرسه‌ای به بچه‌های آن مدرسه رو کند و بگوید من شما را به اردو بردم و ... . حالا اگر برخی از افراد آن مدرسه به اردو نرفته باشند، حرف مدیر غلط است؟ قطعاً چنین نیست؛ زیرا مدیر دارد به صورت کلی حرف می‌زند و از کلیت ماجرا نسبت به عموم افراد سخن می‌گوید، نه اینکه بخواهد بگوید من تک تک شما را به اردو برده‌ام.