از جمله عوامل موثر در فهم قرآن دوری ازآلودگی و گناه است. علامه جوادی آملی در خصوص ارتباط طهارت و دوری از گناه و آلودگی و فهم قرآن این چنین می فرماید: اگر انسان سخن رسول الله را نميشنود و قرآن را نميفهمد بايد بداند كه در حجاب گناه است و ميزان نفهميدنش به مقدار حجابش بستگي دارد. هر چه بيشتر در دنيا و گناهان خود غوطهور باشد، به همان اندازه از فهم قرآن محجوب است و هر اندازه از شهوت حيواني لذت ميبرد، از لذّت قرآني محروم ميشود؛ زيرا فرمود «فَلَمَّا زاغُوا أَزاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقينَ»[صف/5] پس چون [از حق] برگشتند، خدا دلهايشان را برگردانيد، و خدا مردم نافرمان را هدايت نمىكند»، «ٍثُمَّ انْصَرَفُوا صَرَفَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَفْقَهُونَ؛[توبه/127]سپس [مخفيانه از حضور پيامبر] بازمىگردند. خدا دلهايشان را [از حقّ] برگرداند، زيرا آنان گروهى هستند كه نمىفهمند.»
بنابراين، قرآن در حجاب نيست و پردهاي ندارد، ابهامي ندارد كه ديگران آياتش را نفهمند، بلكه كافران و دنياطلبانند كه در حجاب خودبيني گرفتارند و به همين جهت، نميتوانند بيرون از خود را بفهمند و هر چه را كه با خودبيني و دنياطلبي و لذّتگرايي آنان نسازد، نميتوانند آن را بفهمند.
جوادی آملی،قرآن در قرآن ،ص 368.
