احادیث

چکیده: عرش در لغت به معني چيزي است كه داراي سقف بوده و گاهي به خود سقف نيز عرش گفته مي شود. گاهي عرش به معني تخت هاي بلند، همانند تخت سلاطين نيز آمده است. ولي هنگامي كه عرش در مورد خدا به كار مي رود و گفته مي شود «عرش خدا» منظور از آن مجموعه جهان هستي است كه در حقيقت تخت حكومت پروردگار محسوب مي شود. بديهي است كه خداوند نه تختي دارد و نه حكومتي همانند حاكمان بشر.

چکیده: در كتاب هاي معتبر روايي شيعه چنين روايتي را نيافتم هر چند ممكن است در كتابي غير روايي و غير معتبر يافت شود و يا اين كه روايت به گونه اي ديگر بوده و مترجم آن را به اين مضمون ترجمه نموده است به هر حال اگر اين روايت صحيح باشد نه به اين معني است كه شهادت امام حسين ـ عليه السلام ـ باعث مي شود كه گناهان ديگران بخشيده شود بلكه منظور امام ـ عليه السلام ـ اين است ...

چکیده: علي ابن اسباط هر چند وي ثقه بود و در نقل روايات صادق، اما از نظر اعتقادي فطحي مذهب بوده و امام رضا ـ عليه السلام ـ را نيز امام نمي دانست و شايد به دنبال اين بود كه مهدي و قائمي كه قيام خواهد كرد چه كسي است، البته گفته مي شود وي در زمان امام جواد ـ عليه السلام ـ از اعتقاد فطحي برگشت.

چکیده: برداشت عرفاني از روايت اگر حديث مورد سؤال را از نظر سند و دلالت بپذيريم، بيشتر برداشت عرفاني و مقامات انسان كامل از حديث مورد نظر است. به عنوان مثال، حضرت امام خميني (ره) در شرح دعاي سحر، ذيل اين قسمت از دعا كه آمده «اللهم اني اسئلك من كلماتك باتمها...»، اين حديث را نقل كرده و فرموده: ظهور وجود به وسيلة «باء» بود، و به وسيلة نقطه، عابد از معبود تميز يافت...

چکیده: حديث يكي از منابع با اهميت احكام، عقائد و معارف اسلامي است. به همين جهت از اهميت والايي برخوردار است و بدين جهت در روايات به نقل حديث(1) و فهم و درايت آن(2) سفارش شده است. اما آنچه اهميت بيش‌تري دارد همان فهم و درايت حديث است چنان كه امام صادق ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايد: «حديثٌ تَدْريه خيرٌ مِنْ الْفِ حديثٍ تَرْويه»(3) يك حديثي كه آن را بفهمي بهتر از هزار حديثي است كه فقط آن را (بدون فهم) نقل كني....

چکیده: موضوع اين حديث خاص است و نمي‌توان حكمي كلي را از آن استخراج كرد و متأسفانه بعد از جستجو از كتب رجالي، سند دقيقي براي اين حديث پيدا نشد ولي چون در كتب مختلف شيعه ذكر شده است نمي‌توان آن را به سادگي رد كرد.

چکیده: گرچه در روايات و احاديث اسلامي براي ايام هفته دعاهايي وارد شده است. ولي گفتن ذكرهاي ويژهاي كه برخي براي روزهاي هفته ذكر كردهاند و گفتهاند شنبه: گفتن صد مرتبه يا رب العالمين، يكشنبه: گفتن صد مرتبه يا ذوالجلال و الاكرام، دوشنبه: صد مرتبه يا قاضي الحاجات و... گر چه گفتن آنها به عنوان ذكر و به قصد ثواب اشكالي ندارد. بلكه ثواب نيز دارد ولي در روايات اسلامي سندي براي آن يافت نشد.

چکیده: به فرض پذيرش اعتبار اين احاديث، فتوا به مفاد نهي اين احاديث يعني توصيه و ارشاد بانوان به ساير سورهها كه از فوايد و فضيلت بيشتري براي آنان برخوردار است، و يا فتوا به كراهت عبادي ـ نه كراهت عادي ـ با توضيحاتي كه پيشتر داده است، هيچگونه مشكلي ندارد.

چکیده: برخي از غير اهل فن، گمان كرده‌اند «اَحرف» يعني قرائت‌ها و منظور از احرف سبعه، همان قرائت‌هاي هفتگانه‌ي معروف است ولي به عقيده متخصصان و دانشمندان علوم قرآني در بين شيعه و سنّي، هيچ كدام از اين روايات و هم چنين رواياتي كه از طريق اهل سنّت نقل شده است دلالت بر حجيّت قرائت‌هاي هفتگانه ندارد و مؤيّد قراءات نمي‌باشد. و احرف سبعه به معني قرائت‌هاي هفتگانه نيست.

چکیده: مرد چون ناچار است و مجبور، مي تواند به زن خود دروغ بگويد و اين كار چون خوردن گوشت مردار حرام است، اما گاه از سر ناچاري تجويز مي شود. پس بازگشتيم به همان سخن آيت الله مكارم كه همه موارد استثنا را به مسئله اضطرار و ضرورت باز مي گرداند.

چکیده: حديث مذكور در برخي از كتاب هاي شيعه و نيز اهل سنت آمده است كه فقط منسوب كرده اند به رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم. ولي در هيچ يك از اين كتاب ها سندي براي حديث ذكر نكرده اند.كتاب هايي كه اين حديث را آوره اند عبارتند از:...

چکیده: امام صادق عليه السلام فرمود: ما اصل هر خوبي هستيم و هر نيكي از ما جوانه مي زند، و از جمله خوبي ها است: توحيد. نماز. روزه. فرو بردن خشم. گذشت از گناهكار. رحم به تهيدست. بررسي از همسايه و اعتراف بشخصيت اشخاص خوب.
دشمن ما نيز ريشه هر بدي است و هر كار زشت و قبيحي از آنها جوانه مي زند از جمله آنها: دروغگوئي. بخل. سخن چيني. قطع خويشاوندي. ربا خواري. خوردن مال يتيم. تجاوز از حدي كه خدا امر كرده. انجام فواحش ظاهر و پنهان. زنا. دزدي و هر كار زشت ديگر.