آیا شک و انکار در موضوع مهدویت ممکن است؟؟

آنچنان احادیث در موضوع مهدویت بسیار است که جای هیچ گفتگو و شک و انکار باقی نمی‌ماند. مرحوم علامه شهيد صدر در تحقیقی جامع در مورد تواتر احادیث مهدویت و عدم امکان تشکیک در مهدویت می‌فرمايد: «به راستی اعتقاد به حضرت مهدی(علیه‌السلام) به عنوان پيشوای منتظر برای تغيير جهان به جهانی بهتر در احاديث پيامبر اعظم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) به طور عموم و به ويژه در روايات اهل بيت(علیهم‌السلام) آمده است. در روايات فراوان به حدی بر اين مسئله تاکيد شده که جای هيچ شکی را برای انسان باقی نمی‌گذارد و تنها از طرق برادران اهل سنت، حدود چهارصد روايت از پيامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) درباره حضرت مهدی(علیه‌السلام) احصا و شماره شده است؛ همان‌گونه که مجموعه روايات مهدويت که از طرق شيعه و سنی رسيده و احصا شده، بيش از شش هزار روايت برآورد شده است. و اين، رقم بزرگی است که در بسياری از قضايای اسلامی بديهی برای آن نظيری نيست؛ قضايايی که معمولاً مسلمانان در آن ترديد نمی‌کنند».[1] کسانی که این حقیقت روشن را انکار می‌کنند یا جاهلانه و یا مغرضانه با این موضوع برخورد می‌نمایند.
اولین کسی که ابراز به تشکیک در مهودیت کرد معاویه بود
در تاریخ آمده است، معاویه به جماعتی از بنی ‏هاشم خطاب کرده گفت: «....این که شما گمان می ‏کنید پادشاهی هاشمی و مهدی قائم از آن شما است عقیده ‏ای باطل است، بلکه مهدی همان عیسی بن مریم است. امر خلافت به دست ما است تا آن را به او تسلیم کنیم». ابن عباس از جمله کسانی بود که در آن جلسه حضور داشت، او در مقابل این تحریف تاریخی و بازی کردن با عقیده اسلامی سخت ایستاده، به معاویه گفت: «...امّا این که گفتی ما گمان داریم که برای ما حکومتی است که مهدی حاکم آن است، جوابش این است که این، گمان، شرک است همان گونه که خداوند متعال می‏‌فرماید: ﴿زَعَمَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنْ لَنْ یُبْعَثُوا﴾[تغابن/7]« کافران پنداشته‏اند که هرگز برانگیخته نمی‏شوند»، در حالی که همه شهادت می‌دهند که برای ما ملک و حکومتی است. اگر از عمر دنیا یک روز باقی باشد خداوند متعال کسی را از ما می‏فرستد تا زمین را پر از عدل و داد کند همان گونه که پر از ظلم و جور شده باشد. و امّا این که می‏‌گویی: مهدی همان عیسی بن مریم است، عیسی کسی است که برای مقابله با دجّال فرستاده می‏ شود، و هر گاه دجّال او را ببیند نابود می‏‌شود، ولی امام از ما کسی است که عیسی بن مریم به او اقتدا کرده و نماز می‏‌خواند...».[2] در طول تاریخ اسلام تعداد انگشت شماری یافت می‌شوند که به موضوع مهدویت با دیده انکار نگریستند که سرآمد آنان ابن حزم اموی و ابن خلدون اشبیلی هستند. ایندو در قلمرو دولت اموی اندلس[اسپانیا] می‌زیستند که نظرات آنان دستخوش تعصّب و بدبینی نسبت به شیعه و حقایق اسلامی گشته و در نتیجه سخنان بی اساسی را از خود به جای گذاردند.
تمامی مستشرقان و علمای اهل سنتی که به اين انديشه، تهمت خرافی و افسانه‌ای بودن می‌زنند و درباره آن با تمسخر سخن می‌گويند و در اصل مفهوم کلی مهدویت تشکیک می‌نمایند پرده بر حقیقتی گذاشتند که اظهر من الشمس است و قابل هیچ تردید و انکاری نیست بطوری که مغرضترین عالمان وهابی را در تواتر احادیث مهدویت و حقیقی بودن مهدویت به اعتراف واداشت چنانکه بن‌باز وهابی مشهور سعودی که در کینه‌توزی وی نسبت به تشیع شکی نیست در مورد مهدویت چنین اعتراف می‌کند: «امر مهدی(علیه السلام) امری معلوم بوده و احادیث آن مستفیض بلکه متواتر بوده و همه اهل علم حکم به تواتر آن را بیان کرده‌اند ... احادیث آن بعلت کثرت طرق روایت آن دارای تواتر معنوی می‌باشد و اختلاف در روات و الفاظ دلالت بر آن دارد که امر آن شخص موعود ، ثابت اشت و خروج او حق می‌باشد».[3] و حتی برخی از عالمان وهابی را وادشته تا به وجوب اعتقاد به مهدویت فتوی دهند چنانکه استاد عبدالمحسن بن حمد العباد وهابی می‌گويد: «تصديق و اعتقاد به قضيه مهدويت، داخل در ايمان به رسالت پيامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است زيرا از آثار ايمان به پيامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) تصديق اوست در اموری که به آنها خبر داده و نيز داخل در ايمان به غيبی است که خداوند متعال مؤمنين را به جهت ايمان به آن مدح کرده است، آنجا که می‌فرمايد: ﴿ذلک الکتاب لا ريب فيه هدي للمتقين الذين يومنون بالغيب﴾[بقره/2-3]«اين کتاب، شک در آن نيست [و] متقيان را هدايت می‌کند؛ آنان که به غيب ايمان دارند و...».[4]
شيخ ناصر الدين البانی وهابی و احمد بن محمد بن صديق و سفارينی حنبلی نیز گفتند: اعتقاد به مهدویت و ظهور منجی واجب است و کسی که بدان معتقد نباشد به إخبار غیب پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) اعتقاد ندارد و ایمانش دچار اشکال می‌شود.[5]
البته غالب مستشرقین و متفکرین اهل سنتی که مهدویت را انکار نمودند از اندیشه‌های ابن حزم و ابن خلدون تقلید نمودند و تفکر این دو نفر پایه‌ریز اندیشه منکرین مهدویت پس از دو شده است چنانکه در خیلی موارد در سخنان خود به گفته‌های این دو نفر استناد می‌کنند.
برای اطلاع ببشتر به این لینک مراجعه نمایید: http://www.jonbeshnet.ir/news/66759
__________________________
[1]. بحث حول المهدی، ص 63- 64.
[2]. بحارالأنوار، ج 33، ص 256- 275
[3]. مجله «الجامعه الاسلامیه بالمدینه المنوره» شماره 3، ضمن «عقیده اهل السنه و الاثر».
[4]. مجله الجماعه الاسلاميه، سال نخست، شماره 3،ذيقعده 1388، چاپ حجاز.
[5]. شیخ ناصرالدین البانی، مجله التمدن الاسلامي. شماره 22. ص 643، چاپ دمشق./ و احمد بن محمد بن صدیق، ابراز الوهم المکنون من کلام ابن خلدون، ص 433- 436./ و سفارينی حنبلی الاذاعة، ص 146.